Kidnapper's Affection

Capítulo 3

Bad

Pumikit ako ng mariin para mabawasan ang nararamdaman ko dito sa puso ko. Bakit ba ayaw akong lubayan ng mga ala-alang hinalikan niya ako?

Ilang araw na ang nakalipas ngunit ang kaniyang mga halik pa rin ang patuloy na tumatalon sa isip ko. Para itong isang sirang plakang paulit ulit na gumagambala sa isip ko.

Its just a kiss for sinigang's sake! Ugh!

Bakit ba ako nababaliw sa mga halik niya? Sino ba siya? Wala naman siyang halaga sa buhay ko. Isa lamang siyang taong walang puso kaya nagawang mang kidnapped ng inosenteng tao!

Mamatay na sana siya.

I really want to get away from here!

I miss my soft bed, my condo unit, my friends.

Shocks! Oo nga pala at may school pa ako! Paano na kaya iyon? Kamusta na kaya ang papa ko? Ang manager ko kaya? Ugh.

Huminga ako ng malalim para mapakalma ang sarili ko. Halik lang iyon, Angel. Wala dapat itong epekto sayo. I will never consider it as my first kiss! Never!

Nilibot ko ang paningin ko sa buong cabin. Damn, it really looks lonely in here. Animo'y walang taong tumira dito dahil mukha na itong luma. Hindi naman ito sira-sira ngunit makikita mo pa rin ang pag katanda ng cabin na ito.

I somehow wonder, when was it build?

I sighed. Nasaan na kaya yung kidnapper ko? Umalis siya kaninang umaga. Gabi na at mag isa lang ako dito. Mukhang wala itong balak umuwi ngayon.

Tumitig ako sa pintuan. Naaninag ko ang isang kumikislap na silver thingy. It has the shape of a key. My eyes snapped when I realized that it is the key to my handcuffs!

"Ang layo niya.." I whispered.

Maybe I can do something?

Umupo ako sa kama ngunit nasa likuran ko na ang aking mga kamay. The sound of wood and the steel clashing together is like music to my ears.

I pulled myself out, only to find out that the bed moved too!

Pwede ko sigurong hilahin ang sarili ko papunta sa pintuan dahil nahihila ko rin naman ang kama.

For the whole hour, I had done nothing but to pull myself along with the bed.

Tiny droplets of sweat run through my forehead. Bakit ba sobrang bigat ng higaan na ito?

Tumili ako ng malakas ng makitang nasa harap ko na ang susi. Omg! Omgg! This is it! Makakawala na ako!

I can already taste the freedom that I will have after this god damn kidnapping. I will sue him! Lalo na't alam ko ang kaniyang pag mumukha!

Aabutin ko na sana ang susi ngunit biglang bumukas ang pintuan at iniluwa nito sa harapan ko ang umiiling na lalake. His thick eye brows furrowed. He smiled devishly. Looking at the scene he had encountered.

Nakakainis. Pangalawang beses na ito! Wala ba akong kumpiyansa kay mareng tadhana?

"Aw. Kapag minamalas ka nga naman oh. Kung kailan ka naman makakatakas tsaka pa ako dumating."

Tinignan ko siya ng masama. I hate him! I hate him with all of my heart!

Wala siyang kwentang tao!