Elma Ağacı

Hastane

"Kuzum başka acıyan bir yerin var mı?" diye sordu Gizem. "Yok kuzum iyiyim ben." dedim. Polisler ifademi almışlar ve şimdi de hastanede ufak tefek yaralarıma baktırıyorduk.

"Seni kanlar içinde gördüğüm o an kalbim duracak gibi hissettim." dedi Barlas. Gülerek "Kıyamam ben sana ya" dedim.

"Biz bunu desek alt tarafı birkaç sıyrık derdi." diyen Semih ile "Sana da kıyamam" dedim.

"Ama burnun nasıl kanadıysa her tarafın kan olmuş." dedi Gizem. "Elbisem de kan oldu ya" dedim hüzünle.

Bu elbiseyi seviyordum. "Sen iyi ol da elbise sana feda olsun." dedi Yakut Amca.  Bu dediğine kıkırdarken bana bakan doktor odaya girdi.

"Dolunay Hanım röntgenlerinize baktık hiçbir sorun yok. Kendinizi iyi hissediyorsanız sizi taburcu edebiliriz." dedi Doktor Bey.

"Çok iyi olur valla." dedim gülerek. "O zaman biz Barlas ile gidip hastaneden çıkış işlemlerini halledelim." dedi Semih.

"Bende sizinle geleyim çocuklar." dedi Yakut Amca ve  doktorla birlikte odamdan çıktılar.

Gizem dibime girdi ve "Barlas sen kaybolunca öyle bir delirdi öyle bir üzüldü ki anlatamam." dedi.

"Yakut Amca'nın nereden haberi oldu?" diye sordum. "Senin telefonunu bulduğumuzda Yakut Amca seni arıyordu. Bizde doğal olarak açtık. İşte Savaş'ı buldun mu falan diye sorunca Savaş'ın seni kaçırdığını anladık ve polise haber verdik." dedi.

"Kıyamam ya. Adam kendi oğlunun tutuklanışını izledi. Birde üzgünlüğünü belli etmemeye çalışıyor." dedim.

"Aynen öyle kuzum." dedi Gizem. Bizimkiler geri içeri girerken oturduğum sedyeden kalktım. 

Hep beraber hastaneden çıkarken "Yakut Amca! Betül Teyze'ye nasıl söyleyeceğiz?" diye sordum. Betül Teyze Savaş'ın annesiydi.

"Onu ben hallederim kızım. Sen şimdi evine git ve dinlen." dedi. "Tamam Yakut Amca." dedim ve Semih'i arabasının arka koltuğuna oturdum.

Barlas yanıma oturunca kafamı omuzuna koydum. Barlas saçımı okşarken tebessüm ettim ve gözlerimi kapattım.

Savaş ve Nida mahkemeden sonra tutuklanacaktı. Bizde dört arkadaş, iki çift, mutlu bir şekilde hayatımıza devam edecektik.