Riding for hope DUTCH

Hoofdstuk 26

***Songteksten in dit hoofdstuk zijn van bestaande nummers, credits gaan uiteraard naar de artiesten.***

De dag nadien werd Charlie Hopkins begraven. De begrafenis trok aanzienlijk meer volk dan er de laatste jaren in zijn leven aanwezig geweest was. Sarah worstelde met haar verdriet en wrok jegens de vele aanwezigen. Ze probeerde niet naar deze mensen te kijken en ze hield haar blik stevig op de kerkdeur gericht.

"Ze zijn hier alleen omdat ze willen weten wat er met zijn paarden gebeurt", bromde ze misnoegd tegen Joey. Hij had echter weinig overtuiging nodig en staarde ontzet naar de menigte, die aan de kerk stond te wachten. Hij kende meer gezichten dan Sarah, maar kon daar niet blij mee zijn.

Het koppel volgde, een atypisch stille, Tyler de kerk binnen. Het drietal nestelde zich vooraan, waar Sarah's blik zich nu strak op het altaar vestigde. De rij achter hen werd in beslag genomen door Sarah's ouders. Sarah probeerde haar woede weg te slikken, maar dat deed enkel haar ogen prikken. Ze was hier om afscheid te nemen van haar grootvader, om te rouwen. Niet om haar kwaadheid naar allen die hem verraden hadden te uiten. Die opportuniteit was voor een ander moment weggelegd.

Het geroezemoes in de kerk zwol aan en Sarah voelde de woede in zich steeds harder kolken. Toen uiteindelijk de zware kerkdeur dicht viel, sloot Sarah haar ogen. Ze hoopte dat de onbeschofterikken zoveel fatsoen hadden om nu hun monden te houden. Toen de pastoor aan het altaar verscheen werd de kerk, gelukkig, stil.

De begrafenis ondernemers droegen de zware donkere kist van Charlie traag door het brede gangpad terwijl muziek de kerk vulde.

Hello darkness, my old friend
I've come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence

In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
'Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence

And in the naked light, I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share
And no one dared
Disturb the sound of silence

"Fools", said I, "You do not know
Silence like a cancer grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach you"
But my words, like silent raindrops fell
And echoed
In the wells of silence

And the people bowed and prayed
To the neon god they made
And the sign flashed out its warning
In the words that it was forming
And the sign said, "The words of the prophets are written on the subway walls
And tenement halls"
And whispered in the sound of silence

Een traan liep langs Sarah's wang terwijl de zwart geklede mannen de kist van haar grootvader op zijn plaats neer zetten. Het nummer was door haar grootvader zelf gekozen. Hij had het zo toepasselijk gevonden.

Een soort zwartgallig eerbetoon aan zijn omgeving, die hem lang voor zijn dood kwam al had gehuld in stilte. Ze hadden hem achtergelaten en uit de stilte zou zijn rechtschapenheid herijzen, want zijn kleindochter zou hen bewijzen dat ze het verkeerde pad gekozen hadden.