GETTING PREGNANT BY A BILLIONAIRES GANGSTER

--Chapter 26--

GETTING PREGNANT BY A BILLIONAIRE GANGSTER

--chapter 26--

Nag aalala na ako kay Nathan, sabi niya uuwi siya mamayang hapon, gabi na pero wala parin siya.

Iniisip ko tuloy dahil sa nakita niya kanina. Pero napakaaassuming ko naman kung ganun.

Pero alam kong nasaktan siya sa nakita niya, naramdaman ko yun.

Kung paano niya tiningnan si Michael, kung paano umiba ng awra ang mukha niya matapos makita kaming naghahawakan.

Pero kung ganun man, sana hindi niya pag isipan ng hindi maganda tungkol sa nakita niya.

Iniwan kong hindi nakalock ang pinto, baka sakaling uuwi siya dito, or maybe sa bahay nila siya matutulog.

Nagliligpit ako ng kung ano para hindi ako dalawin ng antok.

Nagulat nalang ako ng may biglang yumakap sa akin mula sa likuran. Alam kong si Nathan yun, sa amoy palang nito.

Umiba ang ekspresyon sa mukha ko ng maamoy siya, amoy alak ito. Di kaya naglasing ito.

"Nathan, lasing ka ba" paniniyak ko.

Imbis na sagutin niya ako, he started kissing my neck.

"Nathan--" pigil ko.

Pero patuloy lang niya akong hinalikan. Pinaharap niya ako at tiningnan, ang mata niyay puno ng panunuyo.

He smile to me and kiss me again. Paano ko tatanggihan ang halik niya, if he kisses me so passionately.

Hindi ko na namalayan na sumasabay na pala ako, at habang tumatagal mas mapusok ang mga ito.

"Nathan--" saad ko ng dumako ang halik nito sa leeg ko.

"Shane, I love you" aniya na seryosong seryoso.

Bumalik lahat ng nangyari sa amin nung gabing iyon. Kung ano man ang inakto niya noon, ay ganun din ngayon.

He said I love you to me, at nagpadala ako nun. Dahil sa gabing iyon nasira lahat ng pangarap ko at nagalit sa akin ang pamilya ko.

Pero hindi maitatanggi ng puso ko na mahal ko siya. Pero hindi din makalimut ang isip ko sa ginawa niya.

Nag aaway ang puso at isip ko.

My heart says mahal ko siya at alam kong mahal niya rin ako. But my mind said takot na ako. Takot na mangyari uli iyon.

Nanalo ang isip kong puno ng pangamba at pag aalala na mangyari lahat ng iyon.

My body automatically push him at napaupo siya sa kama. Labis akong nagsisi sa ginawa ko ng makita ko ang mukha niya.

Hes turning red at nahihiya, nakita ko rin sa mga mata niya ang mga luhang namumuo na anytime pwedeng bumagsak.

"Nathan--" mahina ko ng saad. I want to say sorry sa nagawa ko.

"Sorry Shane--" he said in full of sincere.

"Sorry, sorry" dagdag niya at tumayo at papalabas na.

"Nathan--" pigil ko.

"Sorry sa nagawa ko, hindi ko sinasadya" aniya at umalis na.

Nakita ko pang bumagsak ang mga luha niya bago tuluyang tumalikod. Agad niyang pinaharurut ang sasakyan.

Damn! Ano bang nagawa ko. Sinaktan ko siya uli. Dahil sa pag iisip ko ng kung ano ano.

Nag aalala ako sa kalagayan niya, lasing siya at mabilis ang pagpaandar niya sa sasakyan. Baka may mangyaring masama sa kaniya.

Hindi ako mapakali, kaya agad kong tinawagan si Manang at alamin kong nakauwi na ba siya ng ligtas.

"Wala pa siya maam" saad ni Manang sa kabilang linya.

Baka kung ano na ang nangyari sa kanya. Kaya tinawagan ko si Manong driver.

"Bakit po maam may problema ba" tanong sa akin ni manong, alam kong alam niya na nataranta ako.

"Wala pa ba dyan si Nathan" tanong ko. Baka sakaling nandyan na siya.

"Wala pa rin po maam eh" sagot niya na ikinatatakot ko.

"Manong pwede ba nahapin niyo siya, please po, lasing po kasi siya eh" pagmamakaawa ko.

"Sige maam, isasama ko din po ang mga kaibigan niya sa paghahanap" saad niya.

"Sige po manong" bigkas ko at pinatay na ang linya.

Hinding hindi ko mapatawad ang sarili ko kung may mangyari mang hindi maganda kay Nathan.

--end of chapter 26--