16. Συζητήσεις...

61 15 14
                                    

Η Βάσια, ο Μύρωνας, η Κασσιόπη και ο Δαμιανός περίμεναν έξω απ' το σπίτι του Αλέξανδρου. Η καρδιά της Βάσιας χτυπούσε σαν τρελή από αγωνία που θα έβλεπε ξανά τον γιο της. Πώς θα ήταν άραγε; Σε τι κατάσταση; Καθώς περίμεναν να τους ανοίξει, έφτασε και ο Λεωνίδας με την κόρη του, ένα ξανθό πανέμορφο κοριτσάκι.

"Καλησπέρα." είπε σε όλους.

"Λεωνίδα! Πάνω στην ώρα." του είπε ο Μύρωνας.

"Συγνώμη που άργησα. Με πήρε ο ύπνος."

"Μην απολογείσαι. Κι εμείς τώρα φτάσαμε, έτσι κι αλλιώς. Περιμένουμε να έρθει ο Αλέξανδρος. Μέχρι να ανέβει απ' το υπόγειο..."

Εκείνη τη στιγμή η πόρτα άνοιξε και φάνηκε ο Αλέξανδρος με μάτια μισόκλειστα απ' το φως του ήλιου.

"Περάστε." τους είπε και άνοιξε διάπλατα την πόρτα. Με το που μπήκαν μέσα, η Βάσια όρμησε στην αγκαλιά του και άρχισαν και οι δυο να κλαίνε. Η Κασσιόπη ζήλεψε. Γιατί η μητέρα τους χάρηκε περισσότερο που είδε τον Αλέξανδρο απ' ότι την ίδια; Μήπως τον αγαπούσε περισσότερο;

Η Βάσια περίμενε να βρει το γιο της σε πολύ χειρότερη κατάσταση, κι όμως φαινόταν μια χαρά, εξωτερικά τουλάχιστον. Μόνο τα μαλλιά του ήταν πιο ατίθασα.

"Ένας κούκλος έγινες." είπε όταν τελείωσε αυτή η δακρύβρεχτη επανασύνδεση.

"Ευχαριστώ, μαμά. Κι εσύ είσαι το ίδιο όμορφη, ακριβώς όπως σε θυμόμουν."

"Κυρία Βάσια..." είπε  Στέλλα, που τόση ώρα κανείς δεν φάνηκε να αντιλήφθηκε την παρουσία της. Πλησίασε και την αγκάλιασε κι εκείνη.

"Πόσο χαίρομαι που επιστρέψατε..."

"Να 'σαι καλά, κορίτσι μου. Χαίρομαι που είσαι ακόμα με τον γιο μου και τον στηρίζεις."

"Λοιπόν..." ξεκίνησε να λέει ο Μύρωνας. "Τώρα που η οικογένεια μας ενώθηκε ξανά, μπορώ να πω ότι είμαι πραγματικά ευτυχισμένος. Υπάρχουν όμως πολλά που πρέπει να γίνουν. Πρέπει να προσέχουμε."

Τους κοίταξε όλους έναν- έναν και τελευταίο τον Λεωνίδα.

"Δεν πρόλαβαν όμως να γίνουν οι συστάσεις. Λεωνίδα, πιστεύω θα θυμάσαι την κόρη μου, την Κασσιόπη." συμπλήρωσε.

"Ναι, φυσικά και τη θυμάμαι. Ήμασταν συμμαθητές, αλλά έχουμε πολλά χρόνια να ιδωθούμε." απάντησε εκείνος και της έσφιξε το χέρι.

"Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, Λεωνίδα. Από εδώ ο άντρας μου, ο ζωγράφος Δαμιανός Δάρρας."

Μυστικά του Μέλλοντος #scifi2020Where stories live. Discover now