Kapak Modeli 🌙Yarı Texting🌙 (Tamamlandı)

#60

My Best Friend's Wedding'i (En İyi Arkadaşım Evleniyor) izlemeyen varsa, hazır evdeyken (evdesiniz dimi ) önce onu izleyip gelin bölüme! İleride spoiler'lar var! 😇

Sabah gözümü baş ağrısıyla açtım. Boğazımda hırıltılar birikmiş, burnum da tıkanmıştı.

Hayır.

Lütfen olmasındı böyle bir şey. Olmasındı çünkü!

Olmasındı ama oluyordu işte... Koskoca mazi gözümün önünde canlanmaya başladı. Okyanus sefasından sonra dönme dolabın tepesinde geçirdiğimiz bir saat.

Romantizm 10. Tedbir 0.

Ben hasta olmayacaktım da kim olacaktı. Elimin tersini alnıma götürdüm.

Benim ateşim de vardı galiba!

Kahretsin.

Ben kıpırdanmaya başlayınca Jimmy de kafasını kaldırdı yanımda. "Sen iyi misin?"

"Evet?" dedim korkuyla. Dedim ama demeseydim de bir şey fark etmezdi. Fazla bir ses çıkmamıştı ağzımdan çünkü.

"Sesin mi kısıldı?" derken yüzünü ovuşturdu.

Kafamı salladım çaresiz. "Öyle görünüyor," dedim fısıltıyla.

"Soğukta kaldın tabii," diye söylendi. "Benim yüzümden." Şöyle bir yüzüme baktı gözlerini açabildiğinde. "Kızardın mı sen?"

"Bilmem. Kızarmış mıyım?" diye yine fısıltıyla sordum bir şeyden haberim yokmuş gibi.

Elini alnıma dayadı o an. Gözleri fal taşı gibi açıldı. "Ateşin var senin! Doktoru arayacağım!*" (*You're burning up! I'm gonna call the doctor!)

Daha gözümü tam açamamıştım ki! Ne doktoru ama?! Can havliyle "Hiç gerek yok!" dedim boğazlanıyormuşum gibi.

Yataktan fırladı Jimmy. "Sesin Baba'daki Marlon Brando gibi çıkıyor. Arıyorum doktoru.*" (*You sound like Marlon Brando in The Godfather. I'm calling the doctor!)

****

Los Angeles'a insanları mesleğinden bağımsız, seçerek alıyorlardı bence. Bunun başka bir açıklaması olabilemez.

Zira Jimmy'nin eve çağırdığı Dr. Mason Scott, Grey's Anatomy'den fırlamış gibiydi.

Kırklı yaşlarının başında olduğunu tahmin ettiğim doktor, uzun boylu ve yapılıydı. Şakaklarında hafif kırlar birikmiş siyah gür saçları, gülümsermiş gibi bakan lacivert gözleri vardı.

McDreamy, McSteamy, Mc-Navy?

Olmadı sanki.

Çok hastayım da ben.

Mason – Mason diyebilirmişim – ateşimi ölçtü. Boğazıma baktı. Sırtımı dinledi.

Birkaç dakikalık muayeneden sonra "Endişelenecek bir şey yok," dedi değerlendirmesini kapının ucunda tırnaklarını yiyerek bekleyen Jimmy'ye. " Üst solunum yolu enfeksiyonu. Viral bir şey." Tipinden beklenmeyecek babacan bir tavırla bana bakarak gülümsedi. "Ateşiniz fazla yüksek değil. Bir iki güne toparlarsınız."

Çantasından defter gibi bir şey çıkarıp yazmaya koyuldu. "Birkaç gün dinlenin. Bol sıvı tüketin. Bol sebze meyve de yiyin elbette." Defterden kopardığı sayfayı bana uzattı. "Burun spreyi, boğaz pastili, ağrı kesici-ateş düşürücü tablet yazdım sadece. Onu tok karnına altı saatte bir alırsanız iyi olur. Burun spreyi de sekiz saatte bir olabilir. Pastil günde altı adedi geçmesin. Sonra şikayetlerinize göre duruma bakarız yine."