Riding for hope DUTCH

Hoofdstuk 30

In de weken die volgden, trainde Sarah hard met Black Diamond, ze hadden zichzelf een nieuwe deadline gegeven. Op 2 april, Charlie's verjaardag, zou Travis zijn tribuut artikel laten verschijnen in de krant. Op 4 april zou Black Diamond zijn eerste race lopen. Tyler had het meteen een geweldig plan gevonden.

"De hele wereld mag het weten", had hij uitgeroepen. "Sarah, dat is werkelijk briljant!"

Sarah had enkel nonchalant gereageerd met: "We zullen het zien."

Toen het eindelijk april werd, was Black Diamond klaar voor het grotere werk. Hij was intussen wat gespannen voor en in het starthek omdat hij wist dat hij dan mocht gaan rennen, net zoals Sarah dat voorspeld had.

"Je wordt een geweldige trainer", fluisterde Joey haar toe, de avond voordat het krantenartikel zou verschijnen. Hij keek haar aan, genietend van haar naakte lichaam in zijn armen. Wat er ook kwam voor hem was het allemaal al perfect.

De volgende morgen  sloeg Sarah  benieuwd de krant open. Joey en Tyler keken over haar schouders mee naar de grote foto van Charlie die de pagina vulde. Dan lieten ze hun ogen over het artikel glijden.

Charlie Hopkins, fokker en trainer van renpaarden is ons allen bekend. Vandaag staan we even stil bij het verlies van deze briljante man, die vandaag 72 zou worden, mocht hij niet vreselijk ziek geworden zijn. Ik ging in alle mogelijke hoeken op zoek naar opinies en herinneringen aan Charlie. Alsook bij zijn kleindochter en aangenomen zoon Joey Williams.

Terwijl ik op een koude morgen in januari door de paardenstallen loop in Santa Anita Park, hoor ik een stelletje grooms over Charlie Hopkins praten. Als ik me bij hen voeg, hoor ik veel eerbied en ontzag voor de recent overleden paardenman.
"Verdomd zonde", zegt Frank Stroman, groom bij ACRacing. "Die man heeft geweldige pech gehad de laatste jaren, maar hij zal voor mij altijd één van de grootste talenten in de sport blijven!"
Er wordt instemmend geknikt. Toch voel ik een zekere voorzichtigheid bij de andere grooms, die liever niet bij naam genoemd worden. Verder in mijn zoektocht naar verhalen over Charlie, stuit ik op enkele van hun bazen, die met minder lof over Charlie praten.

James Fergus rolt met zijn ogen als ik over Hopkins vraag. "Nu is die man eindelijk dood en val jij me er mee lastig!"snauwt hij me toe, tien dagen nadat Charlie begraven werd. Hij vertelt me dat Charlie last had van grootheidswaanzin. Hopkins, staat nochtans in de voorbije 45 jaar 38 keer in de top 20 met een van zijn paarden. Fergus staat daar in de voorbije 35 jaar 4 keer in. Mogelijk is Fergus' jaloezie de reden dat hij Charlie's talent niet wil erkennen.

Bij George Felty loop ik echter ook tegen een misnoegde fokker aan. "Charlie liep altijd hoog op met Yet, maar die hengst is niet half zoveel waard als hij me ervoor deed betalen!" vertelt hij me.

Bij Sarah Hopkins en Joey Williams, de familie van Charlie krijg ik echter een waarschijnlijker verhaal te horen over deze hengst. Niet alleen weten we dat Yet tien jaar geleden alle prijzen pakte. Charlie haalde verschillende kampioenen uit de hengst, wat voorlopig bij Felty niet schijnt te lukken. Sarah Hopkins vertelt me hoe andere fokkers belachelijk lage bedragen voor zijn paarden neerlegde toen Hopkins er financieel moeilijk voor stond. De torenhoge rekeningen van het ziekenhuis betalen zij en Joey verder af.

"Vele fokkers, trainers en jockey's hebben hun ware aard laten zien toen ze mijn grootvader lieten zitten", zegt Sarah. Sarah zelf is echter ook niet graag gezien op de renbaan.
"Ze denkt da ze alles mag omdat ze een Hopkins is!" zegt Chester Odega, voormalig jockey bij Hopkins. Als ik hem vraag waarom hij stopte met rijden voor Hopkins, haalt hij zijn schouders op. Volgens Odega was niks goed genoeg voor Charlie.
Odega reed vier jaar voor Charlie, zelfs na zijn grote flater vijf jaar geleden, waarop Odega vandaag nog wordt afgerekend, werd hij niet ontslaan.
Toen Charlie ziek werd is Odega voor verschillende stallen gaan rijden, maar op een echte carriére moeten we nog wachten.
Eddie Mouster, die vorig jaar een korte periode me Hopkins' supertalent Inyanga mocht rijden, spreekt dat sterk tegen.
"Zelfs toen Charlie ziek was, bleef hij enorm begaan met de paarden. Hij herkende talent als geen ander en ik zal altijd dankbaar zijn voor de kansen die hij me gaf. Mocht hij me nadien opnieuw gevraagd hebben, had ik ieder aanbod van hem aangenomen!"

In mijn zoektocht kom ik te weten dat Sarah en Joey zijn fokkerij zullen verder zetten, als ik dit aan Eddie vertel, grijnst hij breed: "Die mogen mij ook vragen!" Ik vraag hem of ik dat wel mag publiceren en Mouster haalt de schouders op.
"Iedereen kan even zijn kop in de grond steken en proberen ontkennen dat ze Charlie en zijn kleindochter verkeerd ingeschat hebben. Ik zal dat niet doen. Charlie Hopkins was de meest inspirerende fokker en trainer die de wereld al gekend heeft. Als de jaloerse omgeving dat na zijn dood nog steeds wilt ontkennen zegt dat meer over hen dan over Hopkins!"

De britse jockey is een van de vele mensen die door Charlie Hopkins op de kaart gezet werd. Zo gaat het ook voor trainer Thierry Peaqu, die me vertelt dat hij nog steeds veel aan Charlie denkt.
"Die man leerde me zoveel dat je uit geen boek leren kan. Minstens maandelijks denk ik aan hem en hoe hij een bepaald probleem zou oplossen." Ook aan Peaqu vraag ik waarom hij Charlie Hopkins vier jaar geleden verliet. Hij haalt onbeholpen de schouders op. "Sneeuwbal effect denk ik. Iedereen was bang dat we onze job zouden kwijtspelen. Ik heb dat fout ingeschat, net als vele anderen", bekent de trainer. Ik vertel hem dat ik al veel negatieve commentaar gekregen heb en hij snuift luid: "Ik durf Joey (Williams) niet in de ogen kijken van schaamte. Degenen die niet kunnen toegeven dat ze een fout maakten zullen nog veel problemen krijgen met hun geweten!"

Eén van die mensen is mogelijk Jim Sawyer, gewezen beste vriend van Hopkins. "Charlie was een genie!" zegt hij. "Maar naar het einde verloor hij veel van zijn pluimen. Ik denk dat die merrie (Inyanga) een toevalstreffer was. Zo kocht hij van mij twee waardeloze hengsten vorig jaar. Ik had nooit gedacht dat hij daarvoor zou vallen. En nu mag Joey het oplossen zeker? Joey is een brave knul, maar die heeft niks op de renbaan te zoeken, net als dat kind waar ze een jockey van proberen maken."

Sarah reed vorig jaar nochtans een aantal knappe koersen. Als ik in het publiek rondga, hoor ik vooral bewondering bij de jonge vrouwen. "Op korte tijd is ze een van de grote spelers. Je moet het maar doen!" zegt Mieke G., die supporter blijft van Hopkins.

Joey Williams werd op achtjarige leeftijd door Hopkins geadopteerd en is altijd trouw gebleven aan de man. Vier jaar geleden kregen ze versterking van Sarah Hopkins, Charlie's kleindochter. Ze vertellen me dat ze een verassing hebben voor al degenen die fan waren van Charlie Hopkins. Zijn laatste 'project' maakt deze zaterdag zijn debuut op de renbaan. "Hij zal rennen zoals opa het wilde", zegt Sarah en ze houdt het hand van Joey vast terwijl ze verder gaat: "Niemand van alle mensen die Charlie bedrogen heeft door de jaren zal van zijn laatste gift aan de wereld mogen genieten!"

In de weken dat ik overal rond gevraagd heb naar Charlie Hopkins, is me vooral duidelijk hoe weinig tolerant onze wereld is. Jaloezie is er sterk in aanwezig. In alle recordboeken is Charlie Hopkins aanwezig en toch zijn er heel wat giftige opmerkingen gemaakt over deze man, die jarenlang de sport kleurde. Mensen op en rond de renbaan moesten zich schamen in hun plaats. Als grote fan van de paardenrennen kan ik niet anders zeggen dan dat Charlie er grote toevoegingen aan deed doorheen zijn carriére en ik hoop dat zijn kleindochter hun allemaal op hun plaats kan zetten.

-Travis Jaes, racehorse journalist.

***

Sarah keek op naar Joey en dan naar Tyler.

"Je had gelijk", zei ze "Hij heeft het geweldig gedaan!" Tyler knikte. "Zaterdag gaat Black Diamond zo hard lopen dat fans niks meer moeten weten van Fergus of Odega."

"Of Jim Swayer', vulde Joey grommend aan.