Μυστικά του Μέλλοντος #scifi2020

21. Φωτιά

Ο Λεωνίδας ήταν σίγουρος ότι θα γίνουν επεισόδια, από την ώρα που τον πήρε τηλέφωνο ο παλιός του φίλος Δημήτρης. Τον είχε προειδοποιήσει και ο πατέρας του ότι αυτή η διαδήλωση δεν θα έβγαινε σε καλό. Και τώρα στεκόταν ανάμεσα στο πλήθος, να φωνάζει συνθήματα κατά της ARAK, στο κτήριο της εταιρείας Λιβανός ΑΕΑΕ. Είχε πάρει ρεπό απ' το σχολείο, ζητώντας απ΄τον Χημικό να τον αντικαταστήσει για σήμερα.

Μαζί με άλλες αντιστασιακές οργανώσεις και σωματεία, αλλά και με απλούς αγανακτισμένους πολίτες, ο Δημήτρης και οι υπόλοιποι αναρχικοί απειλούσαν τους ανθρώπους της ARAK και απαιτούσαν το κλείσιμο της. Ο Λεωνίδας όμως δεν μπορούσε να παθιαστεί όπως παλιά, γνωρίζοντας ότι μέσα σε αυτό το κτήριο βρισκόταν η Έλσα. Θύμωνε με τον εαυτό του που είχε γίνει τόσο ευάλωτος.

Κάποια στιγμή, μερικοί ασυνείδητοι βγήκαν μέσα από το κτήριο και άρχισαν να πετάνε πέτρες στους διαδηλωτές. Μια γυναίκα τραυματίστηκε στο μάτι κι ένας νεαρός έφαγε μια πέτρα στο κεφάλι. Αγανακτισμένοι οι αναρχικοί και κάποιοι απλοί πολίτες απάντησαν με τον ίδιο τρόπο. Σημάδεψαν τους Λιβανικούς και τα τζάμια του κτηρίου, πολλά από τα οποία έσπασαν. Μέσα σε λίγα λεπτά επικράτησε το απόλυτο χάος.

Ο πετροπόλεμος συνεχιζόταν, ενώ μερικοί άναψαν μολότοφ και τα πέταξαν στο κτήριο. Κι άλλα τζάμια έσπασαν και άρχισαν να ανάβουν φωτιές. Κατέφθασαν και οι δυνάμεις των ΜΑΤ και προσπαθούσαν με το συνηθισμένο τρόπο να επιβάλλουν την τάξη, πετώντας δακρυγόνα, όμως έτσι το πλήθος των κουκουλοφόρων εξαγριωνόταν περισσότερο. Και ο Λεωνίδας παρατηρούσε όλα αυτά έντρομος, χωρίς να μπορεί να συμμετάσχει.

Η γυναίκα του κινδύνευε εγκλωβισμένη μέσα στο κτήριο. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Δεν είχε κουράγιο. Τα μάτια του έκαιγαν απ΄τα δακρυγόνα και η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή απ' την αγωνία. Η φωνή του Δημήτρη τον ξύπνησε:

"Έλα, Λεωνίδα! Σήμερα θα κάψουμε το κτήριο του Λιβανού! Ήρθε η μέρα της δικαίωσης μας!" Ο φίλος του φορούσε κουκούλα και είχε καλύψει με ένα μαύρο φουλάρι τη μύτη και το στόμα του.

Του έδωσε μια αυτοσχέδια βόμβα μολότοφ.

"Δεν μου είπε κανένας ότι θα βάζαμε φωτιά!" φώναξε για να ακουστεί.

"Αυτό είναι το σωστό! Μόνο έτσι θα βάλει μυαλό η κυβέρνηση και θα κλείσει η ARAK!" του απάντησε ο Δημήτρης.

"Τρελάθηκες;! Η γυναίκα μου είναι μέσα στο κτήριο!"

"Έλα τώρα, μη μου πεις ότι ξαφνικά έγινες αισθηματίας!" του φώναξε ο Δημήτρης και για πρώτη φορά ο Λεωνίδας κατάλαβε ότι, αυτοί που τόσα χρόνια θεωρούσε αδέλφια του, δεν ήταν χειρότεροι ούτε καλύτεροι από τους ARAKικούς. Ήταν το ίδιο με αυτούς: τέρατα. Δεν νοιάζονταν ούτε στο ελάχιστο για τις ανθρώπινες ζωές.