ရိေပၚ အေရးေပၚကားနဲ႔ ေ႐ွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ပဲေရာက္ခ်လာတယ္။ ေ႐ွာင္းက်န္႔လို႔ေမးလိုက္တာနဲ႔ ေသခ်ာေပါက္သိလာရမယ့္အေျဖကို ဆရာဝန္ေပါက္စေလးေတြကအစ ဘယ္အခန္းမွာဆိုတာ ေျပာျပဖို႔ရာအင္တင္တင္မို႔ ရိေပၚစိတ္မ႐ွည္ေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ အေရးေပၚဌာနကိုပို႔တ့ဲလူနာကို ဘာကိစၥနဲ႔ အခန္းထဲအထိသြင္းသြားရလဲဆိုတာကိုလည္း.ရိေပၚနားမလည္ဘူး။ ခုံတန္းတစ္ခုကို ႐ိုက္ခ်ိဳးၿပီး..နပ္စ္မေလးတစ္ေယာက္ကိုလည္ပင္းညစ္မိေတာ့မွ အခန္းနံပါတ္တစ္ခုက ေပထ်န္းဆိုတ့ဲေကာင္ေလးဆီကေနတုန္တုန္ရီရီထြက္လာတယ္။
ထ်န္း႐ွင္းမွာ Field ေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ w နဲ႔စတ့ဲ အခန္းနံပါတ္ေတြက ကင္ဆာဌာန ဆိုတာကိုၫႊန္ျပေနတယ္။
"ယြီလန္"
ေဆးမွတ္တမ္းတစ္ခုကိုကိုင္ၿပီး သူ႔ေ႐ွ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းေဆး႐ုံေပါင္းကူးကေန ေျပးသြားတ့ဲ အစ္မယြီလန္ကိုေတြ႔လိုက္တယ္။
ယြီလန္ေနာက္ကေန သူတိတ္တိတ္ကေလး လိုက္လာတယ္။ ကိုင္လာတ့ဲ ကတ္ျပားကေလးတစ္ခုကို အခန္းတံခါးမွာခ်ိတ္ၿပီး အစ္မက အထဲကိုဝင္သြားတယ္။ ေျခစုံရပ္သြားေပမ့ဲ တံခါးကိုရိေပၚတြန္းမဖြင့္ရဲဘူး။ တံခါးဝက Name Tag ကေလးကထင္းေနတယ္။
Patient Name: Xiao Zhan
Room No: W525
.......
ေဆးအိတ္ကေနတစ္ဆင့္ သြယ္ထားတ့ဲ ပိုက္ထဲကို ေဆးစက္ေတြတစ္စက္ခ်င္းက်ေနတယ္။ အခင္းေစာင္ျဖဴျဖဴေပၚ၊ ေခါင္းအုံးျဖဴျဖဴေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းေနတ့ဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔က မ်က္လုံးေတြကိုပိတ္ထားတယ္။ ဝင္လာတ့ဲသူ႔ကို ယြီလန္က တစ္ခ်က္ပဲ ၾကည့္ၿပီး လုပ္စရာ႐ွိတာဆက္လုပ္ေနတယ္။
"အစ္မယြီလန္"
"ေ႐ွာင္းက်န္႔အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း တိုးတိုးေနေပး။ မင္းအသံၾကားရင္ လန္႔ဖ်န္႔ႏိုးလာမွာစိုးလို႔"
ေမ့ေဆးခပ္ပါးပါးနဲ႔မို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္လုံးေတြပိတ္သြားတာ မၾကာေသးတာကိုပဲ ယြီလန္ေက်းဇူးတင္လို႔မဆုံးဘူး။
......
"ဘာျဖစ္တာလဲ"
ယြီလန္စကားမျပန္မိဘူး။ ေ႐ွာင္းက်န္႔က ဒါေတြကိုျမင္လို႔ သူ႔ရပိုင္ခြင့္ေတြအကုန္လုံးကိုေတာင္စြန္႔လြတ္ၿပီး ကာကြယ္ခ့ဲတာ။ သူတရားဝင္ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တ့ဲ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုေတာင္စြန္႔ပစ္ခ့ဲၿပီး!
