"ဖယ်...ဖယ်ဦးဟ"
ခါးကလက်ကိုဆွဲခွာလို့မရ။ အာခြောက်နေတာသေတော့မယ်။ ဘယ်လိုဖြစ်နေရတာတုန်း!!!
လက်ကဘေးကစားပွဲအပုလေးပေါ်မှီသွားပြီး ရေဘူးကိုလှမ်းယူလိုက်တယ်။ အားရပါးရရေသောက်ဖို့ ပင်ပင်ပန်းပန်းကိုကြိုးစားလိုက်ရတယ်။ ဆွဲဖက်ထားတာက တင်းကြပ်နေတာမို့ အိပ်ပျော်နေတာလား အိပ်မပျော်နေတာလား မသိတဲ့အခြေအနေမှာ ရှောင်းကျန့် ကြိုးတုပ်ခံထားရတဲ လူလိုဖြစ်သွားတယ်။
"ဟင်း.."
မောလိုက်တာ ~
ပက်လက်လှန်လဲလိုက်တော့လဲ ဒီလက်တွေက ပြေမသွားဘူး။ ကုတင်က ကျဉ်းလို့ ပူးကပ်နေတာပဲ။ ကျောအာက်က လက်ကိုဖိမိမှာစိုးလို့ အသက်အောင့်ပြီး ကိုယ်ကိုဖျောလိုက်ပေမဲ့ အကြာကြီး သူဘယ်လိုလုပ်တောင့်ခံနိုင်မှာတုန်း။
.....
လှုပ်စိလှုပ်စိဖြစ်နေတယ်။ ရိပေါ်က အိပ်မှမပျော်တော့တာ။ သူရှောင်းကျန့်ရေဘူးလှမ်းဆွဲကတည်းက နိုးနေတာ။ သူဖိဆွဲထားတဲ့အတိုင်း လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ပိုးတုံးလုံးကောင်လေးလိုပဲ။ ရှောင်းကျန့်နားသယ်စပ်တွေကို နီးနီးကပ်ကပ်ပဲ မြင်နေရတယ်။ နမ်းပစ်ချင်လိုက်တာ။ တို့ကြည့်ရင်ကောင်းမလား။
မဖြစ်ဖူး ဆိုတဲ့ စိတ်ကလည်း ရှိနေတယ်။ ဘာဖြစ်ဖြစ်ကွာ ဆိုတဲ့ စိတ်ရိုင်းကလည်း အားကောင်းမောင်းသန်!
မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ချလိုက်တယ်။ ခေါင်းကိုနည်းနည်းကလေးရွေ့လိုက်တာနဲ့ မွေးညှင်းရှိန်းရှိန်းတွေ ဖြာနေတဲ့ ပါးရိုးနဲ့ နားသယ်စပ်နားကို သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးအပ်သွားခဲ့တယ်။
....
အာ...~
လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ ရှောင်းကျန့် တုံ့ကနဲပဲ ရပ်သွားတယ်။
လုပ်ပြန်ပြီ!
ကပ်နေတဲ့မျက်နှာကို နည်းနည်းကလေးစောင်းလိုက်တော့ ဝမ်ရိပေါ်မျက်ခွက်ကြီးက ကော်နဲ့ ကပ်သလို ကပ်ပါလာတယ်။
ချီးပဲ!
"ထစမ်း!"
ဖြန်း!
