To Reunión

Part 45

6 μήνες μετά

Violet's POV 

Αλήθεια τώρα;;; Είμαι στον 9ο μήνα τα ποδάρια μου, ναι ναι όχι πόδια γιατί μόνο ποδάρια μπορείς να τα πεις έτσι όπως έχουν πρηστεί, πονάνε. Όλη μέρα την βγάζω σε έναν καναπέ αγκαλιά με 10 σακουλάκια πατατάκια και 3 κουτιά σοκολάτακια. Μικρό alien δεν σε μπορώ άλλο αντε να τελειώνουμε με σένα. Σήμερα είναι Κυριακή οπότε ο Ιάσονας ειναι σπίτι όλη μέρα. Χριστέ μου μου έχει σπάσει τα νεύρα. Δεν λέω ωραιο που με φροντίζει και δεν θέλει να μου λείψει τίποτα αλλά ΔΕΝ ΤΟΝ ΜΠΟΡΏ ΑΛΛΟΟΟ. 

Ιάσονας : Αγάπη μου μήπως θες λίγο νεράκι;;;

Βιολέτα : Όχι

Ιάσονας : Λίγο τσάι;;

Βιολέτα : Οχιι

Ιάσονας : Μία σοκολατιτσα;;

Βιολέτα : ΕχΩ ΤρΕιΣ δΙπΛα ΜοΥ

Ιάσονας : Ένα τοστακι;;;;

Βιολέτα : ΓΑΜΩΤΟ ΙΆΣΟΝΑ ΔΕΝ ΘΈΛΩ ΤΊΠΟΤΑ. ΈΛΑ ΚΆΤΣΕ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΆΣΕ ΜΕ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΊΑ ΜΟΥ

Ιάσονας : Οκ μωρό μου μην ταραζεσαι

Είπε και ήρθε να καθίσει δίπλα μου στον καναπε.

Βιολέτα : Εεε ελα πιο δω

Του είπα και ήρθε ένα βημα πιο κοντά μου.

Βιολετα : Πολύ κοντά ήρθες. Πρόσεχε μην πάθεις τίποτα.

Ιάσονας : Έλα θα έρθω πιο κει μην κάνεις έτσι

Είπε και τραβήχτηκε πιο κοντά μου ενώ ακούμπησε το ένα χέρι του στην κοιλιά μου και το άλλο το πέρασε πίσω από την πλάτη μου.

Βιολέτα : Αου

Ιάσονας : Τι;;;

Βιολέτα : Απλά η κόρη σου κλωτσάει

Ιάσονας : Για να δω... Χάχα κοίτα την μωρέ

Βιολέτα : Αουυυυ

Ιάσονας : Τι;;;;

Βιολέτα : Αυτό ήταν πολύ δυνατό.

Ιάσονας : Είσαι καλά;;;

Βιολέτα : Ναι απλά.. Α α Αου