SNİPER

bölüm 26

Tam kapıdan girerken gelen sesle yerimizde durduk.
" Emre" Emre abi anında kaskatı kesilirken arkamı dönmem ile bugünün bilmem kaçıncı şokunu yaşamıştım. Şaka mıydı bu ?
( Minik bı hatırlatma/25.bölüm son sahne)
...

Benle dahil herkes olduğu yerde hareketsizce Emre abiye seslenen kıza bakıyorduk. Herkesin yüzündeki tek ifade şaşkınlıktı. Şu an size ne olduğunu açıklayayım:
Emre abiye seslenen kız benim düz saçlı hafif kilolu bı kopyamdı. O kadar çok benziyorduk ki ikiz olsak o kadar benzerdi yani. Emre abinin omzumdaki eli düşerken gerginliği burdan bile belli oluyordu.

" Ece" Ece denen kız bana bı bakış attı. Beni itip Emre abiye sarılırken Emre abi öylece kalmış hiçbir şey yapmıyordu. En sonunda geri çekilince

" Emre seni çok özledim" dedi. Kaşlarım anında kalkarken Emre abi kendini geri çekti

" Ben özlemedim" sert sesi beni tedirgin ederken hafifçe geri çekildim. Ece bozulan ifadesini saklarken

" AA ama hayatım neden öyle diyorsun?" Emre abi alayla güldü

" Hayatın?" Dedi. Ece kafasını sallarken

" Ece Allah aşkına git beni nasıl bıraktıysan aynen öyle git " dedi kapıyı gösterirken. Ece iyice bozulurken

" Emre "

" SANA GİT DEDİM ECE " ben bile irkilirken Ece beni tutup çekti. Emre abinin önüne atarken Emre abi beni tutup çekti.

" Bulmuşsun kopyamı bu yüzden mi özlemiyorsun beni ha Emre" Emre abi farketmeden kolumu sıkarken acısa da bir şey demedim. Şu an sinirliydi ve bir şey diyemezdim.

" Git artık Ece git beni bıraktığın adamın yanına geri dön" Ece bana kötü bir bakış attı

" Seninle sonra görüşücez kızım bittin sen " sonra da çekip gitti zaten. Emre abi kolumu bırakırken arkasını döndü. Elim koluma giderken yüzümü buruşturdum. Poyraz yanıma gelip koluma baktı.

" Tamam yok bir şey" dedim. Ondan biraz geri çekilince bana baktı

" Siz yukarı çıkın Emre abinin yanına gidicem " Poyraz kafasını sallarken Emre abinin yanına gittim. Oturduğu ağacın yanına ben de oturdum. Sessizce sadece karşısına bakıyordu. Orda öylece ne kadar oturduk bilmiyorum ama sessizliği o bozdu.

" Ece benim eski sevgilimdi. Ona çok fena tutulmuştum. Öyle böyle değildi. Sevgili olduk biz. Sonra ilik kanseri olduğu ortaya çıktı. Bırakamadım. Tanıdığım herkese test yaptırdım. Olmadı. Gazeteye haber verdim en son. Bı adam geldi. Test yaptılar. Uydu onunki. Ameliyatı kabul edince hemen oldu. Kısa sürede sağlığına kavuştu zaten. Adama türlü teşekkürler yağdırdım. Ece de öyle. Sürekli oraya gidiyordu teşekkür ediyorum diye. O kadar çok kör etmişti ki aşk gözümü. İnanıyordum. Sonra bı gün sürpriz yapmak istedim. Onları öpüşürken yakaladım. Bir şey demeden çekip gittim. Ne aradı ne açıkladı. O gün bittik biz. Kendimi askerliğe verdim bende. Sonra sen geldin. O kadar çok benziyordun ki ona. Bir süre kendime gelememiştim. Sana o kadar çok sarılmak istedim ki. Sürekli seni izledim. O her ne kadar beni aldatsa da onu çok özlüyordum. Sonra sen beni görevde kurtardın. Sarılmam için bahane oldu. Sana git gide alıştım. Ama yemin ederim hiç o gözle bakmadım sana. Bı kere kardeşimdin sen benim. Hem de Poyraz ın sevgilisi. Sadece biraz özlem gidermek istedim. Ona bidaha geri dönemezdim. Seni izledim sadece şimdi burda onu görünce de" dedi. Ona sarılırken

" Seni anlayamam abi sadece deniyorum. Boşver derler genelde ama hiç de öyle olmadığını biliyorum. Sadece üzülmemeye çalış. Ben sana sarılırım sen istediğinde" dedim. O da bana kollarını dolarken mırıldandı