Stapje Voor Stapje 2

11

'Mevrouw Wolfs?' Eva kijkt op en gaat staan.
'Ja. Is er nieuws?'
'De tumor drukt tegen een zenuw. Hij ligt in coma. Zodra hij ontwaakt kunnen we hem opereren.'
'Waarom nu niet?' Bemoeid Lieke zich.
'Dat is te gevaarlijk. Jullie mogen naar hem toe, maar niet te lang.' De drie knikken en lopen de dokter achterna. Ze doet de deur van een kamer open en een regelmatig gepiep komt hen tegemoet. Liv en Lieke lopen de kamer binnen. Daar ligt hij. 'Zijn T-shirt is uit zodat we er makkelijker bij kunnen om te monitoren.' Deelt de dokter mee. Eva knikt en gaat op de stoel naast het bed zitten. Ze laat haar vingers voorzichtig over zijn hand strijken. 'Je mag hem aanraken hoor en praten helpt met het wakker worden.' Eva kijkt de vrouw dankbaar aan en laat haar vingers met die van hem verstrengelen. 'Als er iets is, ik loop hier rond op de gang en je kan altijd op het rode knopje drukken.' De dokter loopt de kamer uit.

'Wij gaan even wat te drinken en te eten halen.' Zegt Lieke en ze trekt haar zusje mee de gang op. 'Dokter?' Zegt ze als ze de dokter voorbij ziet lopen.
'Zeg maar Frederique hoor. Jij bent?'
'Lieke en dit is mijn zusje. Liv.'
'Wat wou je vragen Lieke?' Ze beweegt ongemakkelijk.
'Ik uhm, nou het zit zo. Ik ben bang dat het niet goed gaat gaan met mama. Papa betekent alles voor haar en misschien hoort u dit vaker, maar het is echt.'
'En nu wou je vragen of ze misschien hier mag blijven slapen?' Liv knikt als aanvulling. Frederique zucht even en kijkt dan naar de meisjes. 'Ik zal kijken wat ik kan doen. Maar jullie moeten wel niet te veel verwachten. Ik beslis hier niet over.'
'Dank u wel.'
'Je. Dank je wel. Niet u. Dan voel ik me oud.' Liv en Lieke grinniken. 'Ik zal ervoor zorgen dat jullie moeder hier kan blijven, maar jullie moeten wel ergens heen kunnen.'
'Onze tante woont bij ons in, dus we hebben opvang.'
'Oh, ik had begrepen dat geen van beide een zus heeft?' Liv grinnikt. Dit hadden ze al vaker moeten uitleggen.
'Marion is de beste vriendin van mama, maar ze woont al vanaf Liekes geboorte bij ons. We noemen haar tante Marion.' Frederique knikt begrijpend.
'Ik regel wat.'
'Dank je.' De twee meisjes lopen terug de kamer binnen.

Het is alweer bijna terug vrijdag, oeeppsss🤷‍♀️😂