UNCOVER RUNAWAY : all except for him

44

:))

I wake up so early to the point na I had time to make my morning errands like cooking breakfast, cleaning my room.

For my breakfast I just cooked spam and fried rice. After eating my food I went to my room to clean it.

Habang naglilinis ako ay may mga gamit akong nakikita ko na dati kong mga gamit. Habang naglilinis ay hindi ko maiwasan na hindi magbuklat ng gamit ko sa hindi ko mawaring dahilan.

I saw my old polaroid photos. Binuksan ko kaagad ang mga kahon na nasa ilalim ng kama ko.

Tumambad sa akin ang mga photos namin nina Mia dati. Noong nag outing kami na regalo ng mommy ni Mia. Napatigil ako when I saw our photo together, it was the first time we met.

The photo was our college time pa, student athlete pa kami.

It was a photo of him wearing my jersey jacket inside our car.

Noong panahong irita pa ako dahil pinasakay ni Borealis ang mga ito sa sasakyan. Patuloy kong tinignan ang mga pictures namin like our photo sa first dinner date namin. Photo noong grumaduate kami and marami pa.

Natigilan ako ng tumunog ang phone ko. Kaagad ko iyong ibinalik sa lalagyan at sa dati nyang tayo sa ilalim ng kama.

I got my phone and it was mama calling.

“Yes po?”

“You’re here na pala and you did not even bother to tell us.”

Habang kausap ko si mama ay patuloy ako sa pagpapatas ng mga gamit ko dito sa study table. Kaliwa’t kanan ang pagtatanggal ko ng sticky notes ko.

“Ahm sorry ma I just don’t want to bother you and daddy since you’re busy.”

“Ok fine, see you anak.”

I ended the call na rin since wala naman kaming pag-uusapan pa. She’s busy with her business so she often talks to me.

Iniangat ko ang notebook ko na ginagamit ko dati sa hospital, yung painted yung cover nya.

Nagulat ako ng may pumatak na picture galing sa notebook ko.

It was a silhouette photo of a girl beside a window and she’s looking at a man outside holding an umbrella.

Tinignan ko ang likod at may nabasa akong pangalan.

“Patient Levario.” sambit ko ng pabulong at inalala kung anong meron dito.

I was shocked when I realize na it was a patient of me na nagpapapaint nito sa akin but things happened.

Nagmadali akong magligo at magbihis saka isinuksok sa bag ko ang photo at madaling nakarating ng hospital.

Dumiretso ako kaagad sa nurse station sa taas. Naabutan ko naman si Nurse Maureen na may inaasikaso rito.

Lumakad ako ng ayos dahil may nakakasalubong na akong mga pasyente at doctors na bumabati sa akin.

“Nurse Maureen!” singhal ko at halos mapatalon naman sya sa tayo nya.

“Yes?” saad nya habang busy pa rin na may isinusulat. Matagal akong hindi nakasagot kaya tumingin na sya sa akin na nakakunot ang noo.

Lumingon lingon muna ako sa paligid saka nag tip toe para maabot sya dahil nakaupo sya. Bumulong ako sa kanya saka ngumiti.

“Do you know patient Levario?” Saad ko sa kanya at tumingin sya sakin na parang may inaalala.