Stapje Voor Stapje 2

1

'Liv, kom je eens lieverd?' Roept Eva haar dochter bij de televisie vandaan.
'Wat is er?'
'Kan je even die handdoekken boven halen waar je naam aan hangen?' Ze knikt en rent de trap op. Morgen gaat ze bij een vriendinnetje slapen.
'Hier.' Ze legt de handdoeken met een klap op tafel en gaat naast haar moeder zitten.
'Heb je er een beetje zin in?' Vraagt Eva terwijl ze een arm om haar dochters schouders slaat.
'Tuurlijk. Waar is Lieke?'
'Weet ik niet.' Zucht Eva. Lieke is al een paar maanden haarzelf niet meer.
'Het komt wel goed met haar.' Liv legt haar hoofd op Eva's schouder. Eva glimlacht.
'Ja, alles komt altijd goed.' Zucht ze.

'Wanneer vertrekt zij.' Wijst ze naar haar zusje.
'Een beetje beleefdheid kost geen geld. Straks.' Zegt Wolfs met een waarschuwende blik.
'Nou, wat wil je. Wanneer vertrekt mijn allerliefste zusje waar ik toch oh zo veel van hou?'
'Lieke!' Zegt Eva geschrokken.
'Nou wat?' Snauwt ze en ze rent de trap terug op. In haar kamer laat ze zich langs de muur op de grond zakken. Waar ben ik toch mee bezig?

Eva laat zich zuchtend op de bank zakken.
'Liefje, het komt wel weer goed hoor. Ze zit gewoon op een moeilijke leeftijd.' Wolfs laat zich naast haar op de bank zakken.
'Nee, het is niet haar leeftijd. Ik wordt helemaal gek. Iedereen zegt dit, maar het is niet zo. Het is iets anders en je kan me voor gek verklaren, maar ik voel het.'
'Ja, misschien heb je gelijk. Maar even iets anders. Ik heb nog eens wat research gedaan naar die jeugddrugsbende. Ze zijn al een paar keer opgepakt aan de middelbare.'
'Waar wil je naartoe?'
'Sanne en Lieke eens vragen of ze daarvan iets hebben meegekregen.'
'Wolfs, ik betrek hun er liever niet mee.' Zucht ze.
'Oké. We wachten nog even, maar we moeten toch ooit een stukje verder raken met het onderzoek.'
'Ja, maar je weet hoe Sanne is.' De vriendin van hun oudste dochter is nogal gesloten en praat liever niet over te zwaar wegende dingen.
'We kunnen het proberen. Als ze aangeeft dat ze er zich niet lekker bij voelt, vragen we niet door.'
'Oké.' Eva knikt instemmend.
'En nou eens even ontspannen.' Wolfs drukt zijn lippen in haar nek. Ze giechelt als een verliefde tiener. Nog steeds, zelfs na al die jaren, zijn ze stapel op elkaar. Het is nou niet zo dat ze steeds weer niet van elkaar kunnen afblijven, maar ze hebben zo hun momenten en dat zijn er nou ook weer niet weinig.
'Doe maar alsof ik er niet ben hoor.' Eva kijkt blozend op als ze haar oudste dochter de trap ziet aflopen. Wolfs grijnst. 'Je moet niet blozen.' Bijt ze toe. Eva kijkt haar geschrokken aan. Dit was haar dochter niet meer. Dit was een vreemd meisje.
'Lieke Marion Wolfs!' Wolfs stampt achter haar aan de trap op. 'Wat is jou probleem. Moet je nou echt zo tegen je moeder doen?' Wolfs' gezicht loopt rood aan door zijn woede.
'So, sorry.' Stottert Lieke geschrokken door haar vaders uitbarsting. Ze weet uit ervaring dat hij kwaad wordt als je aan zijn vrouw komt, maar dit is wel de ergste uitbarsting die ze heeft meegemaakt.

Jup, hier ben ik weer! Normaal moest ik gister hebben gepost, maar helemaal vergeten🙈 tot nu toe heb ik besloten om elke vrijdag te posten en als ik het vergeet doe ik het zaterdag zoals nu🤷‍♀️ het begint al met problemen😂

Tot volgende week!😘