Stapje Voor Stapje 2

25

'Liek? Heb je het eindelijk verteld?'
'Wat?'
'Ik weet het al lang Lieke.'
'H-hoe, wa-waarom?' Ze gaat op haar bed zitten.
'Ik ken je toch? Ik ben je gevolgd en ben toen Josh tegen het lijf gelopen. Hij vertelde het me. Die grijns op zijn smoel werd me te veel. Ik heb hem misschien in zijn kruis getrapt.' Ze haalt grijnzend haar schouders op. Lieke glimlacht naar haar zusje.
'Je bent de beste zus die ik me kan voorstellen Liv.'
'Dat kan niet.'
'Hoezo niet?' Vraagt ze verbaast.
'Omdat jij dat bent.' Lacht Liv. Lieke trekt haar lachend tegen zich aan. 'Hoe is het met je, kleintje? Ik heb je lang niet meer echt gesproken.'
'Goed. Met jou dickie?' Glimlacht ze. Lieke lacht. Zo noemden ze elkaar toen ze nog klein waren. 'Ik ben blij dat je terug lacht.' Zegt Liv met een grote glimlach op haar gezicht.
'Filmpje kijken?' Liv knikt terwijl Lieke haar laptop neemt om Videoland op te starten.

'Eef?'
'Wat is er?'
'Ik wil je bedanken.'
'Voor?'
'Alles. Alles van de afgelopen tijd. Ik weet niet wat ik had gedaan als, als ik jou niet had.' Een paar snikken verlaten zijn mond. Ze staat op van haar stoel en slaat haar armen om zijn nek heen.
'Hé Wolfs, wat is er nou?'
'I-ik kan dit niet Eva. I-ik weet niet hoe ik dit ga doen. Ik weet het echt niet. Ik kan dit niet.'
'Hé, jij kan dit wel Wolfs. Jij bent het. Wolfs. Floris Wolfs. Jij bent de sterkste man die ik ooit heb gekend.'
'Ik weet h-het niet Eef. I-ik weet niet of het het wel waard is. Lieke kan dit er niet bijhebben.'
'Je interpreteert wat?' Vraagt ze woest. Hij kijkt naar zijn vingers. 'Dat je beter dood zou zijn?' Hij knikt zachtjes. Hij weet dat het een dom idee is, maar het zit al dagen in zijn hoofd en het werd meer sinds hij op de hoogt is van zijn dochters problemen. 'Loop naar de hel!' Roept ze en ze loopt de trap op.

'Eva? Mag ik komen slapen?' Vraagt hij en hij zet zijn oor tegen de deur. 'Alsjeblieft?' Smeekt hij als ze geen gehoor geeft. De deur gaat open en zijn kussen en een lakentje worden in zijn handen gepropt.
'Je bent een klootzak.' Haar stem klinkt niet kwaad, maar gebroken. 'Als je zo graag dood wilt, hou ik je niet tegen.' Even ontmoet hij zijn vrouw haar blik. Hij schudt zijn hoofd, maar dat ziet ze al niet meer. De deur wordt voor zijn neus dichtgeslagen. Hij zucht, legt zijn kussen tegen te deurpost, gaat liggen en legt het dekentje over hem. Weer een zucht verlaat zijn mond. Hij slaapt liever hier. Dicht bij zijn vrouw, zo dicht als dat ze hem toelaat. Als er nu iets is weet hij het meteen. Ze moet namelijk eerst voorbij hem voordat ze ergens heen kan. Hij legt zijn hand tegen de deur.
'Ik ben hier als je me nodig hebt.' Fluistert hij en hij legt zijn hand tegen de deur.