SCIENCE EDUCATIONAL REFORMATION ( COMPLETED )

CHAPTER 23: TORE THE WORLD APART

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

CHAPTER 23: TORE THE WORLD APART

Sumakay ako ng aking motorsiklo at nagpatuloy sa pagbiyahe. Nadatnan kong wasak na pala ang harapang pader ng paaralan, bukas na ang gate at wala na ring nagbabantay roon. Nakita kong nasusunog at umusok pa rin ang ilang mga gusali roon. Pumasok ako sa campus at nakita kong pinaghahampas at pilit binabato ng mga mag-aaral ang pintuan ng laboratory doon. Agad kong pinulot ang isang pamalo at patakbo akong lumapit sa kanilang harapan. "Mga duwag!! Mga duwag!! Ganito ba ang edukado ha?! Ganito ba ang tunay na Kristiyano?!" galit kong saway sa kanila saka sila nagtigilan. "Hoy babae! Kapag toxic na dapat nang sirain at palitan ng bago," pagpapaliwanag sa'kin ng isa sa kanila na nasa harapan ko. Namukhaan ko siya bilang si Professor Kasandra. I pushed her away from me and I shouted, "Tigilan mo na ito bago pa kita kalbuhin dyan!!"

"Sino ka para pagsalitaan ako ng ganyan?!" sagot nito at hinubad ko ang suot kong coat, sumbrero at shades. "You doesn't know me? It's me Margaux Xaphira!"

"M-margaux? We thought you're dead. This is for you Margaux, we express our huge support for you! Ipinagtanggol kita! Sinuportahan kita! Tinulungan kita! Ano bang ginawa ko't ganito ang isusukli mo?" my radical professor answered. "Anong akala ninyo kagagawan ko ito? Hinding-hindi ganito ang aking gawa!!" sigaw ko ulit sa kanila saka padabog kong ibinaba ang pamalong hawak ko. Walang masabi ang mga tao kundi tinginan lang sa'kin. "Hindi ko rin ito kagagawan! Kasalanan ito ng mga tao! Gawa ito ng mga tao!" aniya professor Kasandra at galit siyang tumalikod sa'kin. "Kagagawan ninyo ito! Kagagawan ninyo ito!" sigaw pa niya at may itinulak pa siyang isang estudyante na nakaharang sa kanyang dinaraanan.

________________________________

"Binibining Zaphanta! Este Miss Zaza!" tawag ni Governor Isla Acquilina sa kanyang secretary ngunit walang Miss Zaza na sumagot.

"Miss Zaza nandyan ka pa ba?"

Agad namang tumayo ang gobernadora sa kayang swivel chair at umakyat sa rooftop. Nagbabakasakaling nandoon ang kanyang secretary.

"Oh Miss Zaza nandyan ka pala!" masigla niyang sigaw nang matagpuan niya ang kanyang hinahanap. Nakita niya ang binibining iyon sa gilid. She walk closer to Miss Zaza and she saw her sad face. "Why are you sad?"

"M-madam..."

"Oh bakit? Mayroon ka bang balita kay Margaux?"

"Madam depressed po si Miss Monterial. Hindi na po niya alam ang kanyang gagawin."

"Bakit naman depressed eh hindi mo naman siya kinantahan ah. Bakit ganoon?" nag-aalalang tanong ng Gobernadora. "She feels like the students twisted her message. Minasama ng mga nagpo-protesta ang hinahangad niyang reporma. Naging mapaghimagsik po sila," sagot naman ni Miss Zaza. "Wala namang masama sa kanyang pagpoprotesta ah. Wala namang masama sa hinahangad niyang pagbabago. Lumaban lang si Miss Monterial sa tahimik na paraan, by use of literature. She's against violence. Dahil hindi naman talaga makatarungan ni makatao ang paggamit ng dahas. But it seems she's hostile in her writings against false teachings and paganism," sabi ni Gobernador Isla, "isang salita lang ni Margaux tatayo lahat ng nakikiisa sa kanya hindi lamang dito sa Maynila kundi sa buong Pilipinas pa."

Tumingin sa governor si Binibining Zaphanta at sumagot, "Hindi naman po siya mapaghimagsik sa kanyang mga isinulat Madam. Miss Monterial is a devout Christian and a Bible student. She will not draw sharp sword nor use deadly weapons in her struggles. Instead, she fights using her pen and paper, faith as her shield, and Scriptures as her guide."

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

Nang sumunod na mga araw, bumalik ulit ako sa eskwelahan na National Academy of Science and Astronomy. I saw the gates opened, the windows are broken, the chairs in every classroom are altered, some books are burned and the laboratory tools and equipments destroyed. This is the product of my reformation. Because of my harsh revolution, my alma mater met its destruction. I destroyed the foundation of Science and education. I saw many dead bodies scattered the campus. Madugo. Brutal. Ganito nga ang bunga ng aking masidhing pagprotesta. Pumasok ako sa loob ng laboratoryo at may mga bangkay ring nagkalat rito. Nakita ko ag isang natumbang microscope at ipinatong ito sa mesa. I finally tore the world apart. Tao ako ngunit hindi ako makatao. Sa palagay ko ay dito na magtatapos. Nakita ko ang bangkay ni Kiah na nakahiga. Bakit nadamay pa ang bestfriend ko?! Ang pinakacute na bunso sa aming squad, at sa aming classroom. Wala nang Kiah na mangungulit, masayahin, palangiti, at positive thinker. Hinubad ko ang suot kong jacket at ang panloob na kasuotan ko na sando nalang ang natira. "See you in afterlife bunso..."

Tears began to fell from my eyes and I started to cry bitterly. Marami akong nasaktan. Marami akong nawasak. Marami akong napatay. Gusto ko lang naman ng pagbabago pero ganito palang pagkawasak ang maidudulot ko.

"Nasa huli talaga ang pagsisisi no? HAHAHAHA," animo'y pakutyang sabi ng isang tinig at lumingon ako sa aking hulihan. I saw Miss Zaza heading towards me. "I-it's over Binibining Zaphanta. Tapos na ang aking laban." Sabi ko sa kanya at pinunasan ko ang aking luha. Tumindig ako at pinagmasdan abg buong paligid. I cannot undo this damage. I cannot rewind what I've gone too far. "Congrats. The society have been destroyed," sarcastic na sabi ni Miss Zaza, "thanks to you mad girl Margaux."

"I-ilan ang namatay?"

"Sabi ng iba 100. May nagsasabing 1,000. Napakabrutal naman. Ikaw kasi Margaux bakit gusto mo pa ng Repormasyon eh ayan tuloy nagkaroon ng depopulasyon tsk," sumbat niya sa'kin. Tumulo ulit ang mga luha ko at hinarap siya, "Hindi ko ito ginusto okay? Hindi ito ang pakay ko. But in the end, ako lang naman ang magsisisi. In the end, ako lang naman ang masasaktan. The society doesn't kill me. I'm the one who killed the society."

"Now you realize Miss Monterial. There's no need to cry over spilled milk," sabi niya sa'kin saka tinapik ang aking balikat. And she left. Lumabas naman ako ng laboratoryo at gumala sa buong campus. I didn't find even a single person around here. Lalabas sana ako ng gate ng aming paaralan nang may natanaw akong anino sa malayo. Para silang squad. Agad akong tumakbo patungo sa kanila at hindi ako makapaniwala kung sino nga ba sila.

"Caleb! Kailey! Knight! Kyle!" i shouted at them as I ran more faster towards my friends. Naggroup hug kami at gulat na gulat naman si Knight nang makita ako. "Wala pa ring pinagbago Margaux. Hanggang ngayon chubby ka pa rin," aniya Knight at siya'y aking hinampas sa balikat, "Hindi ah! Tumahimik ka nga kung ayaw mong tawagin kitang bamboo stick!!"

"Mahal ko! Mabuti naman at nasilayan kita muli," my boyfriend said and he kissed my forehead. "I miss you too baby," my response as I hugs him so tight. "Good to know that you're safe Margaux. Akala ko ginawan ka ng masama ng mga kumidnap sayo eh HAHAHAHAH!" aniya Kyleigh at natawa ako nang bahagya, "Yun nga rin ang akala ko eh. Pero mabuti nalang at dinala nila ako sa isang tagong mansion hehe."

"Maaaarrrrgggaauuuxxxx!!! We missed you so much!!" sigaw sa'kin ni Kailey at niyakap nya ako. "Miss kaba?" pampatawa kong sagot sabay kaming naghalakhak na magkakaibigan at ang boyfriend ko. Namimiss ko na ang mga mahal ko sa buhay. They cheer me up when I was feeling sad and down.