Kendi halimde Wattpad'de hikayemi yazıyordum.
Ta ki fotoğraflarını kullandığım Amerikalı aktör, 'Ne hakla fotoğraflarımı izinsiz kullanıyorsun??' diye çemkirene kadar...
Tüm hakları Alfa Yayın Grubu'na aittir.
Başlangıç tarihi: 9 Nisan 2018
Takip eden günlerde kendimi İzmir'deymişim gibi hissettim çünkü Agatha'yla Jimmy bana annem kadar iyi baktılar. Mason da o arada bir kez daha ziyaretime geldi ama ona bir iş bırakmamışlardı; geldiğinde ben artık kendimi oldukça iyi hissediyordum - tabii fiziksel olarak.
Günler ilerledikçe kalbimin üzerine peş peşe öküzler çöküyordu. Eskiden öküz kontenjanının birle sınırlı olduğunu düşünürdüm ama her gün öncekinden daha kötü oluyordum.
Jimmy her gözümün içine baktığında bu sondan kaçıncı bakışı, bana söylediği her cümleden sonra bu sondan kaçıncı cümlesi diye düşünmekten yorgun düşmüştüm. O da benden farklı sayılmazdı; bakmadığımı düşündüğü zamanlarda yüzü asıktı. Genel olarak da pek neşeli sayılmazdı.
O sabah kahvaltı ederken "Nasıl hissediyorsun bugün kendini?" diye sordu olabildiğince neşeli. "İyi görünüyorsun."
"Sayenizde çok iyiyim." Agatha'ya da gülümsedim. "Bana çok iyi baktınız. Çok teşekkür ederim."
"Jimmy'nin seni hasta ettiği düşünülürse yapmamız gerekeni yaptık," dedi ters ters.
Jimmy gözlerini devirdi. "Bu akşam dışarı çıkabilecek kadar iyi hissediyor musun kendini?"
"Yeni bir okyanus seansı düşünmüyorsun umarım?" diye araya girdi Agatha.
"Hayır, Agatha," dedi Jimmy de en az onun kadar ters. "Bir arkadaşımın doğum günü var. Az önce davet etti. İstersen oraya gidebiliriz." Sonra telaşla ekledi. "Veya sadece ikimiz de bir şeyler yapabiliriz? Hatta istersen, kendini hala güçsüz hissediyorsan evde de kalabiliriz?"
"Kaç gündür evdeyiz." Hain hain sırıttım. "Ve üçümüz baş başayız."
"Demek bizden sıkıldın!" dedi Jimmy gülerek.
Agatha kirli tabakları bulaşık makinesine dizerken söylendi. "Kıza rahat vermiyorsun kaç gündür, ben olsam ben de sıkılırdım!"
****
Gün boyu tembelliğe devam ettikten sonra akşam yedi gibi çıkmak üzere hazırlandık. Bu sefer şıklık işini abartmak istemediğimden kot pantolonumun üzerine asimetrik siyah bluzumu giydim. Yanıma da sonrası için hafif bir ceket alacaktım. Hastalıktan yeni kalkmıştım sonuçta.
Yine de merdivenlerden indiğimde "Wow, harika görünüyorsun," dedi Jimmy.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bunu her seferinde o kadar inanarak söylüyordu ki! O söylediğinde kendimi gerçekten harika hissediyordum.
Tabii şunu da hesaba katmalıydım ki yaklaşık dört gündür beni salya sümük dizi çıkmış pijamalarla görüyordu. O noktadan sonra ne yapsam büyük ilerleme olacaktı elbette! Ben yine de aklımdan geçenleri söylemeyip kibar kibar teşekkür ettim. "Teşekkür ederim." Sonra da onu baştan aşağı süzdüm. "Sen de fena görünmüyorsun." Koyu kot pantolonunun üzerine bir tişört, tişörtün üzerine de spor bir ceket giymişti. "Ceketine bayıldım."
