Capítulo 11

440 22 3
                                    

Soon


I didn't know how long I slept. I did't know where I am and what happened after the horrible incident. All I remember is Nico's sorrowful face covered with blood and bruises. His smiles were all over my mind. He is all over my system. I miss Nico. Even though I am half asleep and my eyes are closed, I felt a single tear escape from my eyes. 

"G-Gabriel! Your daughter is tearing up! Call the doctor!" Tito Andy shouted. 

My eyes are still closed so I don't know who is with me or where I am now. 

"Shut it, Andy! Natutulog pa ang anak ko. Huwag kang maingay!" gigil na sinabi ng aking ama. 

Dahan dahan kong minulat ang aking mga talukap. White walls welcomed my sight. The smell of the familiar hospital scent filled my olfactory sense. Pumikit pikit pa ako dahil bahagyang nanlabo ang paningin ko. I was expecting to wake up in the old cabin, with Nico's open arms and wide smiles but I guess, the incident was not a dream. It was real. As a real as how I dreamt for it to be. 

"A-Angel! How are you feeling? Are you hungry? Do you want something?" My Dad asked me with a hint of desperation in his voice. 

I looked at him. He's still in his mid 40s but he looks like he is in his 30s. Napansin kong mas lumaki at lumalim ang ilalim ng kaniyang mga mata. Nag simula na ring tumubo ang kaniyang facial hair. Palagay ko rin ay nabawasan siya ng timbang. Daddy looks stressed and carried away by the recent happenings. 

I only starred at him. Hindi ko alam kung bakit wala akong balak mag salita. Para bang may isang tali na humihila sa aking dila para hindi ako makapag salita.

"Quit it Gabriel! Kakagising palang ng bata. Huwag mong salubungin ng mga tanong." Mahinahon ngunit naiinis na sinabi ng aking Tito Andy. Mas matanda ito kay Daddy at mas mabilis magalit. 

Bumukas ang pintuan at pumasok dito ang isang babae na nakasuot ng white coat. May nakasunod sa kaniyang nurse at dumiretso ito para ayusin ang dextrose ko or kung ano mang naka kabit sa akin. The female doctor starred at me and check me thoroughly. 

"Doc, hindi siya nag sasalita nung kinakausap ko siya." Ani daddy. Tumango tango ang aking doctor habang seryosong nakatingin sa akin.

"Based on the CT Scan results, wala namang problema sa kaniya. Maswerte ang dalaga at walang diperensiya o kahit ano mang sakit at injury ang meron siya. As of now, let Angel rest. Baka natrauma lang siya sa mga pangyayari at nag sisink in palang sa kaniya ang kinahinatnan niya. Babalik ako mamayang gabi to check on her again." Nginitian niya sina Daddy at Tito Andy. "Rest for now, Angel okay? Everything will be fine." Lumabas na siya ng pintuan at sumunod na rin sa kaniya iyong parang nurse. 

Her last statement struck my heart like a thunder bolt. Mukha bang magiging maayos ang lahat after what happened? My life will never be the same again without Nico, because of Nico.

"Anak, mag pahinga ka muna ngayon. I'll let you have your time before I ask you some questions." Hinamas ni Daddy ang aking ulo at pinapwesto ako para makahiga ulit. 

"I'll go for now, Gab. Nag rereklamo na si Sasha sa bahay dahil wala nanaman daw ako." 

Pinatay na ni Daddy ang ilaw at kita kong pareho silang lumabas ni Tito Andy. Sinalubong na lamang ako ng kadiliman ng aking kwarto kasama ng lamig na dulot ng aircon. The silence of the room accompanied by the whispers of the air conditioner hovered through my ears. 

Wala akong nagawa kundi makatulog uli.  

Ilang araw pa ang itinagal ko bago ako tuluyang payagan para maka alis sa pagiging confined. Maraming body guards ang nakapalibot sa akin at bawat segundo ay tingin ng tingin si Daddy sa akin. 

Kidnapper's AffectionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon