Mirror •Yoonmin• ✔

🍁45🍁

Jego delikatne ciało wciąż spoczywało na moim łóżku, aż w końcu rozsypało się w pył, a ja już nigdy nie miałem ujrzeć mojego jedynego anioła. Cała moja bajka i szczęśliwe zakończenie zniknęło gdzieś w oddali, został mi po nim jedynie pierścionek zaręczynowy, którego nie zdążyłem mu podarować.
Tak bardzo go kochałem, więc dlaczego nie mogłem mieć go już do końca swojego życia? Czemu nie mogłem być z nim na zawsze, czy on w ogóle istniał?

- Cholera to tylko fikcja, w którą ty debilu uwierzyłeś. ~ Podpowiedział rozum, który starał się wyjaśnić całą tą niejasną sytuację.

- Jego piękny uśmiech, który dawał Ci nadzieję na lepsze jutro, jego piękne oczy, w których ukryły się gwiazdy, dlaczego to wszystko miałoby być nieprawdziwe? ~ Zapytała zapłakana miłość, która była pewna swojego istnienia.

- Sam nie wiem. ~ Położył się na łóżku po czym przękręcił się na bok i przytulił poduszkę, na której zawsze leżał Jimin.

Yoongi napawał się pozostałym zapachem swojego blond aniołka, który skradł jego serce jak nikt inny.

Jiminie był jedyną osobą, która potrafiła poruszyć serca Min'a. To właśnie Park rozgrzał zimne wnętrze bestii i to on zobaczył w Sudze coś czego nikt inny nie potrafił dostrzec.

- Oddaj mi go losie, a zabierz wszystko inne, wiem, że to co mam nie jest warte tego co mi zabrałeś, ale naprawdę potrzebuje go i nie chce już niczego innego. ~ Mówił z zaciśnietą szczęką, ponieważ ból jaki teraz odczuwał, można było porównać do najgorszych tortur, choć i one by mniej bolały.

Szatyn usnął, a jego ból odpuścił, ale nie dane mu było długo odpoczywać, ponieważ obudził go szmer przy jego lewym uchu. Chłopak otworzył swoje zaspane oczy i obrócił się w stronę dochodzącego odgłosy.