Stapje Voor Stapje 2

8

'En pap. Zijn je uitslagen al binnen? Allemaal ziektes zeker?' Vraagt Lieke die langs haar vader gaat zitten aan de keukentafel. 'pap?' Ze ziet een traan over zijn wang rollen. 'uhm, wat is er?'
'Ik, ik ben ziek. Ja, ziek.' Zegt hij verstrooid.
'wat? Hoezo?'
'Kanker. Tumor.' Brengt hij uit. Lieke staat op en loopt de trap op. Kwaad slaat ze haar deur dicht en ze laat zich tegen de muur naar beneden zakken.
'Wolfs? Wat is er met Lieke?' Hij staart met betraande ogen naar de tafel. 'Liefje? Flo? Hé, wat is er joh?' Ze gaat op zijn schoot zitten en kijkt hem bezorgd aan. Hij rijkt met zijn hand naar het dokters verslag. Ze laat haar ogen over de letters glijden en begint met haar hoofd te schudden. 'Nee, nee dat kan niet. Niet jij ook.' Ze slikt. 'Wolfs, ik kan niet zonder jou. Dit mag niet.'
'shh.' Hij ontwaakt uit zijn trans, wanneer hij haar hoort snikken.
'Nee Wolfs! Ik kan dit niet. Ik wil jou niet ook kwijtraken aan die rot ziekte!'
'Het is niet hetzelfde.'
'Het is kanker! Ik wil je niet kwijt Wolfs. Echt niet.'
'ik beloof je dat ik het haal.'
'Dat kan je niet. Je weet het niet.'
'Als ik zeg dat ik het haal, haal ik het.' Hij drukt een kusje in haar haren. Lang zitten ze daar zo.
'weet Lieke het? Is het daarom dat ze weg liep?'
'Ik heb het er zomaar uitgeflapt. Ik heb er niet bij nagedacht. Ik ga naar haar toe.' Eva drukt een kusje op zijn lippen.
'wolfs, doe rustig aan hé. Ze weet niet zo goed hoe ze zich moet uiten.'
'Wat doe ik het best?'
'Wat zou jij het liefst hebben?'
'Ik uhm, een knuffel. Even vastgehouden worden.'
'Dan moet je dat doen.' Ze begrijpt de hint en slaat haar armen stevig om zijn nek. Zijn armen hangen losjes om haar middel. 'Ga nou maar naar d'r toe want ze kropt gewoon alles op als je nog langer wacht.' Hij knikt en loopt langzaam naar boven.

Een beetje een kort deeltje en dan nog eens twee dagen te laat... Dat worden twee deeltjes vandaag denk ik ;)