ၿပီးခ့ဲတ့ဲ ရက္က ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ထ်န္း႐ွင္းက ျပန္ဆက္သြယ္လာတယ္။ အလုပ္ျပန္ဝင္ဖို႔ရာ! ေပ်ာ္သြားေပမ့ဲ တစ္ခုခုကိုေတြးမိၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔စိတ္ေလးသြားတယ္။ အ့ဲဒီတစ္ေယာက္ေၾကာင့္လားဆိုတ့ဲအေတြးေတြဝင္လာတာက အဆင္ေျပမေနဘူး!
လက္႐ွိငွါးေနတ့ဲ မိုတယ္ခန္း ေသးေသးေလးကေန သူအလုပ္သြားဖို႔အျပင္ထြက္လာတယ္။
"ေဖာင္း!"
ေခါင္းေပၚက်လာတ့ဲ အမႈန္ေတြ! ကိုယ္မွာရစ္ပတ္သြားတ့ဲ ဝင္းေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ေရာင္စုံႀကိဳးေတြ!
"အလုပ္ျပန္ရတ့ဲအတြက္ Congratulations!"
လြယ္အိတ္အမည္းေလးကို သိုင္းလြယ္ထား တ့ဲေ႐ွာင္းက်န္႔ေ႐ွ႕မွာ အမည္းေရာင္လူသားကရပ္ေနတယ္။ ေခါင္းကိုေစာင္းၿပီး ျပံဳးျပေသးတယ္။
စကားမေျပာခ်င္လို႔ ေ႐ွာင္ၿပီးေလွ်ာက္ေတာ့ ေဘးကေနကပ္ပါလာတယ္။ သူ႔ဆိုင္ကယ္ႀကီးပစ္ခ်ထားခ့ဲၿပီး! ခပ္ပြပြေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ လက္ႏွစ္ဖက္လုံးထိုးထည့္ၿပီး ေလွ်ာက္ေနတ့ဲ ဝမ္ရိေပၚက လြင့္ေနေရာပဲ! ျဖတ္လာခ့ဲတ့ဲ တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ကိုးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ဟာ ဝမ္ရိေပၚဆီေဝ့ဝဲေနၾကတာ!
ျဖစ္ေနၾကလိုပုံစံမ်ိဳးမို႔အ့ဲဒါေတြကို ဝမ္ရိေပၚကိုယ္တိုင္ကေတာ့သတိမထားမိဘူး။ သူကတစ္ခုခုကိုၾကည့္ေနတာ။ မ်က္မွန္ၾကည္ၾကည္ေအာက္က အရည္လ့ဲလ့ဲ ယုန္မ်က္သြယ္ေလးေတြကို! သူ႔ကိုျမင္တိုင္း မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕သြားတတ္တ့ဲ မ်က္ခုံးတန္းေတြ! ဒီႏႈတ္ခမ္းကို သူနမ္းခ့ဲဖူးတယ္လို႔ေတြးလိုက္မိတိုင္း ေက်နပ္မႈေတြမွစိမ့္ျဖာသြားေရာပဲ! ၿပီးေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ ထပ္ေခ်ာင္းနမ္းရမလဲ လည္း ေတြးတယ္။ နည္းနည္းေလးမွမျဖဴစင္ေတာ့တာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သိ!
"အားေနတာလား"
"အားေနတယ္"
"မ်က္စိေနာက္တယ္ ေဝးေဝးသြားပါလား! အ့ဲဒီမ်က္လုံးေတြက မင္းကိုမွကပ္ေနတာမဟုတ္ဖူး ငါ့ကိုၿဂိဳလ္သားလိုလိုနဲ႔ အပိုေဆာင္းစိုက္လာတ့ဲ အာ႐ုံေတြက စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္"
"ခင္မ်ားမယ္လည္း အျမဲတမ္းႏွင္လြတ္ေနရတာ နည္းနည္းေလးမွမပင္ပန္းဘူးလား!"
