Riding for hope DUTCH

Hoofdstuk 5

Sarah werd de volgende ochtend vroeg wakker. Het veldbedje waarop ze geslapen had lag niet comfortabel, dus had ze haar wekker niet nodig. Ze ging snel bij haar kleine merrieveulen kijken. Inyanga stond nog wat te dutten en Sarah besloot haar wat met rust te laten. Ze haalde een flesje water en een wafel uit haar rugzak.

Het was nog vroeg, maar er was al redelijk wat beweging in de brede gangen. Sarah stak haar flesje water weg en begon Cornflake, die in de box naast Inyanga stond, te borstelen. Als Joey er was zou ze met hem de baan nog eens op gaan.  Zodra ze tevreden was met zijn vacht begon ze de mest uit zijn stal te scheppen.

Daarna ging ze terug bij Inyanga in de stal, ook de kleine merrie en haar box gaf ze een poetsbeurt. Dan haalde ze in het vroege ochtendschemeren Inyanga uit haar stal. Nu het nog redelijk rustig was, was het ideale moment om met de merrie te gaan grazen.

Na een half uurtje grazen leidde ze de merrie weer in haar box. Toen ze klaar was met het uitmesten van Chex’ stal, liep ze weer naar Cornflake. Ze keek op haar horloge en zag dat het bijna zes uur was. Joey zou er nu toch bijna moeten zijn. Ze begon Cornflake op te zadelen en net toen ze klaar was, stak Joey zijn hoofd om de hoek.

Joey had eerst de paarden, die Sarah gisteren in de weide had gezet, weer binnen gehaald. Hij had geweten dat Sarah niet veel slaap zou hebben aan de renbaan en op deze manier kon ze straks thuis komen en eerst wat slapen.

Hij tilde Sarah behendig op de grote hengst en liep met haar mee naar de renbaan. Daar liet hij Cornflake los. De jonge hengst had de renbaan niet zo rustig aanvaard als Inyanga, hij was hier geweldig nerveus. Zodra Joey hem losliet ging hij er een paar passen vandoor.

Pas toen hij zag dat Sarah het grote paard weer onder controle had keerde Joey terug naar de stallen. In de tribune ging Charlie, die met Joey was meegereden, met een chronometer in de hand zitten. De voorbije weken waren al zwaar geweest en hoewel hij razend enthousiast was over het merrieveulen, zou het een tol eisen van zijn lichaam.

Hij keek toe hoe zijn kleindochter de grote kastanjebruine hengst langs de buitenkant de renbaan opwarmde. Het paard liep merkelijk al veel beter in evenwicht.

“Ha, die Charlie!” klonk het plots achter hem. Zonder om te kijken antwoordde Charlie vermoeid: “Dag Timmy” De jongeman kwam naast hem zitten en knikte naar het grote paard op de baan.

“Is die ook van jou?” vroeg hij. Charlie knikte, zonder de jongen aan te kijken.
“Best een verschil met die pony van gisteren!” stelde Timmy vast. Charlie haalde, schijnbaar onaangeroerd, zijn schouders op.
“Hebben nochtans dezelfde vader.”

“Oh”, zei de jongen nu en hij bleef zwijgend naast Charlie zitten. Op de baan probeerde Sarah het grote paard rustig te laten draven, maar de hengst probeerde steeds zijn bit vast te nemen. Sarah liet hem niet los en spoorde hem aan iets sneller te lopen. Op de tribunes zag hij er bijna elegant uit. Ze liet hem galopperen en het jonge dier schudde krachtig met zijn hoofd.

“Hij heeft er zin in", merkte Timmy op, maar Charlie negeerde hem. Op de baan had Sarah hem nu omgedraaid. en Cornflake gooide zijn hoofd omhoog en vocht tegen het bit, maar Sarah hield hem nog even bij. Ze gooide een snelle blik naar de tribune zodat ze wist waar haar grootvader zat.

Ze liet Cornflake nu iets losser en soepel galopperen. Ze stond recht in haar beugels en keek naar haar grootvader, die zat met zijn hand omhoog in de tribune, zodra Charlie’s arm naar beneden kwam, liet Sarah zich zakken, ze gaf het paard vrije teugel en Cornflake stoof dankbaar vooruit.

Sarah dook zo diep mogelijk tegen het paard aan en ze voelde hem versnellen. Aan de tweede mijlpaal ging ze weer recht staan in haar beugels en nam ze haar teugels op Cornflake schudde zijn hoofd en Sarah moest even in het zadel gaan zitten om niet over zijn schouder getrokken te worden.