Riding for hope DUTCH

Hoofdstuk 11

"Man ik wou dat ik er bij had kunnen zijn!" zei Tyler verrukt toen Joey hem vertelde wat er de dag voordien gebeurd was. Sarah was beter gezind geweest dan hij haar ooit gezien had. Nu ze voor het eerst in weken tijd op Inyanga over de baan raasde had Joey hem verteld hoe ze de jonge zwarte hengst aangepakt had.

"Het was best intens", knikte Joey.

"Zo is ze wel he? Intens", zei Tyler en Joey fronste. Tyler grinnikte: "Oh je weet wat ik bedoel, een meid als zij ben ik nog nergens tegengekomen." Joey fronste nog steeds.

"Voorzichtig, Tyler", waarschuwde hij. Tyler keek hem even aan.

"Hoe zit dat tussen jullie?" vroeg hij nu.

"Hoe bedoel je?" vroeg Joey, overvallen door Tyler's belangstelling. Tyler keek hem scheef aan.

"Je weet wat ik bedoel", antwoordde Tyler vermoeid. Joey stamelde geschrokken.

"Ik weet niet", bracht hij er uiteindelijk uit. Tyler fronste en haalde zijn schouders op. Sarah kwam ondertussen met Inyanga terug van de renbaan. Tyler klikte de merrie vast.

"Zag er goed uit, schat!" riep hij en Sarah grijnsde alleen maar. Normaal reageerde Sarah verontwaardigd als hij haar schat noemde. Dan zei hij dat hij het tegen het paard had en negeerde ze hem verder.

"Gisteren was het nog beter, hoorde ik", ging hij verder. Sarah keek even naar Joey, die wendde zijn ongelovige blik van Tyler en grijnsde naar Sarah.

"Ik heb niet overdreven", zei hij, met zijn handen in onschuld gerezen.

"Ik ben gewoon benieuwd wat hij vandaag doet", lachte Sarah alleen maar.

Zonder goed te beseffen waarom, was Joey opgelucht dat Sarah snel naar huis wou. Hij wou haar niet meer in Tyler's buurt.

"Ik kan niet wachten om het mannetje te zien", zei Tyler enthousiast. "Als hij nog maar half zo mooi is als Joey zegt..."

"Voorlopig moet niemand hem zien", onderbrak Sarah hem, plots weer bruter. "We zijn nog lang niet klaar met hem." Ze liet zich van het paard glijden en Joey knikte naar haar handen.

"En?" vroeg hij. Sarah deed haar handschoenen uit en knikte tevreden.

"Jammer", zei Tyler gemeend. "Ik had je graag getroost", plaagde hij en Sarah rolde haar ogen, maar ze was te goed gezind om boos te zijn.

"Een andere keer, Tyler."

"Hoe dikwijls moet ik je nog zeggen dat je me 'schat' mag noemen?" zei Tyler op een belerende toon terwijl hij Inyanga naar haar box leidde. Sarah schudde haar hoofd.

"Net zo vaak als ik 'over mijn lijk' zal antwoorden." Tyler grinnikte en sloeg er in om haar blik op te vangen, zijn groene ogen blonken ondeugend terwijl hij antwoordde.

"Een man mag hopen!" grijnsde hij.

Sarah gaf hem een waarschuwende blik, maar tot Joey's ongenoegen volgde er geen botte opmerking.

"Tot morgen, Tyler", was Sarah's simpele antwoord en ze liep in de richting van de parking.

"Ik zal het je nog een keer vragen omdat je mijn vriend bent, Joe", zei Tyler zacht. "Mag ik?"

Joey schudde zijn hoofd: "Je maakt geen kans."

"Dat is geen antwoord op mijn vraag."

"Ik weet niet wat ik je moet antwoorden, Ty. Ik ken haar meer dan drie jaar en in die tijd was ze altijd vreselijk irritant."

"Dus er is niks aan de hand?" vroeg Tyler nogmaals. Joey haalde zijn schouders op. Hoe kon hij mogelijk uitleggen dat hij de laatste weken plots veel nerveuzer was rond Sarah. Dat hij regelmatig dacht aan haar gezicht tegen zijn schouder, of Tyler's hand op haar kin?