GETTING PREGNANT BY A BILLIONAIRES GANGSTER

Chapter 37

GETTING PREGNANT BY A BILLIONAIRE GANGSTER

--chapter 37--

Nandito kami ni Shane ngayon sa sala at nagpainit--
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
--ng KAPE.

Paano ba naman, kanina lang abot langit ang ngiti ko ng umulan para makasama si Shane, kaso disturbo naman tong anak namin hindi pa yata nila gustong masundan.

Magkaharap kami ngayon ni Shane habang bitbit ang mga anak namin. Everytime na magtama ang paningin namin umiiiwas siya, nahihiya yata.

Gahibla nalang ang pagitan ng mukha ko sa--
By the way marami pa namang pagkakataon na gagawin namin yun.

"Pst--" tawag ko sa kanya.

"Bakit--" taray niyang tanong sa kin.

"Nabitin ka ba--" pilyo kong tanong pero sinamaan niya lang ako ng tingin.

"Hoy--" tawag ko uli.

"Ano na naman--" inis niyang tanong.

"Tulog na sila--" excited kong saad.

"Ano naman ngayon--" sambit nito.

Kahit kailan talaga pakunwari kunwari na galit pero gusto naman. Mga babae talaga--.

"Sa susunod na linggo na yung alis ko--" paalala ko ng maalala ko ang tungkol sa aking pag alis.

Pero hindi siya kumibo, but I see the sadness in her eyes. Yung tipong gusto kang pigilan. Maybe imagination ko lang ang lahat.

Pero kung pipigilan niya talaga ako, hindi talaga ako tutuloy, kahit magalit man si Dad sa akin, o masira ang business namin, papakasalan ko na siya pagnangyari yun.

"Hindi mo ba ako pipigilan--" tanong ko na para bang nagmamakaawa.

"Bakit naman kita pipigilan--" sambit nito.

"Hindi ka ba malulungkot o hindi mo ba ako mamimiss--" pacute kong bigkas.

"Hindi ako mabilis malungkot at--" natigilan siya ng bigla akong magsalita.

"Pero isang taon ako don--" paalala ko

"Kahit habang buhay ka pa don--" taray nitong sambit.

"Grabe ka naman--" saad ko. Pero nasasaktan talaga ako sa mga sinasabi niya.

"At isa pa nandyan anak natin kaya hindi ako malulungkot--" sadd nito.

"Kung sabagay kamukha ko naman si Sky--" bulong ko.

"Wala kang katulong sa pag aalaga sa kanila" saad ko

"Nandyan naman si Manang--"

"Hindi lahat sa oras nandyan siya sayo--"

"Eh ano naman ngayon, kaya ko namang mag isa" wika nito.

Kung sabagay noon paman nakaya na niya lahat ng hindi magandang nangyari sa buhay niya. Hindi na yata niya ako kailangan.

"You really don't need me--" bulong ko.

"Ano--" tanong niya, mukhang narinig niya yata na bumubulong ako.

"Wala, aalis na ako, medyo mahina na yung ulan--" tanging sagot ko na lang.

"Ganun ba, may payong dyan baka mabasa ka" offer nito sa akin.

"Hindi na, magpapalit nalang ako ng damit sa bahay--" tanggi ko tsaka tumalikod.

"Tawagan mo lang si Manang o si Manong kung may kailangan ka--" dagdag ko.

"Kita nalang tayo next year, mamimiss kita--" paalam ko sa kanya.

And i think this is the last talk, the last meet and the last goodbye. Medyo lumakad ako ng mabagal, baka sakaling pigilan niya ako, but not.

Wala akong narinig mula sa kanya. Mukha wala siyang balak na pigilan ako.

———

Ngayon na ang araw ng pag alis ko. Hinihintay ko talaga ang tawag o text ni Shane, pero wala talaga. We'll final na ang desisyon kong umalis.

Nandon na si Dad noong nakaraang linggo kaya hahabol nalang ako ngayon. Mabilis kong pinaharurot ang sasakyan at nagtungo na sa airport.

Hindi padin ako susuko, alam kong pipigilan ako ni Shane, alam kong ayaw niya akong umalis at alam kong  kailangan niya ako.

Kung tatawag man siya o magtext sa akin upang pigilan ako, kahit nasa airplane na ako, tatalon talaga ako para puntahan siya.

Once na nandon na ako, hindi na ako pwede pang bumalik. Pero kahit nandon na ako, pangako kong hindi ako maghahanap ng iba para matugunan ang pangangailangan ko.

Madadaanan ko ang bahay ni Shane patungong airport. Nang makarating akp sa bahay ni Shane, inihinto ko ang kotse sa tabing kalsada.

Nag hihintay at nag iisip kong tutuloy ba ako o hindi.

"Shane--" palagi kong saad sa aking isipan.

Tumunog ang cellphone ko, dinukot ko ito sa bulsa, si dad pala ang nagtext.

"Nasa airport ka na ba" text ni dad.

Naghintay muna ako ng ilang minuto, saka sakaling magtext o tumawag si Shane but I fail.

"Pagpinapalayo ka ng babae ibig sabihin non kailangan ka niya.--" naalala kong sabi sa akin ni Gerald.

Tama, alam kong ayaw talaga ni Shane na umalis ako pero hindi niya lang kayang sabihin sa akin.

Then I reply my dad with an emoji.

"👨‍🦱❤️👩👶👶" ewan ko kung maiintindihin iyun ni dad.

Kung naintindihan niya hindi ko alam kong ano ang magiging reaksyon niya.

Labis akong natuwa sa tinext ni dad sa akin.

"Just fo for it ❤️"

"Ako nalang bahala dito" dagdag niya.

"Love you dad"

"I Love you too son, ayaw kong gawin mo rin, kung ano man ang ginawa ko noon sa mama mo"

I'm so much happy. Akala ko magagalit si dad dahil nangako na ako sa kanya na pupunta ako.

Hindi ko na papalampasin to, I want to marry Shane no matter what happen.

--end of chapter 37--