Riding for hope DUTCH

Hoofdstuk 14

Een paar weken later was Sarah weer de oude. Joey vroeg zich af wat er nu met Tyler zou gebeuren, maar durfde die vraag niet luidop te stellen. Hoewel hij inwendig gromde wanneer Tyler zijn charmantste glimlach naar Sarah gooide, was Tyler zijn beste vriend. In de weken die ze samen gewerkt hadden, was dit enkel versterkt, tot Sarah naar de paarden kwam kijken. Dan viel er plots een kilte tussen de beide heren. De eerste dag dat Sarah terug in de stal kwam werken was ze extra lastig.

"Hoezo Starrider mag nog niet buiten?" vroeg Sarah luid.

"Black Diamond staat buiten", antwoordde Joey.

"En dan?" spuwde Sarah, voor Joey verder kon gaan.

Hij zuchtte: "We zetten hen niet meer tegelijk buiten."

Alweer onderbak Sarah hem, dit keer met luid gesnuif. Vroeger zou hij haar gewoon laten doen, nog vroeger had hij terug geschreeuwd dat ze ook niet alles wist. Nu keek hij haar aan met een mengeling van woede en teleurstelling. Hij draaide zich om en mompelde: "Doe dan je zin!"

"Kom op, schattebout!" viel Tyler vrolijk in. "Die hengst van je maakt alles af. Hij is bijna zo asociaal als jij!" zei hij met een grote grijns en Sarah krijste tegen de binnenkant van haar lippen.

"Best!" spuwde ze. "Blijkbaar lukt alles beter zonder mij!" gromde ze in Joey's richting.

"Helemaal niet, schat", ging Tyler verder. "Jij bromt alleen wat meer dan ik", vulde hij aan met een knipoog en Sarah voelde zich hysterisch worden.

Ze haatte Tyler en zijn charmante gedoe. Niemand praatte zo tegen haar. Niemand had ooit het laatste woord tegen haar. Tyler moest weg, bedacht ze zich. Ze hadden hem niet nodig. Ze snoof en draaide zich om, vloekend op zichzelf dat ze Tyler niet van antwoord kon dienen. Ze begon stallen uit te mesten en stond luidop te vloeken. Tyler kwam naar dezelfde box.

"Wat nu, schat? Waar heb je het lastig mee?" vroeg hij geamuseerd.

"Stop!" brulde ze hem toe. Hij keek haar verbaasd aan en ze liep met uitgestoken vinger naar hem toe. "Jij werkt voor ons. Besef je dat? Ik ben jouw baas! Dus stop met me uit te dagen voor je jouw job kwijt bent. Dat was voor ons makkelijker hoor, minder kosten!" brieste ze woedend.

Tyler schrok even, maar herstelde snel. Hij haalde zijn betoverende glimlach boven, maar Sarah waarschuwde hem. "Als je me nog een keer 'schat' noemt geef ik je een klap!"

Hij haalde onschuldig zijn handen op en grijnsde alleen maar. Sarah's buik deed raar en ze wendde zich van Tyler af. In zichzelf vloekte ze op Tyler, op zijn oorring en zijn spierwitte tanden. Op zijn doordringende ogen en plagende stem, zijn blonde haren en zijn verrukkelijke glimlach.

"Weet je wat, Tyler? Joey en ik doen deze job al jaren met twee. Jij kan de klusjes doen waar wij nooit tijd voor hadden!" zei ze dan. Ze zag de lichte opluchting in zijn gezicht. Het was niet echt haar bedoeling geweest om Tyler van zijn job te ontslaan. Ondanks alles was hij loyaal gebleken. Hij was van een grote stal naar hen gekomen voor één paard en dat paard zou nooit meer op de renbaan verschijnen. Nu hadden ze zelfs geen paard met vooruitzichten op de renbaan en toch was Tyler elke dag Joey komen helpen in de stallen.

Hij was trouw gebleven aan haar grootvader, aan Inyanga, aan Joey en aan haar. Hoe trouw hij ook was, hij moest zijn plaats leren kennen. Hij moest weten dat zij niet zomaar met hem tussen de lakens zou duiken omdat hij geen andere vrouwen in de omgeving had.

"Je mag beginnen met die verschrikkelijke putten in de oprit", zei ze en Tyler maakte plagerig een buiging.

"Zoals u wilt, mevrouw", zei hij met geveinsde beleefdheid, waarna hij glimlachte. Ze trok haar neus afkeurend op en hij liep naar buiten. Joey, die het hele gebeuren gevolgd had, vroeg zich af wie van de twee het beter af had. Hij keek even naar Sarah, die haar tong uitstak naar Tyler's rug. Hij had duidelijk veel meer impact op haar dan Joey zelf ooit gehad had. Nors ging hij weer aan het werk. Sarah en hij zeiden geen woord, tot zij aankondigde dat het tijd was voor het middageten.

"Het was Sarah's idee, Charlie", hoorden ze Tyler nog zeggen toen ze net binnenkwamen in het kleine keukentje. Sarah keek Tyler argwanend aan, maar hij toverde weer zijn glimlach tevoorschijn.

"Goed idee, meid. Het werd wel eens tijd dat die oprit onder handen genomen werd", zei Charlie tevreden.

"We waren ook maar met twee voordien", bromde Joey, die zich aangevallen voelde. Hij vervloekte zichzelf alweer omdat hij niet eerder de putten had opgevuld. Charlie fronste even en ging dan vrolijk verder.

"Nu jullie met z'n drieën zijn, kan het erf eindelijk terug in glorie hersteld worden."

Sarah knikte: "Tyler kan het volledige erf opknappen." Charlie fronste weer.

"Kom nou, liefje. Dat kunnen jullie toch met z'n allen?" Sarah mompelde iets onverstaanbaar en Joey voelde zich niet aangesproken. Tyler haalde zijn schouders op.

"Ik vind het niet erg hoor, Charlie. Ik voel me heus niet te goed om klusjes te doen", zei hij. Sarah rolde haar ogen en keek even naar Joey, die ook fronsend naar Tyler keek.

"Wie denkt hij eigenlijk dat hij is? Ons in een slecht daglicht stellen. Alsof hij weet hoe het hier al geweest is", raasde Sarah tegen Joey, toen ze terug in de stal kwamen. Normaal zou Joey haar proberen kalmeren en een stemmetje in zijn hoofd zei dat hij dat ook moest doen, maar het lukte hem niet. Hij was ook boos op Tyler, die alles beter wou doen dan hij zelf.

"Ik sta al twintig jaar aan Charlie's zijde en hij gaat even suggereren dat ik me te goed voel om klusjes te doen? Ik werk hier al jaren, mijn hele jeugd heb ik opgegeven voor Charlie. Tyler heeft in al die jaren vooral veel gefeest!" brieste hij. "Oh kom nou Joey, één feestje maar!" zei hij nu in een belachelijk verdraaide stem, die Tyler moest voorstellen. "Wat is één feestje? Hopkins kan best één dagje zonder jou", zeurde hij en zweeg hij plots.

Sarah stond hem aan te staren en hij hoopte vurig dat ze niet dacht dat hij ondankbaar was. "Ik zie Charlie graag, Sarah. Ik bedoel alleen.."

"Dat weet ik", onderbrak ze hem, met een zachte stem. Hij slikte even. Die zachte stem had hij nog niet vaak gehoord en had een veel grotere impact op hem dan haar getier. Hij voelde zich plots klein en kwetsbaar. Alsof hij op een zonde betrapt werd.

"Ik weet dat je veel voor mijn opa hebt gedaan, Joey. Dat is hij heus niet vergeten omdat Tyler de oprit opgevuld heeft", zei ze kalm. Joey wreef ongemakkelijk met zijn hand in zijn nek.

"Dat weet ik wel", mompelde hij. Sarah grinnikte om zijn aandoenlijkheid.

"Tyler doet gewoon zijn best. Dat hij bij opa zichzelf extra goed voordoet heeft waarschijnlijk wel met mijn uitbarsting deze morgen te maken", besloot Sarah een beetje beschaamd. "Ik verdraag weinig van hem omdat hij mij behandelt alsof ik morgen in zijn bed duik. Wat is jouw excuus?" vroeg ze terwijl ze naar hem knikte.
Joey haalde zijn schouders op in een poging er nonchalant uit te zien.

"Dezelfde reden denk ik", zei hij. Hij had het willen laten klinken alsof hij dat terloops liet vallen, maar zijn keel zat dicht geknepen, waardoor het veel te zacht klonk. Sarah schraapte ongemakkelijk haar keel.

"Misschien moeten jullie morgen gewoon eens wat later beginnen. We kunnen met drie perfect op een halve dag alles rond krijgen. Dan kunnen jullie ook eens uit gaan?" stelde Sarah voor. Joey knikte, zonder haar aan te kijken.

"Ja, misschien helpt dat wel." Stiekem hoopte Joey dat het voor hem ook zou helpen. Als het voor één van hen werkte was grootste probleem van de baan, bedacht hij.

Die avond viel Sarah slecht in slaap. Haar gedachten dwaalden af, zonder dat ze er controle over had. Telkens als ze haar hoofd probeerde leeg te maken, dwaalden haar gedachten naar Joey en Tyler in een discotheek, met een of andere bimbo rond hen. Voor de zevenendertigste keer draaide Sarah zich om in haar bed. 'Hou toch op!', vertelde ze zichzelf. Het was tenslotte haar eigen idee geweest, ze had de jongens zelf op pad gestuurd. Ze had zelf gewild dat Tyler niet steeds stond te flirten en dat Joey terug meer op zichzelf zou zijn. Ze wou beide mannen op afstand. Haar moeite om in slaap te vallen suggereerde echter iets anders.