SCIENCE EDUCATIONAL REFORMATION ( COMPLETED )

CHAPTER 20: EXPECT THE UNEXPECTED

_________________________________

CHAPTER 20: EXPECT THE UNEXPECTED

Kumakain noon ng lunch sina Gobernadora Isla, Secretary Killian, at si Senator Khione Writes nang magkasama. "Napakatigas talaga ng ulo ng walang-hiyang balyenang iyon!" padabog na sabi ni Khione habang ibinababa ang kanyang baso. "I'm descended from the bloodline of famous Thai scientists! Let's put an end to that heretic before she infects the whole Philippines!" badtrip na sabi ni Secretary Drew at sumagot naman si Gobernador Acquilina, "Paano natin siya tatapusin eh nag-walkout nga siya sa korte at alam kong uuwi na siya mamayang hapon. Mr. Secretary, you have promised Miss Monterial safety and right conduct. Shee needs protection because she is also human and Filipino like us."

"Kelan ba magiging tao ang isang batang may ubo ang utak? Margaux wasn't a ordinary girl, she's a demon! Isang lusyang na baboy-ramo! Dressed in her religious habits to deceive us," sabat ni Khione habang patuloy pa rin sa pagsubo ng pagkain.

"Isla, I thought your business is National Capital Province of Manila pero si Miss Monterial pala ang concern na concern mo," aniya Secretary Killian.

"My whole business is Province of Manila, Sir. Miss Monterial is a citizen of the certain place under my rule. It's my duty to give every Manileños a fair and lawful treatment," Governor Acquilina's reply.

Napabuntong-hininga naman si Secretary Drew at kaagad na tumayo. Ipinatawag niya ang isang pulis na nagsisilbing bodyguard ni Margaux.

"Mr. Police officer, kapag may nangyaring masama sa kanya sa daan ay hayaan mo na!"

"Pero po Secretary it's my responsibility to protect and keep my eyes on her always as needed," pangangatwiran ng pulis but Secretary Drew shouted at him, "No more excuses! Kapag iniutos sayo edi gawin mo!"

Agad namang nagsaludo ang pulis saka umalis. Narinig ito ni Gobernadora Acquilina at siya'y palihim na nagtext para may nais ipaalam sa kanyang sariling sekretarya...

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Nang hapon ding iyon, ay naghanda na ako ng aking mga damit at gamit na isinilid sa maleta. Medyo maginaw noon at ako'y nakasuot ng jacket upang huwag lamigin. Sumakay na kami nina  Caleb sa kotse na pagmamay-ari mismo  ni Kyleigh. Kasama rin namin ang bodyguard ko. "Pagpalain ka Margaux! Pagpalain ka sa iyong paglalakbay!" sigaw sa'kin ni Kailey at kumaway siya sa'kin. "Mag-iingat ka besh! Sumasainyo ang Panginoon!" sabi ni Knight saka masigla rin siyang kumaway. Naghiyawan ang maraming tao sa labas  habang nagsimulang magdrive ng kotse si Kyleigh.

Halos dalawang oras na noon at hindi ko alam kung saan kami pupunta. Ibang kalsada kasi ang tinahak ni Kyleigh sa halip na ang daraanan talaga namin pauwi. Humikab ako nang mahina at sumandal sa balikat ni Caleb. "Huwag kang mag-alala baby, makakauwi rin tayo," wika sa'kin ni Caleb and he caressed my hair. Naramdaman kong hinawakan naman niya ang aking kanang kamay.  Naramdaman nalang namin na nagpreno na ang kotse ni Kyleigh. Lumabas rin ang pulis na kasama namin. "Sir! Huwag ninyo po kaming iwan! Pakiusap!" sigaw ko ngunit huli na ang lahat. Napatingin din doon si Kyleigh saka nagpatuloy sa pagmamaneho. "Kyle? Bakit mo siya hinayaan nalang nang ganoon?" my question to my bestfriend but she replied, "kailangan nya ring umuwi sa kanyang pamilya bebs." Napabuntong-hininga ako sa sinabi at hinayaan ko nalang iyon. Nagbukas rin ng isang pakete ng malaking potato chips si Caleb at iyon ang aming kinain. Nakakagutom talaga ang biyaheng ito hays. Inabot kami ng dapit-hapon sa daan at nakita ko nalang na nasa magubat na kaming lugar. "Kyle? Saan ba tayo pupunta ha? Inililigaw mo ba kami ha?" tanong ko kay Kyleigh ngunit hindi siya umimik at binuksan nalang ang pintuan upang makaalis siya.

"No!" sigaw ko at niyakap ako ni Caleb nang napakahigpit. "Paano na tayo makakauwi nito?" nag-aaala kong tanong at siya'y kumalas sa pagkakayakap. "Ako nalang ang magmamaneho," sabi nya sa'kin at lumabas siya. Lumabas na rin ako  dahil ayaw kong mapahiwalay sa kanya. Ngunit nakita nalang namin na sa mataas na damuhan ay may lumitaw na mga lalaking may hawak na baril, at ang isa sa kanila ay nakasakay sa isang karitong hila ng kalabaw. Mabilis silang pumunta sa amin at pinalibutan kami. "Sino kayo? Anong sadya ninyo sa aming dalawa?" tanong sa kanila ni Caleb at yumakap pa ako nang napakahigpit sa kaniya. Natatakot ako na baka gawan kami nila ng masama. Nakatingin sa'kin ang isa sa kanila at kami'y tinanong, "Sino sainyo ang may apelyidong Monterial?"

"Ako po yun," sagot ni Caleb but I shouted at him, "Caleb huwag!"

I looked at those strangers and said, "ako po si Miss Monterial."

Agad nilang hinawakan ang aking magkabilang braso at ginapos ang aking mga kamay. Inilayo nila ako mula sa boyfriend ko and I heard him shout, "huwag ninyong kukunin ang asawa ko!!"

Ngunit kahit ano pang sabihin ni Caleb, wala na siyang magagawa dahil mahigpit siyang pinipigilan ng mga estrangherong iyon. Ginapos nila ang akong mga kamay at nilagyan ng piring ang aking mga mata. Naramdaman ko nalang na binuhat nila ako ako at isinakay sa kabayo. Narinig ko ang tunog nito at pakiramdam ko'y nagsisimula na kaming magbiyahe na naman. My heart beats fast. Kinakabahan ako. Anong gagawin nila sa'kin? At tsaka labag sa batas itong ginagawa nila. Halos nahihilo na ako at hindi ko alam kung saang ako patungo. Lumipas ang ilang minuto at huminto na ring itong sinasakyan ko. I felt like someone is hugging me behind at mga mga kamay na humawak sa aking baywang na para bang kinakarga nila ako. Naramdaman kong ibinaba nila ako sa isang malambot na upuan at may tumanggal sa aking piring.

I saw a certain woman smiling at me. I know who is she. She's Binibining Zaphanta. "Sorry for the though ride Margaux. May binabalak kasing masama si Secretary Killian Drew laban sayo. Senator Khione and DAST Regional director Winterstein put a huge money for your head. Kaya't habang maaga pa ay gumawa na agad si Gobernador Acquilina ng paraan upang maligtas ka sa anumang kapahamakan," sabi sa'kin ni Miss Zaza. Tumango naman ako. At sa bahay na ito, ako'y kumain ng hapunan at natulog. Kinaumagahan, pagkagising ko ay manalangin ako. I pray fo my boyfriend, I pray for my family, my friends, my school, my fellow Christians, the whole country and even those my enemies that persecute me.

"Anong balak mong gawin ngayon Miss Monterial?" tanong sa'kin ni Miss Zaza habang ibinababa sa mesang katabi ko ang tatlong boiler eggs at kanin. "I think I should finish my book entitled Threads, Random Thoughts and Shared Knowledge and I will write another book," sagot ko naman.