Treatment (BxB) Completed

Twenty-two

Chapter 22

Yvan

"Mister Allejos."

Sinalubong ako ng isang lalaki nang makarating ako sa New York. It's five in the morning when I arrived here. Nakaabang ito sa akin sa airport at agad akong nilapitan nang makalabas ako. He's an old man probably on his 40's. Siya ang sinabi sa akin ni Shyn. He's a loyal servant of my father. Siya ang nangangalaga sa bahay ni Dad dito sa bansa.

"I am Ferdinand Banzon, sir. It's nice to see you again," pakilala niya. Bahagya itong yumuko sa akin na tinanguan ko naman.

"We've met?"

"Yes sir. Bata ka pa noong dinala ka ng ama mo rito," sagot niya naman.

"You're a Filipino?"

"One hundred percent, sir."

Ferdinand got my things and started putting on the car. For his age he's physically fit. He's active and strong too. Hindi halata sa kanya ang kanyang edad.

I went inside the car, sat on the backseat as Ferdinand went to the driver's seat. He's the only one to fetch me. We're going to Dad's house here. Hindi ko na matandaan ang itsura ng bahay dahil hindi kami madalas pumupunta rito. But something inside me feels familiarity in this place.

Ferdinand started driving and I remained silent, looking at the window enjoying the view of the outside. I am not really fond of enjoying the city view when I got older but right at this moment, that's the only thing that I can do to not think of something else and ease the...pain I am feeling.

"Mister Allejos, do you want to go somewhere before we go home?" Napalingon ako sa harapan nang magsalita si Ferdinand. He looked at me the rear view mirror but immediately returned his gaze to the road.

"Call me Yvan," ani ko sa kanya.

"Call me Manong Ferdy. Iyan ang tinatawag mo sa akin noon," sagot naman nito. I slightly nodded at him.

"Umuwi nalang po tayo Manong Ferdy. Pagod po ako," sabi ko sa kanya. Tumango naman ito at tumahimik na hanggang sa makarating kami sa bahay.

When we arrived home after more than an hour of ride, Manong Ferdy introduced me to the house maids. Pagkatapos ay itinuro niya sa akin ang magiging kwarto ko nang sabihin ko sa kanyang gusto ko munang magpahinga kesa sa kumain ng agahan. I quickly went to my room located at the second floor of the house. Nang makapasok ay agad akong naligo at nagbihis. Matapos kong maglinis ng katawan at matuyo ang buhok ay isinalampak ko ang aking sarili sa kama.

Naramdaman ko na ang pagod sa byahe. Gusto ko ng ipikit ang mga mata ko ngunit ang isip ko ay lumilipad pa.

I wonder what's he doing right now.

I can't help but to think about his reaction after receiving my message. The reality that he didn't said goodbye to me even when he knew that I'll be away for long...it's crushing the fuck out of my heart. Hindi ko maiwasang maisip na baka iyon ang paraan niya para sabihin sa akin na hindi niya ako gusto at ayos lang sa kanya na lumayo ako. Baka iyon ang paraan niya para sabihin sa akin na ito ang nakakabuti para sa akin, para sa aming dalawa. That we really can't be together.

Even when I am thinking of such possibilities, I can't make myself to fully buy it. May parte parin sa akin na gustong bumalik sa kanya at naniniwalang magugustuhan niya ako.

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako dahil sa dami ng iniisip. Alas-tres na ng hapon nang magising ako.

I rubbed my eyes and lazily grabbed my phone placed on the side table. Nagtaka ako nang may nakadikit na post-it note doon. I read the note that was from Manong Ferdy.