Thirty-One

12.2K 487 69
                                    

Chapter 31

Jao

I rushed to Yvan's house right after I got the call from Shyn. When I arrived at his house, he's already lying on his bed already sleeping. Binendahan ko nalang ang sugat nito sa noo na nilinisan na ni Shyn bago pa ako makarating.

I stayed by his side waiting for him to wake up. Nakaupo ako sa upuan sa gilid ng kama nito at tahimik na binibantayan ito. Nag-usap na kami ni Shyn kung ano ang nangyari kaya't hindi ko magawa na iwanan ito.

"He said that he's remembering things that appears like a nightmare. Wala na siyang maayos na tulog kaya siguro hindi kinaya ng katawan niya at nahimatay nalang bigla, But I heard him screamed before I saw him lying on the floor."

Iyan ang sinabi ni Shyn sa akin. Dahil sa sinabi nito ay naalala ko na may mga memoryang nakalimutan si Yvan dahil sa insidenteng nangyari sa kanya. It's possible that he's remembering things right now but since when did this start? Gaano na kalawak ang naalala nito?

I sighed and stared at Yvan's face. Now that I am staring at him closely and longer, he looks restless for me. It is shown by the bags under his eyes. His breathing's slow and heavy and his face doesn't appear calm at all even when he's already sleeping.

Itinaas ko ang aking kamay at dahan-dahang inabot ang kamay ni Yvan na nasa kanyang gilid. I carefully held his hands and pressed it softly hoping for him to calm a bit. My cheeks flushed red when I felt Yvan's hand lightly pressed mine. I looked at his face and his expression change. Mas kalmado na ito ngayon. Hindi ko binitawan ang kamay nito at hinayaan lang iyong nakahawak.

It must be hard for him.

Sinabihan ko na ito dati na kapag dadating ang araw na unti-onti niyang maalala ang nangyari ay magiging mahirap itopara sa kanya. Remembering something painful from your past will never be easy. Kahit sabihin nating tanggap na natin ito ngunit kapag naaalala natin ito ay nandoon parin ang sakit at hindi na iyon mawawala. In Yvan's case, his past is too painful that he forced his brain to forget about it. Now that he's slowly remembering it, it's my time now to fulfill my promise.

I breathed deeply and looked down, staring at our hands that's holding each other as I brushed my thumb on his knuckles. I don't know how long have I been sitting here waiting for him to wake up. Hanggang ngayon ay wala pa akong balak na iwanan ito.

Natigilan ako nang mahinang pinisil ni Yvan ang kamay ko. Inangat ko ang aking mukha at tumingin sa kanya.

"H-Hey," bati ko rito nang makitang gising na ito at nakatingin na sa akin nang may maliit na ngiti sa kanyang labi. Umayos ako ng upo para kumustahin ito. "Kumusta ang pakiramdam mo? H-How's your head—

I halted when Yvan pressed my hand again. Itinaas niya ang nakasiklop naming mga kamay sa harap ng mukha ko.

"I'm fine," he answered smiling after he let our hands down. Akmang bibitaw na ako sa magkahawak naming kamay ngunit mas hinigpitan lang niya ang paghawak doon. "Let me hold you like this," pakiusap nito.

"Doctors don't so this to their patient," ani ko.

"Doctors don't hold their sleeping patient's hand in the first place ," sumbat naman nito. I tsked at him in annoyance.

"Dami mong alam," sabi ko na mahina nitong kinatawa.

Yvan let out a loud sigh that made me look at him worriedly.

"Kailan pa 'to nagsimula?," tanong ko rito.

"Shyn told you?"

I nodded.

Treatment (BxB) CompletedWhere stories live. Discover now