Stapje Voor Stapje 2

3

Je houdt je beter aan je afspraak, anders weten we jou zussie makkelijk te vinden. M.
Lieke schrikt als ze het sms'je leest. Hoe weten ze dat ik me even niet aan de afspraak hield. Even maar. Een paar minuutjes. Liekes gedacht draaien overuren. Het is twaalf uur. Middernacht. Ze kan de slaap niet vatten na dat sms'je. Ze moeten van Liv afblijven. Zij heeft hier niets mee te maken. Het is mijn schuld. Ik heb me hier zelf ingewerkt. Er klopt iemand op de deur.
'Binnen.' Zegt ze zachtjes.
'Ik kwam even zeggen dat mama kwaad op je is.' Liv knipoogt en neemt Liekes mobieltje van het nachtkastje, waarna ze die naar haar eigen kamer brengt. Als ze terug in Liekes kamer komt kijkt die haar vragend aan.
'Zus, ik weet dat je er liever niet over wilt praten, maar ze horen je niet nu.'
'Wie?'
'Ze zijn naar me toe gekomen. Ze zeiden iets van dat ze alles hoorden wat je zei. Handig he, zo een meisje dat altijd haar mobieltje bij zich heeft. Lachte die Martin van het vierde.'
'Wat, wat hebben ze... Ze moeten van je afblijven! Ze hebben je toch niets gedaan he?'
'Rustig maar, ze hebben alleen dat gezegd. Ze hebben me niet met één vinger aangeraakt. Ik weet niet wat ze van je willen, maar pas op.'
'Ik kan er niks aan doen Liv. Ze bedreigen me.'
'Wat willen ze van je?'
'Informatie.' Mompelt ze.
'Informatie over wat?'
'Een vervolging voor iets.'
'Lieke, dat ik politie informatie!'
'Stil man! Niet heel het huis moet dat horen hoor.' Snauwt ze
'Sorry.' Liv kijkt verlegen naar beneden.
'Nee ik moet sorry zeggen,' Lieke gaat achter haar zusje zitten op de bedrand en slaat haar armen stevig om haar heen. 'Het spijt me van alles. Ik had nooit zo mogen doen tegen jou. Jij kan er niks aan doen. Je moet één ding onthouden, ik hou van je. Ik kan het je niet zeggen, want ze komen erachter.'
'Maar waarom mag het niet?'
'Zodat ik me niet per ongeluk kan verraden.'
'Als ze iets ergs doen of zeggen, kom dan naar mij toe.'
'Het mag niet Liv. Het mag niet en het is goed zo.'
'Het is goed zo? Het is niet goed Liek, ze bedreigen je!'
'Ze bedreigen mij niet.'
'Wie dan?'
'Jullie. Ze chanteren mij met m'n familie.'
'Het ergste wat ze met mij kunnen doen is pesten en met mam en pap kunnen ze niks. Het zijn vierde jaartjes.'
'Ja, zei wel, maar ze hebben contacten met criminelen. De broer van Josh maar is een winkeldiefje, maar zit wel in het milieu.'
'Josh? Maar dat is je vriendje!'
'Ik weet het Liv. Je moet het er niet inwrijven hoor.'
'Maak het uit!'
'Dat gaat niet.'
'Dan ga ik naar papa.' Ze staat op.
'Nee Liv!' Jammert ze. 'Nee, ik wil niet dat jullie iets overkomt.'
'Los het dan zelf op. Je krijgt drie weken. Ik wil jou niet zo zien. Zo verdrietig. Mam en pap verdienen je gedrag niet en Sanne al zeker niet. Je doet nog rotter tegen haar dan tegen ons allemaal samen.'
'Ze is mijn beste vriendin.'
'Als dat een manier is om met je beste vriendin om te gaan.' Het sarcasme klinkt duidelijk in Livs stem.
'Ik vertel haar altijd alles Liv. Ik moet wel zo tegen haar doen, anders praat ik mijn mond voorbij.'
'Mij vertel je ook altijd alles. Je mag niet zo tegen haar doen. Ze is al zo kwetsbaar.'
'Ik weet het. Liv, wil je...' Ze begrijpt haar zus en kruipt onder de lakens.
'Kom je zelf nog?' Lacht ze. Lieke glimlacht en kruipt bij haar zusje onder de lakens.
'Ik hou van je Liv.' En snik ontsnapt uit Liekes mond. 'Niet huilen zusje.'
'Sorry.'
'Geeft niks. Ga slapen, je ziet er moe uit.'
'Slaap wel.'
'Slaap wel.'

Hoi hoi! Mijn telefoon is weeral kapot... 🤦‍♀️😂 Ik ga dus proberen een andere te regelen en mijn telefoon zo snel mogelijk laten maken. Dus als je me wilt bereiken kan het zijn dat ik laat reageer!