SNİPER

Bölüm 54

2 ay sonra

Hayat, yeri geldiğinde çok mutlu edebildiği gibi yeri geldiğinde de sizi sıkabilir, üzebilirdi. Her şey her zaman yolunda gitmezdi. Bu hayatın altın kuralıydı. Kimse tamamen mutlu olamazdı.

Sabah nefesimi düzene sokmakta bir hayli zorlanmıştım. Çünkü gördüğüm kabus beni çok fazla etkilemişti. Küçüklüğümden beri hiç kesilmeyen özelliklerimden biri de çok nadir kabus görüyor olmam ve gördüğüm kabusların genellikle gerçek olmasıydı. Ama bu seferki çok başka bir şeydi. Neredeyse ağladım ağlayacaktım.

Daha kendime gelemeden aniden midemin bulanmasıyla banyoya koştum. Klozete eğilip öğürürken midem boş olduğu için sarı sudan başka bir şey gelmiyordu. Boş boş öğürdüğüm için acıyan boğazım ile hala etkisinden çıkamadığım kabus birleşince kendimi tutamadan gözyaşlarımı serbest bıraktım. Alnıma yaslanan el ile kendimi zorla durdurdum. Poyraz hemen beni geri çekerken yüzümü yıkayıp güzelce kuruladı. 

Ağlamam da kesildiğinde başımı göğsüne yasladım. Sıkıntılı bir nefes aldım. 

" Geçti mi güzelim ? " kafamı sallayıp ayağa kalktım. Elini belime sarıp bana destek oldu. Beraber aşağı inip mutfağa girdik. Ben masaya otururken elimi yüzüme yaslayıp gözlerimi kapattım. 

Çok fazla uykum oluyordu artık. Sürekli uyumak istiyordum. Kusmalarım artmıştı. Bazen kesintisiz beş dakika öğürdüğüm oluyordu. Açıkçası beni zorlasa da bundan aşırı derecede bir rahatsızlık duymuyordum. Sadece fazla yoruluyordum o kadar. Karnım belirginleşmeye başlamıştı. Artık az da olsa belli oluyordu. 

Bu gün bebeğimizin cinsiyetini öğrenmeye gidecektik. Poyraz kahvaltıları önüme dizerken ben de bir şeyler atıştırmaya çalışıyordum. Midemin elverdiği kadar. 

Kahvaltı bitince hazırlanıp evden çıktık. Bir yandan Ekin ve Alim ile konuşurken bir yandan da arabaya biniyordum. 

" Yahu bekliycez dedim ya !"

" Ben işimi garantiye alırım kızım yiğenimin cinsiyetini ilk öğrenenlerden olmam gerek " dedi Ekin. Göz devirdim 

" Kapat artık telefonu " dedim tersçe. 

" Enişte senin bu karın hep beni tersliyor hamileyim bahanesiyle " Ekin beni Poyraz a şikayet ederken Poyraz kısık sesle güldü. 

" Merak etme baldız ben hallederim "ah evet atladığım bir nokta vardı. Ekin ve Poyraz bu süreçte daha da yakın olmuştu. Yani Alim ile ben kadar yoktular ama yine de biz gibi olma yolunda ilerliyorlardı. Sitemle Alim e seslendim.

" Alim ! "

" Efendim kankacım? "

" Karına sahip çık hamileyim ben ya üzerime gelmeyim zaten heyecanlıyım bi de sizle uğraşıyorum" kendi kendime söylenirken Poyraz elimden telefonu aldı. 

" Tamam tamam gitmeyin benim güzel karımın üzerine hamile o " Poyraz bir yandan beni savunurken bir yandan da alay etmesiyle kollarımı göğsümün üzerinde bağladım. 

" Geçin siz dalganızı Ekin hamile olunca anlayacaksın beni " Ekin birden öksürmeye başlayınca Alim den bir kahkaha yükselmişti. Keyfim anında yerine gelirken arkama yaslandım. 

" Ne o utandın mı ? " dedim sırıtarak. Onlardan ses gelmeyince

" Tamam tamam vardık sayılır kapatın artık "dedi Poyraz. Ben elimi karnıma koymuş keyifle gülerken Poyraz da gülerek bana bakıyordu. 

Araba hastanenin önünde durunca aşağı indim. Arkamızdaki arabadan da Ekin inip hemen yanıma geldi. Koluma girip beni içeri çekerken en az benim kadar onun da heyecanlı olduğu belliydi. Poyraz ve Alim de yanımıza gelince doktorun bulunduğu kata çıktık. Sıranın bize gelmesini heyecanla beklerken