pse mua ?

26

~•~

Sekondat trokisnin shum me ngadalë në orën mbi murë!
Ngadalë dhe ndieshëm , një pas njëu, të heshtura e të zhurmshëm me atë "tik" që të tremb zemrën e pambrojtur.

Heshtje...

"Tak..." Tremb shpirtin që e sgjon dhunshëm nga një e të qënit e shokuar pa koh e sy hapur.

Vetëm...

Ajo natë ishte si një torturë vagant në oblion e Dantes as në ferr e as në parasjë...

Un as në qellë e as në tokë, por e ulur aty, mes të një shtrati të madh të një hoteli.

"Tik"
Heshtur...

"Tak"
Vetëm...

Mendoj që edhe zemra ime nuk dinte më si të rrihte, si të funksiononte...
Thjeshtë ndigjte tik-takun e asaj ore mbi murë !

Zemra ime...thjeshtë një muskul mbi kraharorë që nuk ndiente më asgjë.

"Tik..."
Heshtje.

"Tak..."
Vetëm.

I kalova kështu sekond pas sekondi...

Që u shëndërruar në minuta.

E minutat u bënë orë.

Por nata mbeti akoma po natë...

"Tik..."
Heshtur.

"Tak..."
Vetëm!

"Zëëërrrr"
Hova e trembur nga ajo zile e telefonit aty mbi komodinë.

Telefoni i hotelit !

"këtu mund të porosisësh nëse ke nevojë për ndonjë gjë..."
Më pat thënë babi i Edit që më pat shoqëruar deri në dhomë.
"ndonjë gjë për të ngrënë për shembull..." vazhdojë pas një copë heshtjeje ku priti përgjigjen t'ime.
"Këtu mund të lexosh cfar mund të të shërbejnë në këtë hotel." Më pat indikuar një bllok të hollë po aty afër telefonit që tani vazhdonte e binte sërish !

Isha mbyllur në një mutizëm pa fjalë por vetëm me frymë pa zhurmë.

"Mund edhe të bësh telefonta nëse ndjen nevojën për të folur me ndonjë..." Insistojë ndoshta duke menduar se doja të flisja me Edin !

Nuk e di pse kur më tha për të telefonuar ndonjë mendova pikërishtë për Edin !

"...edhe jashtë vëndit, ndoshta ke nevojë të flasësh me të shtëpisë."
Plotësojë fjalinë pak si në heshtje.

E çfar ti thoja familjes ?

Të flisja me të shpisë ishte gjëja më e fundit që doja të bëja.
As nuk doja t'a mendoja ...

"Je mirë ?"
Më pyeti papritur...

Nuk e di...

Isha mirë ?
Un thjeshtë nuk e dija...

"Ja-Jam..." Zë i mbytur pa zë fare.
"...kam nevojë vetëm të pushoj."
Kontrollova më mirë zërin !

Babi i Edit më pa një copë herë i menduar, në heshtje si për tu siguruar që isha mirë si i thash...

"Nesër do nisemi për në Shqipëri.
Nuk arrita të gjeja një fluturim më parë." Më informojë më pas si për të më dëgjuar edhe një herë zërin.

Nuk fola...

Ngrita lehtë shpatullat si për t'i thënë 'mirë'...

"Po të lë të pushosh . Duhet të jesh e llodhur."