Kidnapper's Affection

Capítulo 7

Trapped

I was drowsing in my sleep when a light tap on my cheek had awaken me. I furrowed my eyebrows and touched the hand that is disturbing my sleep.

Bakit niya ba pinipindot ang pisngi ko? Ang aga aga pa kaya!

"Angel, Aalis muna ako. I'll be back by 7. Wait for me okay? I already cooked you some foods for today." I nodded while still half asleep. Nico's morning voice is such a huge turn on in the morning. I can't help but crave from him more.

A light kiss had been planted on my forehead which resulted in my heart skipping a beat. Nico had kissed me on my forehead! Omg! Pangalawang beses palang itong nangyayari! I can feel my cheeks heating up early in the morning.

Ano ba yan Angel, ang landi-landi mo talaga kahit kailan. Ang aga pa oh. Kahit mamaya ng tanghali iyang pinuputok ng butchi mo.

I shifted my position. From laying on my back up to sleeping on my sides. Niyakap ko pa ang unan ko na siyang hindi ko nagagawa dati. Kahit nakapikit ang aking mga mata ay kinunot ko ang aking noo. Muli kong niyakap ang unan ko, ngayon naman ay mas mahigpit.

Anong meron? Bakit parang ang haba ng posas ko? Nananaginip lang ba ako?

Nanlaki ang mga mata ko ng marealize kong hindi ako naka posas. Hindi ako naka posas! Nakalimutan ba ito ni Nico? Seryoso na ito? Hindi ba ako nananaginip?

Muli kong naalala ang pangyayari kagabi. Pag katapos kong basahin ang mga news article tungkol sa akin ay natulog nalang basta si Nico. He must have forgotten to handcuffs me! Omg!

Nag mamadali akong umupo sa aking kama at inayos ang sarili ko.

This is it! Makakatakas na talaga ako! Buti nalang at nakalimutan ni Nico na ikadena ako sa punyetang kama. Sa wakas! Kahit sirain ko ang lock ng pinto ay gagawin ko, makatapos lang sa cabin na ito.

Sinuot ko ang aking sapatos na nung concert ko pa huling na-isuot. I quickly fix myself in-front of the old spanish style mirror. Mabilis ang tibok ng puso ko sa mga oras na ito lalo na't alam kong makaka takas na ako! 

I can finally be free from this kidnapping thingy! I can finally live the way I am used to! 

Nag-mamadali akong tumakbo papuntang pintuan. Kumakalampag sa buong kwarto ang bawat yapak ko. I turned the door knob on and to my surprise, it is not locked! Oh aba maria! Sinuswerte ba ako ngayong araw? Mukhang tadhana na mismo ang gumagawa ng paraan para makalaya ako sa mga kamay ni Nico! 

Ni Nico..

I quickly pushed the door to the side and the warm air outside had embrace me. 

Tatakbo na sana ako paalis ng parang tumutol nalang bigla ang puso ko. For once, in my life, I felt bad with the decision that I am making. For once, my heart wants something beyond what my mind can think. 

Biglang pumasok sa isip ko ang naka-ngiting si Nico. My damn heart skip a beat. 

Ano nalang kaya ang magiging reaksyon niya kapag nadatnan niyang wala na ako sa loob ng munting cabin niya? 

Sumikip ang dibdib ko ng marealize kong iiwanan ko siya. Bakit ako nasasaktan? Hindi naman talaga ako para dito, hindi ba?

I am a pop star. A rising diva of my generation. I am the princess of the media in the current era. But why am I contemplating the fact that I should choose this kind of living rather than the living in-front of the camera? 

My heart and my mind is having a battle between two decisions that will probably dictate the outcome of my life. Mahirap, lalo na't hindi ko alam ang pipiliin ko dahil parang parehas naman silang tama. My heart wants to stay here but my mind thinks the latter.