Kabanata 5

20.6K 878 279
                                    

Kabanata 5:
Lunch

I was pulling out my pack lunch in my bag. My back is leaning on the three while I'm seating in a bermuda grass. Hindi naman siya makati at nakakakiliti ang maliit na damo. I even feel relax staying her. Hindi rin mainit dahil sa mga sanga na puno ng dahon.

I scanned my eyes around the area, checking if Xerox and Helix is still searching for me. Winala ko sila kanina nang mag dismissal para sa Lunch. Halos isa't kalahating linggo ko na iyong nagagawa at nagtatagumpay naman ako.

I'm kind of guilty acting this rude to leave them during Lunch but I just can't... eat with them. I just want to have a peace of mind alone for at least an hour. Sa tingin ko ay hindi ko rin kaya na kumain na may kasamang iba, lalo na at lalaki. Baka mawalan lang ako ng gana.

I was chewing my food in my mouth when I heard steps coming towards me, I immediately become alerted. Napapikit ng mariin dahil baka may nakakita na sa akin. Kaunti pa nga lang ang nasusubo ko.

I turned my head but a smoke greet me. Agad akong napatakip sa ilong at nagsalubong ang mga kilay. Sumagi sa isip ko ang isang lalaki na maaring narito ngayon pero agad din iyong inilingan dahil marami nga palang mga naninigarilyo rito.

Bigla tuloy akong nabahala, baka mamaya ay tambayan pa ito ng isa sa mga smoker.

I turned my head and I almost choked when I see an unexpected man in the back of the three. He was standing lazily and leaning his back on the three. One hand is on in his pocket while the other one is holding the cigarette. He popped a smoked again and I almost scoffed but I remain silent.

Sa lahat ng tao siya ang pinaka hindi ko inaasahang makita rito. He's eyes are looking somewhere very far. Na sa sobrang layo parang may iniisip siyang napakalalim. Even his eyes are not on me, I know he already knew about my presence.

"You're avoiding them again?" naiwan sa ere ang kutsara na may lamang pagkain ng magsalita siya. Hindi inaasahan na siya ang unang babasag ng katahimikan sa aming dalawa.

His voice are cold and his expression is blank. I can't even see what his thinking in his dark shade chocolate eyes. His brows were thick, pointed nose, lips that still red as an apple even he's smoking.

"Zilla." I muttered his name and he didn't react.

He's seems weird but when you look at his face my thought of him about that vanish. He's quite handsome. Tall as Helix. His hair is a bit long that suits him. He has sharps and dark features that make him looks so dangerous and mysterious.

Sa maikli kong panahon na nasa klase, masasabi kong siya ang pinakatahimik na kaklase namin. His silence is making me wonder something.

Gusto kong pahintuin siya sa paninigarilyo pero pakialam ko ba. Mukhang may problema kaya anong karapatan kong pigilan. I should let him deal with his own problem but every time I saw him popped a smoke, something on my mind is telling me to help him.

Pero siya iyong taong mahirap kausapin at tanungin. Mukhang matago at masikreto.

"What do you mean?" I answered his previous question. The side of his lips curl up a bit but not enough that I can say that is a smile. He looks like he move his lips a bit. Marahan niyang tinapik ang sigarilyo sa puno para matanggal ang upos noon.

"You can't stand longer in a man's presence, right?" I almost gasped on what he said but I remained composed and calm. Tumikhim ako bago magsalita. Gulo ang isip bigla kung paano niya nalaman ang tungkol doon.

Did he notice?

"How can you say that?" hindi ko diretsong sinagot ang tanong. Now, he smirk with a bit humor but its doesn't even reached his eyes, it's still blank.

Ruling The Last Section (Season 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon