Treatment (BxB) Completed

Thirteen

Chapter 13

Jao

Hindi parin maalis sa utak ko ang nangyari kanina. I'm making a list on my mind of the poeple who holds a grudge on me or just plain hates me. Mahaba ang listahan ko kaya't hindi ko alam kung saan ako magsisimula para matukoy kung sino sa kanila ang may gawa noon. I am so pissed of what happened. I was caught off-guard on the ambush. Hindi ko talaga inasahan na mangyayari iyon. What made me angry is that Yvan was with me. Whoever did that is such a bastard! Mabuti nalang at ako ang natamaan at hindi si Yvan. Ngunit kahit hindi siya nasaktan ay hindi parin maalis ang galit ko sa may gawa no'n. I will make sure to know who's behind that.

"Should I bring you to the hospital?"

Tinanaw ko si Yvan na nasa harapan ko at kakarating lang. May dala na siyang maliit na box na sa tingin ko ay first aid kit. Nandito kami sa bahay niya, sa sala matapos siyang magpresenta na gamutin muna ang sugat ko.

"Daplis lang 'to," nginitian ko siya. I saw him sighed before walking towards me. Tumabi si Yvan sa akin at maingat na tiningnan ang sugat ko.

"Take off your shirt," utos niya at binuksan ang dalang kit. Tahimik akong sumunod sa kanya. I carefully unbuttoned my shirt and endured the pain from my arm every time I move it. Nakakaramdam ako ng sakit sa paggalaw ng braso ko kaya ang isang kamay lang ang ginamit ko dahilan para bumagal ang kilos ko. Napansin yata iyon ni Yvan kaya't tiningnan ako nito. "Let me help you."

"No you don't--

Awtomatikong naputol ang aking sasabihin nang umusog palapit sa akin si Yvan. He silently unbuttoned my shirt that made me froze at my place. Hindi ako nakagalaw sa pwesto ko habang tinitingnan siyang isa-isang tinatanggal ang pagkakabutones ng suot ko.

I felt my cheeks burned while staring at him. I don't have any slightest idea why I can hear my heart going wild. Pigil ang hininga kong nakatitig kay Yvan na nakafocus lang sa ginagawa niya.

He gently pulled my clothes off but as he's doing that I am holding my breath the whole time. Kailangan niyang mas lumapit sa akin para maayos na matanggal ang damit ko sa likuran. Maingat din niyang hinila ang damit sa braso ko kung saan may sugat.

Matapos niyang matanggal ang damit ko ay natigilan kami pareho. Our faces are so near to each other that our noses are almost touching. Our eyes met and we stilled as we stared at each other. I'm anxious that Yvan might hear my heart beating so loud.

What's this thing that I'm feeling inside my stomach? May nakain ba akong masama kanina?

"You are not breathing, idiot."

Nagtagpo ang kilay ko sa sinabi ni Yvan at nang lumayo ito sa akin, napahinga ako ng malalim. I breathe like I've been underwater for a long time. Narinig iyon ng katabi ko kaya't naguguluhan ako nitong tiningnan.

"My breath s-stinks," nauutal kong palusot sa kanya. Hindi ko alam kung naniwala ba siya sa sinabi ngunit napa-tsked nalang ito at hindi na sumagot or so I thought.

"It smells nice," aniya nang hindi man lang ako tiningnan. And there goes my heart again. Parang kakawala na yata sa dibdib ko dahil sa narinig mula kay Yvan. I know that my breath smells nice! It doesn't really stinks but hearing it from him...it feels different.

"Let me clean your wound."

We are both silent when he started cleaning my wound. I sometimes flinched and winced from pain tuwing lumalapat sa sugat ang bulak. Yvan is so focused on treating my wound that I can't stop myself but to stare at him the whole time. He's gently holding my arm just below the wound as he's blowing air to ease the pain. Nakamasid lang ako sa ginagawa niya hanggang sa lagyan na niya ito ng bandage.