"Radiation therapy အတြက္ Linac ကိုေရြးထားတယ္။"
ဖန္းစူးယိက ေသြးကင္ဆာေရာဂါကုဆရာဝန္။ သူ႔အသက္ေလးဆယ္အတြင္း ေသြးကင္ဆာေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုသူကုခ့ဲဖူးတယ္။ အသက္႐ွင္သြားတာေတြ႐ွိသလို..ထြက္ခြာသြားၾကရတာလည္းအမ်ားႀကီး။ ထ်န္း႐ွင္းမွာသူ႔ကိုမာနႀကီးတ့ဲဆရာဝန္လို႔ေခၚၾကတယ္။ ေသဆုံးျခင္းေပါင္းမ်ားစြာကို လက္ေတြ႔ၾကံဳရတာမ်ားလာတ့ဲအခါ သူဘာကိုမွမတုန္လႈပ္မိေတာ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူဟာအလိုလို ေအးစက္စက္လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားခ့ဲတာပဲ။
ေ႐ွာင္းက်န္႔က AML အမ်ိဳးအစား ေသြးကင္ဆာကိုခံစားေနရတာ။ Acute myeloid leukemia လို႔ ဖန္းစူးယိတို႔ေခၚတ့ဲ အ့ဲဒီေရာဂါက ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ကိုယ္တြင္းေသြးနီဥေတြထုတ္လုပ္ႏိုင္မႈကို ေလ်ာ့ခ်ပစ္တ့ဲေရာဂါမ်ိဳး။ AML အတြက္ အထိေရာက္ဆုံးနည္းလမ္းကေတာ့ Stem cell ကိုလုံးဝ လွယ္ပစ္လိုက္တာပဲ။ သုံးလအတြင္းကုသမႈမခံယူႏိုင္ရင္ စူးယိလည္း ဘာမွတတ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဖူး။ Chemotherapy ေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔က ဘာမွမစားႏိုင္ပဲ မူးလိုက္အန္လိုက္ ျဖစ္ေနေပမ့ဲ အ့ဲဒီကင္ဆာေဆးရဲ႕ side effect ကို လုံးဝၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္ေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဓာတ္ကင္ဖို႔ပါ သူေရြးခ်ယ္လိုက္တယ္။ အ့ဲဒီမွာ ဝမ္ရိေပၚနဲ႔စေတြ႔တာပဲ။
...........
"ထြက္သြား"
ဒီတစ္ပတ္လုံး သူ႔ကိုျမင္ရင္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေျပာတ့ဲစကား။ လက္ေကာက္ဝတ္မွာ အေသတပ္ထားတ့ဲ ေဆးသြင္းပိုက္ေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ လက္ဖ်ားေလးေတြေယာင္ေနတယ္။ ပါလာတ့ဲ ခ်ိဳင့္ေတြ ဟင္းဗူးေတြကိုအသာခ်ၿပီး စူးယိျပထားတ့ဲ ေမာနီတာကိုဝင္ၾကည့္လိုက္တယ္။ WBC amount က်မသြားဘူး။ ေသြးနီဥအေရအတြက္ကလည္း တိုးမလာသလို ေလ်ာ့လည္းမသြားေသးတာေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚ စိတ္သက္သာရာရသြားတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ ထမင္းေကြၽးမယ္ေနာ္"
"ဝမ္ရိေပၚ"
ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္ဝန္းအိတ္ေလးေတြ ကညိဳေနတယ္။ မ်က္ႏွာက ကင္ဆာေဆး႐ွိန္ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ရဆိုးဆိုးပဲ အမ္းေနတယ္။ ေ႐ွ႕ကိုဆို တစ္ပတ္ကို ငါးရက္ ဓာတ္ကင္ရေတာ့မွာမို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔က အား႐ွိေနမွျဖစ္မွာ။
