SNİPER

bölüm 12

Poyraz dan devam

Yaklaşık bir saat olmuştu. Hayır anlamıyorum sadece kanını temizleyeceklerdi bu kadar uzun surmemeliydi. Neredeyse bir saat boyunca ağlamıştım. Kafamı dizlerime koyup bir çocuk gibi hıçkıra hıçkıra ağlamıştım. Hatta abilerim beni kaldırmaya çalışmış ama başaramamışlardi. Aslında istese yaşar abi beni kaldırabilirdi ama o da fazla zorlamak istemiyordu sanırsam. En son pes ettiler ve geri yanıma oturdular. On dakika sonra doktor çıktı. Gücüm olmadığı halde öyle bir hızla kalktım ki herkes bana baktı kaldı. Ben ise doktorun gözlerine.

" Noldu iyi mi niye bu kadar uzun sürdü ki " ben daha sıralamadan doktor derin bir nefes aldı ve söze başladı

" Öncelikle çok güçlü bir kız. Canla başla savaştı. Buraya geldiğinde nabzı neredeyse durmak üzereydi. Kanındaki uyuşturucuyu neredeyse hiç görmedim. Temizlemek uzun sürdü. Nasıl bir şeyse çok hızlı ve güçlü yayılmış. Şu an yoğun bakıma alicaz gerisi kendine bağlı " dedi ve gitti. O adamları bir bulsam . Abilerime döndüm

" Nerde o şerefsizler"

" Sakin ol Poyraz biz halledicez "

" Abi siz değil ben halledicem hatta sakın ceza evine göndermeyin Oya ve ben halledicez "

" Bu sefer itiraz etmiyorum " dedi Asım abi . Kafamı salladım ve yoğun bakıma gittim. İşte ordaydi. Yüzü beyazlamış serumlarla kanını temizlemeye çalışıyorlardi. Kalbi de yavaş da olsa hala atıyordu. Derin bir nefes aldım. Hala yaşıyordu. Ne kadar onu izledim bilmiyorum ama en son Emre abi kolumdan tuttu ve beni koltuğa otutturdu . İtiraz edemedim.

" Kendini böyle bırakamazsin sen de bırakırsan o kimden güç alicak. "

" Ama abi canım öyle bir acıyor ki böyle kalbimi sokseler daha az acı çekerim"

" Seni anlıyorum" dedi ve derin bir nefes aldı. Emre abinin de bir acısi olduğunu biliyordum ama anlatmamisti.

" Anlatsana be abi şimdi seni en iyi ben anlarım" dedim.

" Yaklaşık üç yada dört yıl önce. Çok pis aşık oldum be oğlum. Öyle böyle değildi. Çok mutluyduk . Beraber gezer yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Sonra hastalik çıktı ilik kanseri. Her yerde ilik aradım onun için. Benimki tutmadi. Tüm arkadaşlarım ailem hepsine test yaptırdım. Hiçbiri tutmadı. Gazeteye ilan verdim. En sonunda biri tuttu. Bir adamdı. Benim yaşlarımdaydi. Ameliyatı kabul etti. Hemen ameliyata girdiler . Adama türlu teşekkürler ettim. Sapa sağlam çıktı ameliyattan duzeldi durumu o kadar mutludum ki onun benden uzaklaştığını göremedim. Sürekli o adamın yanına gidiyordu. Teşekkür ediyorum diye . Anlam veremiyordum. Ama bir gün onları yakalayana kadar . Öpüşürken yakaladım onları. Bana döndü ve dedi ki ' kusura bakma Emre ben bu adama aşık oldum' oyle bir şoktaydim ki bir şey diyemedim. Ilık veren adama aşık olmuştu. Bir şey demedim sadece arkamı döndüm ve çıktım ordan. Canım aciyordu. Çok acıyordu ama çaresi yoktu. Ondan beri kimseyi kalbime almadim ben . Seviyor muyum bilmiyorum bile . Ama hala yeri var kalbimde." Duyduklarıma inanmakta zorlandım. Aldatılmışti. Acı çekmişti.

" Ben bilmiyordum abi kusura bakma üzdüm seni "

" Oya yı çok önemsiyorum poyraz senin için sen de benim acılarımi yaşama diye ona abilik yapıyorum. Oya harika bir kız gerçekten senin sevgilin olmasaydı da abilik yapardım ben ama kaybetme ve kardeşim. Seni de aldatmışti eski kız arkadaşın bı kere daha yaralanma üzülme"

" Saol abi çok saol sen çok iyi birisin" bana burukca gulumsedi sadece . Tekrar ayağa kalktım ve Oya ya baktım. Benim biriciğim içeride hayat savaşı veriyordu. Ben sadece bekliyordum. Bir saat iki saat kaç saat bilmiyorum bekledim uyansın diye ama eli bile kıpırdamadı kalp atışları düzelmedi hep yavaştı. Kolunda bir sürü iğne vardı. İzi kalicakti. İyileşsin yeter onun için. Sonra aklima annesi geldi. Arasam mi acaba ama önemsemez ki o kadın. Yine de insanlık bende kalsın dedim. Oya nın telefonundan aradım ve kulağıma dayadım. Çaldı çaldı ve