Ruling The Last Section (Season 1)

Kabanata 67

Kabanata 67:
Bump

Halos mapaigtad ang buong katawan ko sa malakas na pagsabog. Para akong nabingi at nasilaw sa malakas na apoy na sumiklab sa likod namin. Pero mas higit na nararamdaman ko ang takot dahil tuluyang nawala ang tinig ni Kuwai sa lugar.

"Shit iyong sasakyan ko!" singhal ni Xerox na hindi ko na masyadong napakinggan.

Nang humupa na iyon ay mabilis akong sumilip sa labas. My heart is pulsating out of control in worry and nervous for Kuwai. Hindi ko na naisip kung gaano kadelikado sa lugar nang humakbang ako para lumabas.

"Raiven hindi ka pa puwedeng lumabas!" pagpigil sa akin ni Helix nang makalayo ako sa kanila.

"S-Si Kuwai!" tangi kong nasabi. I heard him cursed and I was petrified when I saw how the explosion destroyed halfed of this parking lot. Nakita ko ang sasakyan ni Xerox na hindi napuruhan at maayos pa ring nakasalansan roon. Pero delikado kung mananatili iyon sa ganoong puwesto.

Hindi na nagtagal ang tingin ko roon at inikot ang mga mata sa buong lugar. Ang mga tao na nasa labas ay naalarma at napatingin rito. I look around hoping to see a familiar built of a person. Hot tears is starting to sting my eyes. Tumikhim ako para pawiin ang panginginig ng lalamunan.

"Kuwai!" I called his name and my voice echoed in the whole area. It give me shiver. This place suddenly seems like abandoned. Wala akong makitang kahit anong bulto ng tao. Nakita ko na papatakbo ang ilang last section rito.

"Raiven! Get back here! Maaring may sunod muling pagsab---" I heard Helix voice and he was about to come out in the wall he's hiding, when he was pulled by Xerox again. We saw a spark. Helix cursed violently.

"Raiven!" nagpumiglas si Helix sa pagkakahawak ni Xerox para lapitan ako.

"Tangina may kukuha na sa kanya!"

"Fuck!" nahigit ko ang hininga dahil ang pagkislap ay malapit lamang sa akin. Parang nag-ugat ang paa ko sa konkretong sahig at bago ko pa maipikit ang mga mata ay may humigit na ng braso ko.

Ang bilis ng pangyayari. Napasinghap na lang ako nang bumagsak ang likod ko sa isang malamig na pader at may yumakap ng sobrang higpit sa akin. Nanlaki ang mga mata ko ng sumaboy ang malakas na alikabok at bato na halos sumugat sa katawan ko. Pero may malaking katawan na nagproprotekta sa akin para hindi matamaan noon.

I closed my eyes and my heart beat doubled when a familiar scent attack my nostrils. I can heard the loud sound of explosion but my thrumming sounds of my heart still makes it way to my ears. The sound subsibed. Ang madilim na kulay na bumalot sa paligid ay unti-unting naglaho.

When the sunrays hits our spot, my whole body shivered when it highlighted the man's face who's embracing me. Inaasahan ko na na siya ang makikita pero nagulat pa rin ako. Kuwai's eyes is pitch black, he looks fuming mad. He's eyes were steely as he look at my eyes directly.

His hot breath is hitting the tip of my nose. Napalunok ako. Hindi ko alam pero parang kasalanan ko kung bakit ganito ang ekspresyon niya ngayon. His jaw clenched in a violent way.

"What are you thinking that you fucking step outside! Did you know how dangerous it is? Fuck, Raiven! You were almost got exploded if I drag you a little bit too late! Balak mo bang ipahamak ang sarili mo?" his voice thundered across dimension. His eyes squinted in an angry slit. Nangatal ang buo kong katawan.

Napakurap kurap para kompirmahin kung totoo nga bang siya ang nakikita ko ngayon. I gasped when I found out that he's really real. Kuwai is really here beside me. Kumarap ako at naramdaman kong pumatak ang luha ko.

He's eyes were stern and his expression was hard and firm. It slowly shifted when he's gaze drop on my cheeks. His eyes softened.

"I t-thought.... you got hurt. Kaya lumabas ako para hanapin ka. A-Akala ko nasama ka kanina sa pagsabog." hindi ko na naitago ang panginginig ng tinig ko.