Kidnapper's Affection

Capítulo 24

Babe

Tumagilid ako sa aking tabi at niyakap ang mahaba kong unan. Bahagya ko pa itong inamoy amoy dahil ang bango nito. Hindi niya kaamoy yung normal kong mga unan. Kailan pa ako nag karoon ng ganito kahabang unan? 

Kumunot ang noo ko ng marahan ko itong pisilin. Bakit ang tigas? Tapos kakaiba pa ang amoy.

Dahan dahan kong minulat ang mga mata ko ng makita ko si Nico na natutulog sa tabi ko. His presence is giving me peace. His arms are making me feel safe. I love it here. I looked up at his face. He looks like a bad boy with an angelic face. Get it? Yung cute pero mukhang barumbado? May ganun ba? 

Marahang tumataas at bumababa ang kaniyang dibdib, hudyat na masarap ang tulog niya. His eyebrows are thick, along with his lashes. Kahit sino naman yatang babae ang tumingin kay Nico ay agad itong mahuhulog. 

Nag init ang pisngi ko ng makita kong naka boxer lang ito. Oh my god! Wala ba itong damit kagabi nang pinuntahan niya ako? Dahan dahan akong umalis sa tabi niya at buti nalang ay hindi siya nagising. 

Nanlaki ang mga mata ko at nanuyo ang lalamunan ko ng makitang buhay ang alaga niya. Buhay na buhay ito! As in! Bakat ito sa kaniyang boxer. Tsantiya ko ay lagpas ang haba nito sa kaniyang pusod. Oh my god!

Umiling ako at nag mamadaling lumabas ng kwarto habang umiinit ang pisngi. Tinignan ko ang hitsura ko sa harap ng salamin ko sa sala. Buti nalang at naka malaking tee shirt ako and short shorts. Atlis hindi masiyadong malaswa. 

Tinignan ko ang labas sa aking bintana at nakita ko pang may kaunting ulan. Buti nalang at humupa na ang bagyo. Signal #1 lang daw ayon sa balita. Wala naman daw napinsalang at parang umulan lang daw talaga kagabi.

I decided to make some waffle with strawberry jam and some coffee. Malapit na akong matapos sa ginagawa ko ng marinig ko ang pag bukas ng pintuan sa kwarto. Gising na kaagad si Nico? Humarap ako kay Nico at agad din akong nag iwas ng tingin ng makita ang hitsura nito. My god! Hindi ba uso ang damit sa lalaking ito? 

Damn! He looks so good with his just-woke-up-sleepy-eyes-look!

Kinagat ko ang labi ko ng maalala ko ang buhay na alaga niya kaninang umaga! For shanghai's sake! Kung ito ba naman ang bubungad sayo sa umaga, jusko!

Umupo siya sa may kitchen counter table. Naiilang ako dahil nararamdaman ko ang mga titig niya sa akin. Ayokong tumingin sa kaniya dahil napapaso ako. 

Nilagay ko ang mga waffle sa harap namin at ako na rin ang nag lagay ng strawberry jam sa kaniyang waffle. I sat beside him.

"Ang sarap mo naman..." Nico said in a husky voice. Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya kasabay ng pag init ng aking pisngi. 

"Mag-luto." dugtong niya. Inirapan ko nalang siya kaya bahagya siyang tumawa. 

"After all this years, you're still afraid of a thunder?" he asked. Tinusok ko ng aking tinidor ang aking waffle.

"Yes. Hindi naman yata nawawala ang isang phobia ng tao." I replied. He cleared his throat. 

"Give me a duplicate card then. So that I can come to you every time there is a thunder storm." makahulugan niyang sabi. Pinilit kong hindi kiligin sa sinabi niya. Ang aga aga ay ang bilis na ng tibok ng puso ko! Ang duplicate card na sinasabi niya ay ang susi sa unit ko. Ganoon dito.

"Hindi na. I don't need you anymore. Kaya ko na iyon. Sanay nanaman ako," I lied. Syempre hindi no! Iyak na nga ako ng iyak kagabi dahil lang sa mga kidlat na iyon! My gosh! Bakit ba ako nag sisinungaling sa kaniya?

"Really? 'Cause last time I checked, you were running to me like a crying baby!" He said reluctantly. Uminit ang pisngi ko sa sinabi niya. Napahiya ako dun ah.