ရိပေါ် အရေးပေါ်ကားနဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပဲရောက်ချလာတယ်။ ရှောင်းကျန့်လို့မေးလိုက်တာနဲ့ သေချာပေါက်သိလာရမယ့်အဖြေကို ဆရာဝန်ပေါက်စလေးတွေကအစ ဘယ်အခန်းမှာဆိုတာ ပြောပြဖို့ရာအင်တင်တင်မို့ ရိပေါ်စိတ်မရှည်တော့ဘူး။ ပြီးတော့ အရေးပေါ်ဌာနကိုပို့တဲ့လူနာကို ဘာကိစ္စနဲ့ အခန်းထဲအထိသွင်းသွားရလဲဆိုတာကိုလည်း.ရိပေါ်နားမလည်ဘူး။ ခုံတန်းတစ်ခုကို ရိုက်ချိုးပြီး..နပ်စ်မလေးတစ်ယောက်ကိုလည်ပင်းညစ်မိတော့မှ အခန်းနံပါတ်တစ်ခုက ပေထျန်းဆိုတဲ့ကောင်လေးဆီကနေတုန်တုန်ရီရီထွက်လာတယ်။
ထျန်းရှင်းမှာ Field တွေအများကြီးပဲ။ w နဲ့စတဲ့ အခန်းနံပါတ်တွေက ကင်ဆာဌာန ဆိုတာကိုညွှန်ပြနေတယ်။
"ယွီလန်"
ဆေးမှတ်တမ်းတစ်ခုကိုကိုင်ပြီး သူ့ရှေ့ခပ်လှမ်းလှမ်းဆေးရုံပေါင်းကူးကနေ ပြေးသွားတဲ့ အစ်မယွီလန်ကိုတွေ့လိုက်တယ်။
ယွီလန်နောက်ကနေ သူတိတ်တိတ်ကလေး လိုက်လာတယ်။ ကိုင်လာတဲ့ ကတ်ပြားကလေးတစ်ခုကို အခန်းတံခါးမှာချိတ်ပြီး အစ်မက အထဲကိုဝင်သွားတယ်။ ခြေစုံရပ်သွားပေမဲ့ တံခါးကိုရိပေါ်တွန်းမဖွင့်ရဲဘူး။ တံခါးဝက Name Tag ကလေးကထင်းနေတယ်။
Patient Name: Xiao Zhan
Room No: W525
.......
ဆေးအိတ်ကနေတစ်ဆင့် သွယ်ထားတဲ့ ပိုက်ထဲကို ဆေးစက်တွေတစ်စက်ချင်းကျနေတယ်။ အခင်းစောင်ဖြူဖြူပေါ်၊ ခေါင်းအုံးဖြူဖြူပေါ်မှာ လဲလျောင်းနေတဲ့ ရှောင်းကျန့်က မျက်လုံးတွေကိုပိတ်ထားတယ်။ ဝင်လာတဲ့သူ့ကို ယွီလန်က တစ်ချက်ပဲ ကြည့်ပြီး လုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်နေတယ်။
"အစ်မယွီလန်"
"ရှောင်းကျန့်အိပ်ပျော်နေတုန်း တိုးတိုးနေပေး။ မင်းအသံကြားရင် လန့်ဖျန့်နိုးလာမှာစိုးလို့"
မေ့ဆေးခပ်ပါးပါးနဲ့မို့ ရှောင်းကျန့်မျက်လုံးတွေပိတ်သွားတာ မကြာသေးတာကိုပဲ ယွီလန်ကျေးဇူးတင်လို့မဆုံးဘူး။
......
"ဘာဖြစ်တာလဲ"
ယွီလန်စကားမပြန်မိဘူး။ ရှောင်းကျန့်က ဒါတွေကိုမြင်လို့ သူ့ရပိုင်ခွင့်တွေအကုန်လုံးကိုတောင်စွန့်လွတ်ပြီး ကာကွယ်ခဲ့တာ။ သူတရားဝင်ပိုင်ဆိုင်နိုင်တဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုတောင်စွန့်ပစ်ခဲ့ပြီး!
