P-18

1.1K 68 0
                                    

Zaw

သူ႕ကိုဆုံးရႈံးမွာဆိုးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဒီလိုလုပ္မိတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္မွားလား ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုခ်စ္လို႔ပါ။ လက္လႊတ္ရမွာဆိုးလို႔ပါ။

ရတုကိုဖမ္းထားတာ ခုခ်ိန္ဆို တစ္ရက္ျပည့္ေတာ့မယ္။ ေရာက္ထဲက ဘာေကြၽးေကြၽးဘူးပဲျငင္းေနေလရဲ႕ မိမိခ်စ္တဲ့သူ ခုလိုစိတ္ဆင္းရဲရတာေတာ့ မျမင္ရက္ပင္မဲ့ သူ႕ကိုခုလိုမွ မလုပ္ရင္ တစ္ပါးသူလက္ထဲပါသြားမည္ျဖစ္၍ ခုလိုပဲ မိုက္႐ူးရဲဆန္စြာလုပ္မိသည္။

အခန္းတံခါးေလးအားဖြင့္ၿပီး ဝင္လာေသာႏွိုင္းအား ရတုမွ
"ခင္ဗ်ားႀကီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ခုခ်က္ခ်င္း ျပန္လႊတ္ေပး။ ကြၽန္ေတာ္တကယ္အႏူးအၫြန့္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ တကယ္ပါ အိမ္မွာေမေမကတစ္ေယာက္ထဲ ခုခ်ိန္ေလာက္ဆို ကြၽန္ေတာ့္ကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ပူေနမွာဗ်.."

ငိုလဲငို ေတာင္းလဲေတာင္းပန္ေနေသာ ခ်စ္ရသူရတုေလးအား မိမိတကယ္သနားမိသည္။ဒါပင္မဲ့ ေျပာလိုက္ေသာစကားကေတာ့
"ခ်ာတိတ္ မင္းကိုမလႊတ္ေပးနိုင္ဘူး။ ေရာ့ထမင္းစားဦး ေရာက္ထဲက ဘာမွလဲမစားဘူး။ မင္းအဲ့လိုေနရင္ ၾကာလာရင္ မင္းပဲထိခိုက္မွာေပ့ါ။"

ပါလာေသာထမင္း ပန္းကန္ကို ရတုေဘးသို႔လွမ္းပို႔ေပးေသာ္လဲ ရတုက လက္ေတာင္မကမ္းေပ။

"ခုခ်ိန္မွာစားဝင္ေနရင္ ကြၽန္ေတာ္ လူေကာဟုတ္ပါ့မလား။ "
ေနာက္ဆုံးဘယ္လိုမွ ေျပာလို႔မရလို႔ ႏွိုင္းမွာ အခန္းအျပင္သို႔သာ ေခါင္းငိုက္စိုက္ျပန္ထြက္သြားသည္။

________________________________________

"ဟာ....မင္းတို႔လူတစ္ေယာက္ေလးေတာင္မရွာနိုင္ေသးဘူးလား ဟမ္!!!!!"

"ဟို....ကြၽန္ေတာ္တို႔အတတ္နိုင္ဆုံးရွာေနပါတယ္ .."

"ဟာကြာ!!!!သြားခုခ်က္ခ်င္းထြက္သြား သူ႕ကိုျပန္မေတြ႕မခ်င္း မင္းတို႔ျပန္လာဖို႔မစဥ္းစားနဲ႕"

လူမ်ားအားလုံးထြက္သြားၿပီး စိုင္း စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခ်လိဳက္ေလသည္ ။

"ရတု ညီ မင္းေလးဘယ္မွာလဲကြာ မင္းကိုဒီတစ္ေန႕လုံးကိုရွာတာ ႏွံ႕ေနၿပီ။ စိတ္ခ် ကိုကိုမင္းဆီအေရာက္လာကယ္မယ္ေနာ္။"မ်က္ရည္မ်ားမွာလဲ သူ႕အလိုလို အထိန္းအခ်ဳပ္မရွိ က်ဆင္းလာခဲ့သည္။

Can't Lie (Unicode & Zawgyi)Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt