Dudakları dudaklarına değdiği an hayat boyunca beklediği anın bu olduğuna karar verdi.Vücudu alev alev yanıyordu ve içindeki alevin kıvılcım misali adamı da kavurduğunu görebiliyordu.Kollarını boynuna dolayarak inledi.Ona dokunmak dışarıdaki soğuk h...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kontrolsüz öfke çoğunu rezil ediyor ve hangi toprak altında yetişirse yetişsin küf bir buğday tanesine dönüştürüyordu.
Genç adam öfke tohumlarının üzerini ıslak bir toprakla örterek avuç içleriyle gözlerini ovaladı, tüm geceyi yolda geçirmişti uyuyamamasının nedenini yorgunluktan bitip tükenmiş olması mı yoksa ürkütücü sessizlik mi olduğunu düşünmek istemiyordu. Bunun yerine kapalı otoparka bıraktığı emanet aracı düşündü.Orada işinin ne kadar uzun soluklu olacağını Tanrı bilirdi, ancak bir saatlik park ücretini peşin ödemişti.
Deri montunun yakasını kaldırarak karşısındaki eski yapı binaya baktı.44 Pulitzer ödüllü Los Angeles Times, ABD'de Batı yakasının en büyük gazetesi olarak biliniyordu.
Dudağının kenarına yakmayı ertelediği bir dal sigarayı sıkıştırdı ve kapının ardındaki yüze doğru adımlarını hızlandırdı. Bu yüz bir katilin yüzü olabilirdi.İhanetin yüzü.
Binaya girdiğinde giriş sanki yaz günü, 20. yüz yıldan kalma bir kilisenin içerisindeymiş gibi serin ve sakin hissettirdi. Genç adam üzerindeki tuhaf bakışları hissediyordu.Aldırmadı, bu görmeye alışkın olduğu bir tavırdı.
Soyut figürlü tablolarla ve ödüllü haber fotoğraflarıyla dolu duvarların yanından geçerek koruyucu camla korunan ve sarı harflerle tanımlanmış 'Danışma' yazılı bir bankoya yaklaştı.
Danışma görevlisine -gri takım elbiseli ensesinden sıkı topuzlu, sarı saçlı genç kadına- geliş amacını kısaca açıkladığında kadın kırmızı çerçeveli gözlüklerini düzelterek kuşku dolu bir ifadeyle yüzüne baktı.Genç adam, saatine baktı ve aynı sözcükleri yeniledi.Kadının yaka kartında 'Julia' yazıyordu.İsimle hitap etmek şüphesiz çoğu kapıyı aralardı öyle değil mi?
"Fazla vaktim yok Julia. Daniel Ratner'ın odası kaçıncı katta?"
Ciddi bir iş üzerindeydi ve katile yaklaştığını hissettiği her aşamada her zamanki gibi kabaydı, nezaket kelimesi lugatında yoktu.
Julia görmeye alışkın olmadığı tavır karşısında irkilmişti, adamın dudağının kenarındaki sigaraya baktı.Umarım o sigarayı yakmaya kalkmazdı aksi halde 'kapalı alanda sigara içmekten'onu ihbar etmek zorunda kalacaktı.
"Pekala," diye mırıldandı isteksizce.Başka bir seçeneği yokmuş gibi kendince zaman kazanmaya çalışıyordu. "B blok 2.kat 4.oda."
Brendan kadının önündeki kalemi bir kez çevirdikten sonra önündeki gazete yığınına doğru fırlattı. B bloğa doğru ilerlerken kadının öldürücü bakışlarını sırtında hissediyordu.
Daniel denen kaypak piçin odasının önünde dururken birden temmuzun sıcağı geri dönüp binanın duvarlarından içeri hücum etmiş gibi ateş bastı. Brendan'ın gözleri öfkeyle parladı ve belindeki silaha dokundu.
