Riding for hope DUTCH

Hoofdstuk 10

In de weken die daarop volgden, reed Eddie goed met Inyanga. Charlie was tevreden en had hem meer geld aangeboden dan afgesproken was, maar dat had Eddie resoluut geweigerd. Daardoor steeg hij weer wat in Joey's achting. Sarah was beetje bij beetje terug haar oude zelf geworden, al was ze minder scherp tegen Joey.

Joey wenste dat hij die ene keer zijn mond had kunnen houden en ze terug volledig de oude werd. Sinds die dag dat hij haar handen in een emmer water had gehouden en ze haar voorhoofd tegen zijn schouder had laten leunen, kon hij niet meer op dezelfde manier naar Sarah kijken en dat beangstigde hem.

"Wanneer kan jij weer rijden?" vroeg haar grootvader op een middag. Sarah keek hem even verbaasd aan, zij zou het paard niet sneller kunnen laten lopen dan Eddie. Snel besefte ze dat de loonkost van niet één, maar twee extra mensen begon door te wegen.
Sarah stak haar handen uit, waarop zich stilaan een nieuwe huid vormde.

"Ik kan wel terug rijden", gaf ze toe. Ze vond het jammer dat ze Eddie terug moesten laten gaan, maar nadat hij een paar keer mooi winst had behaald met Inyanga zou hij vast beter werk vinden. Toen ze later die middag mee naar de stallen ging, bleef ze voor de box van Black Diamond staan. Joey bekeek haar vanop een afstandje en voelde een vlaag van medelijden. Het was alsof de jonge hengst Sarah's vertrouwen had weggenomen. Alsof ze, na jarenlang geen mensen te vertrouwen, plots ook niet meer op paarden kon rekenen.

De jonge hengst vloog met ontblote tanden naar zijn staldeur. Joey fronste. Het veulen was tegendraads geweest, maar zo agressief had hij naar hem nog niet geweest. Sarah was achteruit gesprongen en schudde haar hoofd.

"Hij weet dat hij me verslagen heeft", zei ze zonder haar ogen van het dier te wenden. De jaarling bleef nerveus in zijn stal draaien.

"Misschien...", begon Joey, maar hij stopte zodra Sarah haar hand opstak. Hij keek toe en zag dat ze opnieuw een uitdaging van de jonge hengst had aanvaard.

Deze keer zou ze niet verliezen, tenzij het jonge dier de stalwand eruit beukte. Sarah stond rustig te wachten tot het dier, blinkend van het zweet zou stilstaan. Ze zag het wit van zijn ogen en wist dat het jonge dier wanhopig zijn eerste nederlaag voelde hangen. Hij vocht met zichzelf, want hij probeerde bij Sarah te komen en zij bleef onbewogen staan. Na een tijdje begon Joey te vrezen dat de hengst de stal inderdaad zou afbreken om niet te moeten verliezen.

Woest beukten zijn hoeven tegen de deur, zenuwachtig draaide hij rond en Sarah reageerde niet op zijn uitgesproken gedrag. Toen de hengst uiteindelijk hijgend bleef stilstaan zette ze een stap vooruit. Onmiddellijk haalde de hengst weer uit. Zijn tanden klapten in het niets en zijn hoeven beukten tegen de staldeur. Woedend brieste de jaarling in Sarah's richting.

"Haal even een zweep, wil je?" vroeg Sarah na een half uur naar de jonge hengst te staren. Joey deed wat hem gevraagd werd. Hij gaf Sarah de zweep en keek toe hoe ze nog een stap vooruit zette, dit keer bijna binnen het bereik van de tanden van het veulen. De hengst sprong naar voor en rekte zijn nek uit over de staldeur. Sarah sloeg snel en hard met de zweep tegen zijn neus. De hengst steigerde woedend en krijste het uit. Sarah's kaken klemden zich pijnlijk op elkaar. Ze sloeg een paard nooit in het gezicht met een zweep, maar met dit dier had ze geen opties. Ze zou de zweep alleen verdedigend gebruiken, niet om hem aan te vallen.

De hengst hijgde luid en schuim vormde zich tussen zijn billen en in zijn hals terwijl hij rond raasde in zijn stal. Na een tijdje stond hij weer stil en Sarah zette weer een stap dichterbij. Hijgend keek het veulen haar aan.

Zijn ogen waren kalmer geworden en Sarah wist dat ze gewonnen had. Voorzichtig opende ze de stal. Traag stapte op hem af en deed ze hem een halster om. Ze leidde het paard uit zijn box naar de wasplaats, waar ze het paard afspoelde met lauw water.

"Ga je hem nu longeren?" vroeg Joey ademloos. Sarah schudde haar hoofd.

"Hij heeft zich aan me overgegeven en daar ga ik hem voor belonen. Ik wil zijn sterke wil aan mijn kant, niet gebroken", antwoordde ze terwijl ze het overtollig water van Black Diamond's rug wreef. "Als hij zich overgeeft en ik enkel nog meer van hem vraag, kan hij me nooit vertrouwen", ging ze verder. Vervolgens leidde ze het paard uit de stal en liet hem grazen terwijl ze hem verder droog wreef. Daarna leidde ze het paard weer naar zijn box, die Joey inmiddels had opgestrooid.

Het paard brieste tevreden en Sarah nam zijn halster af. Ze krabbelde aan zijn schoft en ging dan uit zijn box. Uit het huis had Charlie haar met het paard de stal in zien gaan en hij voegde zich bij Joey.

"Wat is er gebeurd?" vroeg hij. Joey grinnikte.

"Hij daagde haar uit en ze ging er op in. Enkel was zij de sterkere dit keer", vertelde hij. Sarah kwam trots op haar grootvader af.

"Ik had hem kunnen proberen breken, maar ik wil zijn vertrouwen winnen", zei ze.

"Hij heeft alleen nog meer gevochten met mensen. Hij zal vast niet zo veel vertrouwen hebben in mensen", knikte Joey.

"Wel in dat geval ben jij perfect voor de job, Sarah. Jullie lijken meer op elkaar dan je denkt", zei Charlie. Joey grinnikte, maar Sarah's trotse gezicht betrok. Charlie grinnikte nu ook, maar Joey voelde zich meteen schuldig.

"Ik denk niet dat ik iemand ken die dit had kunnen oplossen", zei hij serieus: "Hij zag er echt angstaanjagend uit! Mijn hart stond stil toen ze bij hem in de box ging." Charlie begon harder te lachen en Sarah staarde hem ongelovig aan. De verbijstering en de teleurstelling op haar gezicht deden Charlie nog harder lachen.

"Mijn meisje, ik lach niet met jou! Ik lach omdat ik niet kan wachten om Jim Sawyers' gezicht te zien wanneer je met dit paard op de renbaan verschijnt!"