Μυστικά του Μέλλοντος #scifi2020

25. Δεύτερη Απαγωγή

Ήταν μια ωραία ανοιξιάτικη νύχτα. Τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα συνέβαινε. Η Βάσια Γεωργίου είχε γενέθλια, όμως αυτή τη φορά, καμία δεξίωση, καμία επισημότητα δεν θα γινόταν για να τα γιορτάσει. Μαζεύτηκαν απλά, οικογενειακά, στην ταράτσα. Ο Αλέξανδρος ήξερε πως αυτό ήταν κακή ιδέα, αλλά κανείς δεν τον άκουσε.

"Είναι τα πρώτα μου γενέθλια μετά την επιστροφή μου και θα τα γιορτάσω όπως θέλω εγώ!" Του είπε.

Ακόμα δεν είχε καταφέρει να την πείσει να πάει να μείνει μαζί του. Ήξερε τα πάντα σχετικά με την "Πρόσκληση" της ARAK, και δεν είχε ιδέα γιατί ριψοκονδυνευε έτσι. Βέβαια, της φαινόταν απίθανο να την αρπάξουν ξανά και ειδικά από το ίδιο μέρος, για δεύτερη φορά. Αφού τη γύρισαν πίσω, τους ήταν άχρηστη, σωστά;

Είχαν μαζευτεί όλοι: ο Αλέξανδρος, η Κασσιόπη με τον Δαμιανό, ο Λεωνίδας με την Έλσα και την κόρη τους... Μετά την πολύτιμη βοήθεια του και τη "διάσωση" της Βάσιας, ο Μύρωνας τον έβλεπε σαν γιο του και ήθελε να τον καλούν σε κάθε οικογενειακή συγκέντρωση.

*************

Η Ειρήνη βρισκόταν σε μια καφετέρια με την παρέα της: τη Νατάσα και με κάτι άλλους. Όμως δεν συμμετείχε στη συζήτηση. Έστελνε μηνύματα στον Γρηγόρη. Τον τελευταίο καιρό είχαν απομακρυνθεί  απ' τη στιγμή που εκείνη του εκμυστηρεύτηκε ότι, πριν γνωρίσει εκείνον, ήταν ερωτευμένη με τον καθηγητή της, τον θείο του τον Λεωνίδα. Κι εκτός αυτού, ο Γρηγόρης σε λίγο καιρό θα έμπαινε φαντάρος, έτσι της ζήτησε να χαλαρώσουν λίγο τη σχέση τους.

"Ελάτε γρήγορα! Πρέπει να το δείτε αυτό!" Φώναξε ξαφνικά κάποιος.

Όλη η παρέα βγήκε έξω, εκτός από την Ειρήνη, που υπέθεσε ότι μάλλον κάποιοι έπαιζαν ξύλο. Έπρεπε να τελειώσουν αυτή τη συζήτηση, να βρουν μια άκρη. Τον αγαπούσε. Δεν ήθελε να τελειώσει έτσι...

"Αυτό που σου ζήτησα ήταν να μου δώσεις λίγο χρόνο. Μου έπεσαν όλα μαζί." Της έλεγε τώρα ο Γρηγόρης στο μήνυμα του.

Η Ειρήνη σιχαινόταν να κάνει τέτοιες συζητήσεις απ' το ARAKsocial. Προτιμούσε από κοντά, για να μη γίνονται παρεξηγήσεις. Όμως, όπως όλοι, ήταν εγκλωβισμένη στη μόδα του ARAKsocial.

"Ειρήνη, τρέχα!" Φώναξε ένας φίλος της, μπαίνοντας φουριόζος πάλι στην καφετέρια. Η Ειρήνη σήκωσε τα μάτια της απ' το κινητό και είδε πως όλη η καφετέρια είχε αδειάσει.

"Έλα να δεις! Δεν θα το πιστέψεις!" φώναξε πάλι ο Βασίλης και την τράβηξε με το ζόρι να βγει έξω.