ေျခာက္ႏွစ္ရိွၿပီး ။ေထာင္စဝင္ကတည္းကေန ခုခ်ိန္ထိ တစ္ခါမွ လာမေတြ ့ခဲ့ေသာ မိဘႏွစ္ပါး ။
သိပ္ရွက္တယ္တဲ့ ။ ကိုယ္က်င့္တရား ပ်က္ျပားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို သားေတာ္ရတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္စိတ္ပ်က္လြန္းတယ္တဲ့ ။
ဒါေၾကာင့္ အမႈမွာ ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ကို တတ္ႏိုင္သမ်ွ ေငြဖံုး၍ ေလ်ာ့ခိုင္းခဲ့ၿပီး ေနာက္ေနွာင္
ျပန္ေတြ ့တဲ့အခါ သူစိမ္းလိုပဲေနၾကရေအာင္လို့တဲ့ ။
ဒါကို ပါးတို႔ရက္စက္ပါတယ္လို႔ မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး။
ဘာလို႔ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့
လမ္းပဲေလ ။ နာနာေၾကေၾက ဆက္ေလ်ွာက္
ျကရမွာပဲ မလား.....။
မ်က္လံုးအိမ္မွ မ်က္ရည္စက္ေတြလည္း မက်ေတာ့တာလည္း ၾကာၿပီး။
အသိမဲ့သြားသလိုမ်ိဳး တစ္ေယာက္တည္း ေငးငိုင္ေနမိၿပီး တစ္စံုတစ္ခုကို
လုပ္မိတိုင္း တစ္စံုတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေတြးေနမိတယ္။
ဧၫ့္ေတြ ့ခ်ိန္မ်ားတြင္လည္း အရင္လို စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ထြက္မေတြ ့ေတာ့ဘဲ ျငင္းပစ္ခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ပင္ ရိွလာခဲ့ၿပီး။ ေထာင္မွဴးမွတစ္ဆင့္ ပါးလာေသာ စာအိတ္ေလးေတြကိုလည္း လက္ေရးအခ်ိဳ႕ႏွင့္အတူ ျပန္စာ မထၫ့္ေပးေတာ့ဘူး။
တစ္ေယာက္တည္း ေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတယ္ ။ လြယ္လြယ္ လက္ေလ်ာ့သြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေလးအတြက္ အေနွာင့္အယွက္ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ေနာက္ဆုတ္ေပးထားတာ ။
ၾကားပါတယ္ ။ သူတို႔ေတြ ခ်စ္သူေတာင္ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုပဲ ။
သူသာေပ်ာ္ေနမယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဝမ္းသာပါတယ္ .....။
ဒါေပမဲ့ အဲ့လိုစာရြက္ေလးေတြ ဖြင့္ဖတ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္...............။
.........................................................................
လူေတြနဲ႔ ေဝးကြာလာခဲ့တယ္ ။ စကားလံုးေတြက နည္းပါးလာခဲ့တယ္။ မ်က္ႏွာက ေခ်ာင္က်သြားၿပီး မ်က္လံုးေအာက္မွ ေနရာေလးကလည္း ညိုမဲလာခဲ့တယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္က်ေရာဂါရေနျပီးလို႔ အားလံုးက ဝိုင္းေျပာၾကတယ္ ....။
YOU ARE READING
BAD BOY
Fanfictionခပ္ဆိုးဆိုးေက်ာင္းသားႀကီးနဲ႔ ........ ဂိုက္ေပါက္စေလးတို႔ရဲ့ ............ အတၴ ုပၸတိ ......... [Unicode] ခပ်ဆိုးဆိုးကျောင်းသားကြီးနဲ့ ........ ဂိုက်ပေါက်စလေးတို့ရဲ့ ............ အတ္ထ ုပ္ပတိ .........
