Riding for hope DUTCH

Hoofdstuk 8

De volgende morgen keek haar grootvader Sarah bezorgd aan terwijl hij de verbanden van haar handen rolde. Joey was de paarden aan het binnenzetten, hij verwachtte niet dat Sarah hem kwam helpen. Toen hij klaar was ging hij het huis binnen.

"Moeten we voor de zekerheid Chex meenemen vandaag?" Vroeg hij toen hij binnenkwam. Sarah staarde voor zich uit en knikte zwakjes een leidpaard zou de druk op haar handen sterk verlichten. Charlie vloekte, hij was op zijn knieën voor Sarah gaan zitten, maar dat deed hem pijn. Joey hielp de man op zijn stoel en knielde zelf voor Sarah neer.

Heel even schoot hem te binnen dat Tyler nu wel een schuine mop zou maken, maar hij begon in stilte haar handen in te pakken. Eenmaal klaar klom het drietal in Joey's oude truck.

Joey laadde Chex op de trailer. Sarah stapte achterin en Joey nam de gordel uit haar pijnlijke en onhandige handen. Haar kruidige shampoo prikte in zijn neus. Snel klikte hij haar gordel vast en deed de deur dicht, zonder haar aan te kijken. Deze stille en makkelijke versie van Sarah was hij niet gewoon en het sloeg hem wat uit het veld.

Hij liep hoofdschuddend om zijn truck heen, bezorgd over wat dit wou zeggen. Hij stapte in en keek naar het bedrukte gezicht van Charlie naast zich. In stilte reden ze naar de renbaan.

Daar toegekomen leidde Joey Chex van de trailer naar de stallen. Uit zijn ooghoek zag hij hoe Charlie zijn kleindochter tegen zich aantrok. Hij liep door naar de stallen waar hij Tyler vertelde om Sarah met rust te laten. Tyler keek hem opgetogen aan. Het zat Joey niet lekker dat Tyler kon zeggen wat hij wou. Sarah reageerde nog wel op Tyler, maar veel minder sterk. Hoe botter zij was hoe vriendelijker hij terug reageerde en dat vond ze maar niks. Haar nieuwe tactiek was om hem zoveel mogelijk te negeren.

Sarah liep naar de kleedkamer, haar anders trotse houding was vervangen door hangende schouders. Ze was zelf verbaasd over hoe zwaar het verlies jegens de jonge hengst haar trof. Ze trok onhandig haar rood met witte bloes aan en probeerde die in haar witte broek te proppen. Intussen liep de kleedkamer vol en Sarah vloekte in zich zelf. ze probeerde altijd klaar te zijn voor de anderen binnenkwamen. Er waren namelijk maar weinig jockeys met wie ze geen problemen had.

"Ah Hopkins! Klaar om in het zand te bijten?" klonk een stem achter haar en een rilling trok over haar rug. Ze ging zitten, zonder zich om te draaien en duwde haar voet in haar laars. De stem was die van Chester Odega, een verwaande jockey en de laatste persoon die Sarah wou zien. Veel van de jockeys hadden haar niet netjes behandeld als vrouw tussen de mannen, maar Odega had een speciaal plaatsje in haar haat. Hij was namelijk jockey geweest voor haar grootvader, voor die ziek werd. Het feit dat hij Charlie zo had laten vallen maakte Sarah al kwaad. Het feit dat hij zich er nu op scheen toe te leggen om te bewijzen dat het afgelopen was voor Charlie Hopkins, maakte haar razend.

"Laat me met rust, Odega!" antwoordde Sarah terwijl ze haar uiterste best deed om de rits van haar laars dicht te krijgen."Ik heb gehoord dat jij je veepony meegebracht hebt", zei Chester, hij lachte zijn scheve tanden bloot tegen een paar van de andere jockeys.

Deze hadden hun eigen redenen om Sarah niet te mogen. Klaarblijkelijk hadden ze gedacht dat een meisje, onbekend op de renbaan, met iedereen het stro in zou duiken om meer succes te hebben in een onbekende wereld. Het was al snel gebleken dat Sarah daar veel te trots voor was en dus was er een gemeenschappelijk ongenoegen over haar onder de vaste jockeys. Dat trok Sarah zich echter niet aan. De mening van een ander was onbeduidend belangrijk voor haar.

"Ik rijd Masterplan vandaag", ging Chester trots verder. Hij stak zijn magere borst trots vooruit. "Hij is topfavoriet! Hij is ook ongeveer twee keer zo groot als jouw pony!"

Sarah, die eindelijk haar laars dicht had gekregen snurkte. "Waarom is grootte toch zo belangrijk voor jou?" beet ze terug zonder zich om te draaien. Ze duwde haar andere voet in de laars en ging rustig verder. "Je moet voorzichtig zijn, mensen gaan straks denken dat je overcompenseert voor iets."