Capítulo 4

749 33 14
                                    

Hand


Warm water showered all over my body. Finally, I can clean myself. Ilang araw na ang lumipas at ngayon lang ulit ako nakaligo.

The feeling of being clean and fresh is so addicting.

Buti nalang at pinayagan akong maligo ni Nico, kaso nga lang ay iniintay niya ako sa labas ng pintuan. Para siyang isang guwardiya na nag babantay sa entrance ng mall.

After applying my shampoo, I put a right amount of conditioner on my brown hair. My hair is naturally straight so it doesn't need a lot of conditioner.

Pinilit ko talagang maligo dahil gusto kong mag mukhang malinis at maganda sa paningin niya.

Ano ba itong nangyayari sa akin?

I suddenly want to dress up for him. I want to be beautiful in his eyes. Why am I like this? Hindi naman ako ganito sa kaniya nung mga nakaraang araw? What the hell is happening with my heart?! It is abnormally beating, everytime he is near.

I've been with hot celebrities and bachelors but I never did experience this feeling in my heart, that I am experiencing right now.

"What's taking you so long?" I heared him uttered in his natural grumpy voice. Taray naman nito. Hindi makapag intay.

I slowly opened the door. My hair is still wet but atleast I smelled good now.

Sa labas ng pintuan ng cr ay bumungad kaagad sa akin ang mga mapanuring mata ni Nico. Seryoso pala talaga siyang hintayin akong matapos maligo?

My eyes widened when he pulled me from my wrist. He moves his face closer to my head then up to my left ear. My heart is pumping really loud!

I can feel that my cheeks are heating up!

He is shamelessly sniffing my poor ear! What the hell! Bakit wala akong ginagawa? Bakit gusto ko ang ginagawa niya? At higit sa lahat! Bakit kinikilig ako? What the hell Angel!

"You smell good..." he said and pulled me again to my bed.

A sudden feeling of being proud to myself had rise in my heart. Well, mabango naman talaga ako.

I hid my smile.

He handcuffs my hands again into the bed. Making me feel irritated.

"T-teka lang! Naka ganito nanaman ang mga kamay ko, baka pwede namang mamaya nalang!" I said reluctantly. Nag salubong ang kaniyang kilay. Lumapit ito sa akin at kinurot ang pisngi ko. What?!

"Nah, just stay there, mamaya ay takasan mo pa ako."

Kumunot ang noo ko ng makitang naka ayos siya ng damit. I stared at him as he fix his overall attire. He actually forgot to fix his hair. It makes me want to fix it with my fingers.

I raise a brow when he looks down at me.

"Aalis ka nanaman?" I asked, looking at him irritatedly. I caught his gaze. He raises a brow and he began to hide a small smile on his face. Para bang natutuwa siya na naiirita ako.

What gives?

"Don't worry. I will be back by 7 pm." he said. Mas lalo akong nairita. Iiwan nanaman niya ako ditong mag isa?

Ano nanamang gagawin ko sa loob ng cabin na ito ng wala siya? Lalo na't parehong naka kadena ang mga kamay ko?

Ugh! Pakiramdam ko ay hindi ako mamamatay dahil sa nakidnapped ako kundi dahil sa sobrang boring ng pag kidnapped sa akin!

Although, I should be thankful because he is not hurting or doing something bad at me. Compared to the other victims of kidnapping, I am actually lucky.

Kidnapper's AffectionDonde viven las historias. Descúbrelo ahora