ယြီလန္နဲ႔ က်န္႔ခိုင္က အတြဲေတြျဖစ္သြားတယ္။ နဂ်ီေကာင္ကို ယြီလန္လည္း အဆုံးမျငင္းႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕။ဒ ီရက္ပိုင္းေတြမွာ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေဘးမွာ အျမဲတမ္း ေတာက္တ့ဲ ျဖစ္ေနတ့ဲ ဝမ္ရိေပၚအ႐ိုင္းတုံးကိုေတြ႔ရတတ္တယ္။ ေ႐ွာင္းက်န္႔လက္မွာ လက္ပတ္ကေလးတစ္ခု႐ွိတယ္။ ဆရာဝန္ေတြ ဘာမွမဝတ္ရဘူးဆိုေပမ့ဲ ဝမ္ရိေပၚေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔က နာရီနဲ႔တြဲၿပီး အ့ဲဒါကိုပတ္ထားရတယ္။ ကေလးဆန္ဆန္စာသားကလည္း ပါေသးတယ္။ ေတာင္းပန္တာလက္ခံရင္ ဝတ္ထားဆိုလို႔ ဘီလူးဆိုင္းတီးေနတ့ဲ ဝမ္ရိေပၚကို မျငင္းႏိုင္တ့ဲအဆုံး ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ပဲ ဝတ္ေပးထားလိုက္ေတာ့တယ္။ ေ႐ွာင္းက်န္႔ နားပူမခံႏိုင္ဘူး။
ဒဏ္ရာက ႀကီးႀကီးမားမား ျဖစ္သြားတာမို႔ တစ္ပတ္ေလာက္ခြင့္ယူလိုက္ရေသးတယ္။ အတင္းကာေရာ လူနာေစာင့္လုပ္ခ်င္ေနတ့ဲ ဝမ္ရိေပၚေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔မွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နားေအးပါးေအးေတာင္ ေနမေကာင္းမျဖစ္လိုက္ရဘူး။ ႐ႈပ္လြန္းတယ္။ ေျဗာင္းေတာက္သြားတ့ဲ အိမ္ကိုျမင္တိုင္း ေ႐ွာင္းက်န္႔ ေသြးတက္မတတ္ပဲ။ ေနမေကာင္းတ့ဲ ၾကားကေန ရိေပၚကိုသည္းမခံႏိုင္ေတာ့တ့ဲအဆုံး အထုပ္ဆြဲဆင္းမယ္ျပင္ေတာ့ သူ႔အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းအထိဆြဲေခၚဖို႔ျပင္တယ္။ ဘာလို႔လိုက္ရမွာလဲ!
.............
အိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းကေလးမွာ ရိေပၚအသားက်ဖို႔ မနည္းႀကိဳးစားရတယ္။ အသက္႐ွဴတာေတာင္ မေျဖာင့္ဘူး။ လူတစ္ကိုယ္စာပဲဆန္႔တ့ဲ အိမ္က ယုန္တြင္းေလးလိုပဲ။ ပါလာတ့ဲအထုပ္ေတြကိုစားပြဲေပၚခ်လိုက္တယ္။ ေ႐ွာင္းက်န္႔အိမ္က ဧည့္ခန္း၊ အိပ္ခန္း၊ မီးဖိုခန္း အတြက္ အခန္းက်ယ္တစ္ခန္းပဲ႐ွိတာ။ သန္႔စင္ခန္းနဲ႔ပါေပါင္းမွ တစ္အိမ္လုံးမွာ ႏွစ္ခန္းတည္း။ ဘာပစၥည္းမွလည္းမ်ားမ်ားစားစားမ႐ွိဘူး။ ေသးေသးပုစု ပန္းအိုးကေလးေတြတင္ထားတ့ဲ စာၾကည့္စင္တန္းကေလးကပဲ တစ္အိမ္လုံးမွာ ၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈေပ်ာ္႐ွိတာ။ ဒါေပမ့ဲ အကုန္လုံးက သူ႔ေနရာနဲ႔သူ သပ္ရပ္ေနတာပဲ။ ေ႐ွာင္းက်န္႔တစ္အိမ္လုံးမွာ ရိေပၚစိတ္အဝင္စားဆုံးက ေရာင္စုံအပ္ခ်ည္လုံးေတြ႐ွိတ့ဲ တစ္ထြာေလာက္ျမင့္ၿပီး လက္ဖဝါးႏွစ္ခုစာေလာက္႐ွိတ့ဲ အပ္ဗူးႀကီးပဲ။ တစ္ခါေလာက္ ေ႐ွာင္းက်န္႔အပ္ကိုင္ေနတာကို သူျမင္ဖူးခ်င္တယ္။
ရိေပၚမ်က္စိေ႐ွ႕က ကုတင္ေပၚမွာ ေ႐ွာင္းက်န္႔က ေကြးေကြးကေလးအိပ္ေနတာ။ Hoodie ခဲေရာင္ ကေလးနဲ႔။ နားရြက္ဖ်ားေတြက ႏုႏုေထြးေထြး။ ညႇပ္႐ိုးေတြကလည္းလည္ပင္းေပါက္ကတစ္ဆင့္ျမင္ေနရေသးတယ္။ စိတ္႐ွိတိုင္းဆို တက္ခြၿပီးၿပီ။ ဘယ္နားကမွ မိန္းမမဆန္ေပမ့ဲ ရိေပၚေဆးစြဲသလိုစြဲေနၿပီ။ ဒီလူကို သူက ဦးေဆာင္ခ်င္ေနတ့ဲ စိတ္ကိုထိန္းမရဘူး။
ဘဝမွာ ပထမဆုံးအေနနဲ႔ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ခ်င္မိတာပဲ။
........
"Yibo's"
ယြီလန္က ခြိကနဲရယ္တယ္။ ေ႐ွာင္းက်န္႔က accessory ေတြမႀကိဳက္ဖူး။ နာရီတစ္လုံးကိုပဲ လက္မွာအျမဲေတြ႔ရတာ။ လူငယ္ဘဝမွာေတာင္ မျမင္ခ့ဲရတ့ဲ ေငြျဖဴလက္ပတ္ကေလးကို ေ႐ွာင္းက်န္႔လက္မွာေတြ႔ရေတာ့ ယြီလန္ အ့ံျသလို႔မဆုံးဘူး။ ျပစမ္း ဆိုၿပီးၾကည့္ေတာ့ အျပားေသးေသးကေလးတစ္ခုပါတ့ဲ လက္ပတ္ကေလး။ ခပ္ေစာင္းေစာင္းစာကေလးက "Yibo's" တ့ဲ ။ ၿပီးေတာ့ အသည္းပုံနဲ႔ အစက္တစ္စက္ကပါေသးတယ္။ တစ္လက္လက္ေတာက္ေနတ့ဲ အစက္ကေလးက စိန္လုံးကေလး!။
"နင္သူငယ္ျပန္သြားတာလား"
"သူငယ္ျပန္ေနတ့ဲ အေကာင္က ပတ္ေပးသြားတာ"
ေကာ္ဖီခြက္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းေမာ့ေနတ့ဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္ႏွာက ခပ္ရဲရဲရယ္။
"ငါ့အညိဳဆင္ေလးက ရင္ခုန္ဖက္ကေလးေတြ႔ေနၿပီေပါ့"
"နင္ပဲခုန္! ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို ငါက ဘယ္ေနရာသြားခုန္ရမွာလဲ"
"နင္မခုန္ေပမ့ဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ကေတာ့ နင့္ကိုသူ႔အပိုင္တအားလုပ္ခ်င္ေနၿပီ။ ဥပမာ နင့္ေနာက္က ပုံစံမ်ိဳးေလးေပါ့"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဝမ္ရိေပၚႀကီး!!
ခ်ီးပဲ!
"လာႀကိဳတာေနမွာေနာ္။ ညေနစာစားခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ့ ဂ႐ုစိုက္ေနတာေပါ့..ေအာ္...ရည္းစားငုတ္တုတ္နဲ႔ငါေတာင္ ဒီေလာက္မ႐ိုရေသးဘူး"
ကန္တင္းက တစ္ဖက္ခုံမွာ ထိုင္ရင္း သူ႔ကိုၾကည့္ေနတ့ဲ ဝမ္ရိေပၚက ျဖတ္ကနဲ ဘယ္ဘက္မ်က္လုံးကို မွိတ္ျပတယ္။
ဒီေကာင္ မ်က္ေၾကာလိုက္ေနတာလား!!
.,......
