8

1.3K 101 19
                                    

~•~

Po u afronte me ngadalë, ndërkoh un ndjeja frymën e tijë kur ishte gjithmonë e më afër lëkurës t'ime të bardhë...borë e paprekur !

Më shum afrohej, e më shum u mbështillja nëpër shpatullat e mia të ndrojtura pa e shikuar dot në sy.

Do lë gjurmë mbi mua një herë që do më prekë...këtë e kisha kuptuar !

Shikimi im ishte kapur nga atë vizat e pllakave të bardha, plot pastërti e shkëlqim, e nuk kisha kurajo e guxim për ti ngritur sytë nga ai.

"Ndihesh e lodhur ?"
Më pyeti duke thyer heshtjen e asjë dhome të qetë !

Më mungonte drita e hënës në atë dhomë, si në netët e tjera të vetmuara ku prisja telefonatën e tijë ! Dëshiroja kaq shum që drita e dhomës të fikej, doja t'u fshihja e vetëme nën rrezen e zbehtë të hënës, që të mos më shikonte sa e friksuar dhe e pasigurt isha përballë tijë.

"Mund edhe të më përgjigjesh, nuk kafshoj." Më foli sërish me një zë pak më gazmorë ku më futi edhe në siklet për mënyrën e sjelljes t'ime fëminore !

"Jo...jo.
Kshu... po...
Po... që mund të të përgjime.
E Jo. Nuk...nuk jam e lodhur."
Riformulova fjalët e nervozuar gjith siklet, duke shkundur vrullshëm edhe kokën !

Ai buzëqeshi lehtë nga sjellja ime, më kapi me ngadalë me dy duar në belin tim të hollë duke më afruar më afër trupit të tijë !

O zot...edhe pa e prekur akoma ndjeja ngrohtësinë e lëkurës së tijë të zhveshur !

"Më mirë kështu.
Më mirë që nuk ndihesh e lodhur."
Tani prekja ishte e pashmangshme dhe un u ndjeva të digjem në lëkurën e tijë, mbi krahët e sbuluara dhe buzët që më ishin mbështetur në lartësinë e zemrës së tijë !

Ndjeja nevojën për t'a puthur në zemër, e etur si në mes të një shkretëtire pa ujë, por sikleti dhe turpi e atijë mendimi më ndezi flakë në fytyrë !

Ai vetë... më puthi njërën shpatull dhe me ngadalë uli njërin rrip të fustanit tim, më pas drejtojë buzët në shpatullën tjetër t'ime por fjalët e mia e ndalën qetë...

"Po ti...?" Thash papritur duke u larguar paksa !
"...ti ke udhëtuar sot nga një shtet në tjetrin. Duhet të ndihesh shum i lodhur." Vura një bisk floku pas veshit dhe u largova sërish disa hapa, duke u drejtuar shtremba shtremba nga të dridhurat e trupit, drejtë sirtarit ku kisha bizhamat e gjumit !

Ai më ndoqi pak më shikim si me vetulla të kryesuara, i çuditir dhe i dëfryer në të njëjtën kohë !
"Jo dhe aq shum. Pse, më sheh të lodhur ?" Më pyeti me një shtresë provokimi mbrenda fjalisë !

"Ç-ÇFAR...? Jo.
Nuk të shoh...të lodhur.
Pyta thjeshtë.
Je pa gjum.
Është mëngjes dhe jemi pa gjumë.
Prandaj. Kshu...po kot pyeta un."
Ngrita shpatullat si për tu mbrojtur nga shikimi dhe mendimi i tijë !

Doja t'u zhdukja nga faqja e dheut për sa në siklet u ndjeva në atë moment sepse u detyrova edhe t'a shikoja drejtë në sy. Dhe sytë e tijë ndriçonin provokim e bukuri. Kurth dhe hijeshi, pushtet dhe pavarësi !

"Eja këtu."
Më tha krejtë papritur pa lëvizur nga vëndi !

"Ç-çfar...?" Pyeta më zë të imët duke e parë e friksuar !

"Eja këtu." Më ripërsëriti akoma qetë ! Plot siguri dhe vendosmëri.

Çfra t'i thoja : s'dua të vij ?

...

"Pse ?" Se nga më doli kjo pyetje nuk e di !

"Eja këtu dhe do t'a zbulosh."
Po më shikonte me atë buzëqeshjen e tijë djallëzore, plot provokim e sfidues, duke kafshuar lehtë dhe rrjedhshëm njërën anë të buzës së tijë të poshtme !

"Çfra ?" S'dija as për çfar po e pyesja.
S'dija çfar ti thoja, apo si... të veproja !

Çfra duhej të bëja !?

Isha në panik, si në një uragani të qetë nga jashtë, por plot rrëmujë nga mbrenda, mbrenda në atë kaos të kokës t'ime !

"Ke frikë ?" Më pyeti po me të njëjtën shikim !

"Frikë nga çfar ?"

"Frikë nga un." Mu përgjigj pa u menduar fare !

"Pse të të kem frikë." Kërkova më kot të dilja e fortë apo guximtare në shikimin e tijë!

" Nga ajo që do të bëj."

" Çfra do më bësh ?" Shikimi mu fokusua krejtë papritur në Irisit e tije.
Çfra përgjigje do më japë ?
Çfar do më bënte !?
U përcolla zhurmshëm duke gërmuar vrazhgët fytin gërvishtës !!

Në fytyrë ai nuk dukej i keq apo harbut !
Dukej njeri me mend në kokë !

Njeri i mirë...

"Eja këtu dhe do t'a zbulosh."
Buzëqeshja ju zmadhuar nëpër faqe dhe un u ndjeva si peshk pa ujë në atë situatë !

"Hë... Eja mos ki frikë nuk të kafshoj.
Jo tani." Më zgjati njërën dorë si për të më pritur afër tijë !

Këmbët më lëvizën me ngadalë drejtë tijë...qetë qetë pa zhurmë fare !
Duke u dridhur e duke mbajtur frymën dhimbshëm nëpër mushkëri.

Më kapi sërish nga njëra anë e belit, duke e rrethuar thuaj se gjysmën vetëm me njërën dorë, e shtrëngojë dorën në belin tim dhe më afrojë sërish afër trupit të tijë ! Me ngadalë.

Më puthi shpatullën lehtë por nxehtë, ndërkoh tjetra dorë e tijë nga pas shpinës t'ime, uli me ngadalë zingjirin e imët të fustanit tim.

E ndjeva fustanin të lirë rreth trupit, dhe kur mbarojë ajo zhurmë e vetme dhe e qetë e zinxhirit...që u ul e mbarojë me një zzzzzëk të lehtë...

... fustanin e ndjeva të më rrëshqasë butë butë duke më përkëdhelur fllad përgjat trupit, deri në fund të takave !

Fryma mu këput si një fjong i mëndafshtë, vetëm poshtë shikimit të tijë !

"Pse dridhesh ?" Më pyeti mes një puthje dhe një shikimi përgjatë trupit tim... tani gjysëm i zhveshur !

Pse më pyet sikur nuk e di !
Dëshiroja tu përgjegjeja pa frikë.

Ai vazhdojë të më puthë me ngadalë nëpër buzë, më rrëmbeu mëndjen plot dëshirë.
Më bëri t'a dëshiroj me afshin e rinisë e ndërkoh më merrte privilegjin e një tjetër indumeti, tani i munguar tani në trupin tim të zhveshur !

"Nuk do ?" Një tjetër pyetje, ku nuk mori asnjë përgjigje nga un që kisha mbyllur sytë, e u lash vetëm të mbytem në atë uragan plot frikë e dritë !

"Meqë ti nuk më përgjigjesh, do pyes trupin tënde. Nëse kuptoj që nuk më do, apo nuk më prano...do ndaloj.
Por ti mos ki frikë, un do do bëj me ngadalë ! Dhe nëse të kafshoj fortë, mos u shqetëso... është vetëm sepse më prek në shpirtë."

Gjithmonë duke më puthur, e duke më prekur me kujdes si për të mos më thyer...u gjenda e shtrirë mbi shtrat e mbuluar vetëm me lëkurën e trupit të tijë !

E më dogji ajo lëkur, tani pa ozonin e rrobeve ku ndalojnë rrezet e nxehta të atij djelli që ishte ai. E un dritë hëne e ftohtë dhe e zbëhet, e dridhur nga ajo nxehtësi e tijë ku më pushtojë i qetë.,

~•~

pse mua ?Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα