Untold Tales (Nederlands)

Hoofdstuk 49

'Ga je gang.'

'Ik verdenk Lynn voor het zijn van een moordende rol. Mijn vermoeden begon al toen zij de enige was van de hoofdcirkel die niet gezien is toen het lijk van Tijmen was verplaats en ook nu zijn er zaken die haar kant op wijzen. Hierbij geef ik graag het woord aan Rowena.' Rowena staat nu op. Wat is er aan de hand? Spannen Thomas en Rowena op de een of andere manier samen?

'Lynn is sinds 12 augustus in het bezit van een mes uit het pandjeshuis. Dat mes is echter verbogen. Bij een steekwond zou dat ook merkbaar zijn. Bij bestudering van de wonden leek het erop alsof het mes vanaf een hele vreemde hoek in het lichaam gestoken was. Dit kan echter ook doordat het mes gebogen is, zoals degene die Lynn in haar bezit heeft.' Ik herinner me nu dat Blaire me ooit verteld had dat Rowena voor de informatie bij het pandjeshuis werkte. Ze wilde graag weten wie wat in hun bezit heeft. Nu begrijp ik waarom. Lynn gaat staan en wacht tot Myrthe naar haar knikt dat ze mag reageren.

'Dat mes dat ik heb ik bedoeld om mee te kopen en er zijn vast nog genoeg andere messen die ook verbogen zijn.' Thomas neemt niet eens de moeite om te reageren. Ik kijk naar Lynn. Behalve dat ik haar niet mag omdat ze de volgeling van Donna is, zie ik niet veel slechts in haar. Het bewijs klinkt echt, maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat ze een moordenaar is. Dan herinner ik mezelf eraan dat de moordende rollen er ook niet voor hebben gekozen om moordenaars te zijn, daardoor kunnen zelfs de meest onverwachte personen moordenaars zijn.

'Het bewijs is voldoende om te stemmen voor een executie', kondigt Myrthe aan. Er gaat een rilling door me heen. Waarom zou ik nu wel stemmen dat Lynn wordt gedood, terwijl ik net nog wilde dat Thomas alleen werd opgesloten? 'Wie stemt er schuldig?' De aantal handen die omhoog gaan is duidelijk meer dan de helft. Van mijn vrienden steekt alleen Rowena haar hand op en verderop Liam. Bij de hoofdcirkel stemt bijna iedereen schuldig, zelfs Donna. Het maakt dus ook niet uit hoeveel mensen er tegen stemmen, het is sowieso al bepaald. Ik zie hoe Donna naar Lynn kijkt, het is een blik vol haat. Was Lynn voor haar echt niet meer dan een persoon die achter haar aan liep? Had ze echt niet op een bepaalde manier ook om haar gegeven?

Twee jongens van de hoofdcirkel staan op en slepen Lynn naar het midden van de zaal. Het is vreselijk om te zien. Het meisje huilt en stribbelt tegen, maar ze wordt genadeloos meegesleept naar de galg. Gaan ze haar echt hier voor het oog van iedereen vermoorden? Wat maakt dit minder erg dan de moorden van de moordende rollen?

'Je mag zelf kiezen hoe je wil sterven. Onthoofding of de galg?' Myrthe spreekt de woorden met zo weinig emotie uit dat het me de rillingen bezorgd. Het is net alsof niemand zich daadwerkelijk realiseert dat we het hier over moord hebben.

'Onthoofding.' Plotseling is er in Lynns houding niets meer te merken van haar angst van net. Ze staat recht overeind en kijkt mijn kant op in plaats van naar Myrthe.

'Een snelle dood dus.' Ik heb geen idee of er ooit iemand voor de galg heeft gekozen of dat gewoon niet iedereen de keuze krijgt. Met mijn ogen volg ik de twee jongens die een enorme bijl naar het midden brengen. Lynn wordt vervolgens op haar knieën gedwongen met haar hoofd naar voren. Haar haren vallen voor haar gezicht tot ze plotseling weer omhoog kijkt. Ik ben er nu van overtuigd dat ze recht naar mij kijkt. Op hetzelfde moment begint ze te lachen. Het is geen normale lach, maar een harde, schelle, maniakale lach. Ze blijft lachen, terwijl ze haar hoofd weer omlaag richt. Ze blijft lachen terwijl een van de jongens de bijl omhoog zwijgt. Ze blijft zelfs lachen terwijl de bijl omlaag gaat. De hele situatie lijkt vertraagd: de bijl die op haar nek afkomt en het schrille gelach in mijn oren. Dan sterft het geluid plotseling weg. Met een klap landt er iets op de grond en ik ben niet in staat om te kijken. Met mijn handen bedek ik mijn ogen. Ik voel dat iemand een hand op mijn knie legt, maar ik houd mijn ogen dicht. Er klinkt een ander geluid, alsof er ergens elektriciteit loopt. Er gaat een golf van verbaasde geluiden door het publiek. Ook voel ik nu een hardere tik op mijn knie. Aarzelend doe ik mijn ogen weer open. Lynns lichaam ligt bewegingloos op de grond, haar hoofd een meter verder. Toch lijkt er iets niet te kloppen. Er is geen bloed. De hele zaal is doodstil. Noahs hand ligt nog steeds op mijn knie. Fronsend kijk ik hem aan.

'Kijk bij haar nek', fluistert hij en hij wijst naar de plek waar haar hoofd en romp van elkaar gescheiden zijn. Als ik goed kijk, zie ik dat daar geen bot of vlees zit. In plaats daarvan zitten er draden?

Myrthe staat nu ook op en loopt de trap af naar het podium. Ze trek het lichaam overeind en bekijkt de draden.

'Is dit een of andere zieke grap?', vraagt Destiny, maar Rowena schudt al haar hoofd.

'Er is hier niet de technologie om zoiets te doen. Het is een AI.' Als Lynn een AI was en een moordende rol, betekent dat dan ook dat alle moordende rollen AI zijn?

'Daarom wilde ze ook onthoofd worden. Je kan een AI niet ophangen', fluistert Justin. In het publiek lijken meer mensen te concluderen dat Lynn een robot was. Myrthe maant hen tot stilte.

'Dit is bewijs dat er AI in ons midden zijn. Ze was vast niet de enige. Ze zijn tussen ons vermengd als zowel moordende rollen als burgers. Misschien is hun doel om ons in de gaten te houden voor de bazen, misschien iets anders, maar het kan niets goeds betekenen. De AI zijn geen mensen en hebben dus ook geen normen en waarden zoals wij die hebben. Daarom zullen we vanaf nu niet alleen zoeken naar de moordende rollen in ons midden, maar ook AI. We weten niet met hoeveel meer ze zijn, maar we zullen ze opsporen.' Sommige mensen beginnen te joelen. Ik ben stil. Er is slechts een ding wat ik me kan bedenken. Wat als ik een AI ben, maar het door mijn geheugenverlies niet meer weet? Mijn ogen ontmoeten die van Thomas, hij knikt onopvallend. Een ding weet ik zeker, hij weet hier meer van.